Οι τελευταίες εξελίξεις γύρω από το κυπριακό ζήτημα και ειδικότερα η κατάληξη που είχε η υπόθεση με τους ρωσικούς πυραύλους "S-300" υπογραμμίζουν με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο τον κίνδυνο να παγιωθεί, οριστικοποιηθεί και καταστεί αναπότρεπτη η διχοτόμηση του νησιού, πιθανόν αυτή η διχοτόμηση που επιβλήθηκε με την τουρκική εισβολή και κατοχή. Κανείς δεν αρνείται πλέον πως αυτή είναι η επιθυμία και η επιδίωξη των ισχυρών ιμπεριαλιστικών χωρών και οργανισμών του πλανήτη, ιδιαίτερα δε των Αμερικανών, του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Και δεν είναι λίγοι εκείνοι που συνειδητοποιούν πως, πέραν των προαναφερόμενων δυνάμεων, τη ζοφερή προοπτική της οριστικής διχοτόμησης μάλλον έχει αποδεχτεί, εκτός της Τουρκίας που με την εισβολή του '74 θέλησε να την επιβάλει ως το ελάχιστο των διεκδικήσεών της, και η ελληνική οικονομική και πολιτική ολιγαρχία, η οποία, πια, αναζητεί τα προσχήματα για να το παραδεχτεί ανοιχτά.

Αλλά γιατί φτάσαμε ως εδώ; Ορισμένοι θα ισχυριστούν ότι οι εκάστοτε κυβερνήσεις της χώρας δεν είχαν σαφή πολιτική τακτική και στρατηγική γύρω από το θέμα; Αλλοι ότι απουσίαζε η ενιαία θεώρηση του προβλήματος από τις ισχυρές πολιτικές δυνάμεις του τόπου, με αποτέλεσμα να μην είναι αρραγές το εθνικό μέτωπο ή ότι έγιναν ολέθρια λάθη και χειρισμοί, που είχαν αποφασιστική σημασία για την πορεία του κυπριακού ζητήματος. Τίποτα, όμως, απ' όλα αυτά δεν είναι αληθινό. Κι όχι γιατί στους χειρισμούς του κυπριακού ζητήματος από την εκάστοτε ελληνική και κυπριακή ηγεσία δε θα βρει κανείς λάθη. Λάθη υπήρξαν πολλά και σημαντικά. Στην πραγματικότητα, όμως, στα σημερινά αδιέξοδα και στους σημερινούς κινδύνους, μας έφερε η συνεχής, επίμονη, πεισματική, αμετανόητη, παρά τις τραγωδίες που προκάλεσε, αναζήτηση λύσης του ζητήματος, στο πλαίσιο των συμφερόντων του διεθνούς ιμπεριαλισμού και της εκάστοτε κυρίαρχης δύναμής του, αρχικά της Αγγλίας και στη συνέχεια των ΗΠΑ. Αυτό είναι το αδιαμφισβήτητο συμπέρασμα που βγαίνει τουλάχιστον από τη σύγχρονη - μεταπολεμική ιστορία της κυπριακής υπόθεσης. Αλλά ας δούμε το θέμα πιο αναλυτικά, δίνοντας μεγαλύτερη προσοχή στις κυριότερες φάσεις του.