Σε δύο χώρες της Βόρειας Ευρώπης, πρώην σοβιετικές Δημοκρατίες, που σήμερα είναι και μέλη του Συμβουλίου της Ευρώπης, γίνονται σοβαρές παραβιάσεις των δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών σε βάρος μεγάλων τμημάτων του πληθυσμού. Στη Λετονία και τη Λιθουανία, λοιπόν, εφαρμόζονται από τη μεριά των κρατικών αρχών περιορισμοί των δικαιωμάτων των "ρωσόφωνων" πολιτών, οι οποίοι έχουν στερηθεί ουσιαστικά τα πολιτικά τους δικαιώματα.

Ταυτόχρονα στην κοινωνία συνεχίζεται να καλλιεργείται ένα αντικομμουνιστικό κλίμα. Οι αρχές, παρά το γεγονός ότι η νομοθεσία δεν απαγορεύει τη δράση των Κομμουνιστικών Κομμάτων, αρνούνται πεισματικά να τα αναγνωρίσουν επίσημα, τοποθετώντας μ' αυτόν τον τρόπο εμπόδια στη δράση των κομμουνιστών, διατηρώντας μια κατάσταση ημι-παρανομίας για τα ΚΚ αυτών των χωρών.

Η κατάσταση αυτή οξύνεται και από το γεγονός της συνεχιζόμενης απαράδεκτης φυλάκισης (και μάλιστα στη μία απ' αυτές τις χώρες χωρίς καταδικαστική απόφαση) των ηγετών των δύο κομμουνιστικών κομμάτων. Στη Λετονία κρατείται ο Ολφρεντ Ρούμπιξ (1ος Γραμματέας της ΚΕ του ΚΚ Λετονίας) και στη Λιθουανία φυλακισμένοι είναι οι Μικόλας Μπουρακιάβιτσιους (1ος Γραμματέας της ΚΕ του ΚΚ Λιθουανίας) και Ιόζας Γιερμαλάβιτσιους (υπεύθυνος του Ιδεολογικού Τμήματος της ΚΕ του ΚΚ Λιθουανίας).

Οι σοβαρές παραβιάσεις των στοιχειωδών δικαιωμάτων των ανθρώπων, που παρατηρούνται στις δύο αυτές χώρες, είναι αποτέλεσμα της αντικομμουνιστικής αποκρουστικής πλευράς των καθεστώτων, που - όπως είναι γνωστό - επικράτησαν κατά τη διάλυση της ΕΣΣΔ, με την προδοτική συνδρομή τέτοιων γνωστών προσωπικοτήτων όπως ο Μ. Γκορμπατσόφ και ο Αλ. Γιάκοβλεφ, αλλά και με την αμέριστη βοήθεια της "πολιτισμένης" και "δημοκρατικής" Δύσης, η οποία κάνει - όπως πάντα - πως δε βλέπει ό,τι δεν τη συμφέρει, ενώ σηκώνει υστερικές κραυγές για καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων εκεί που τη βολεύει.

Ο Ολφρεντ Ρούμπιξ (1ος Γραμματέας της ΚΕ του ΚΚ Λετονίας), 60 χρονών σήμερα, βρίσκεται στις φυλακές από τον Αύγουστο του 1991. Ο Λετονός κομμουνιστής κατηγορήθηκε για την προσπάθειά του να υπερασπίσει τη Σοβιετική Ενωση από τις ενέργειες των εθνικιστικών - αποσχιστικών και φιλοδυτικών δυνάμεων της Λετονίας. Η επίσημη κατηγορία που του αποδίδουν είναι "η εχθρική στάση απέναντι στην ανεξαρτησία της Λετονίας".

Ολο αυτό το διάστημα, από το 1991, ο Ολ. Ρούμπιξ βρίσκεται φυλακισμένος στην απομόνωση, σε κελί στο οποίο δεν μπαίνει το φως της μέρας, με αποτέλεσμα να έχει κλονιστεί σοβαρά η υγεία του και κυρίως η όρασή του. Οι αρχές κρατούσαν στη φυλακή τον Ολ. Ρούμπιξ 4 χρόνια χωρίς καταδικαστική απόφαση. Το μένος τους ήταν τέτοιο, που αρνήθηκαν να τον απελευθερώσουν ακόμη κι όταν στις εκλογές του 1993 εκλέχθηκε βουλευτής (ενώ ήταν φυλακισμένος) του Λετονικού Κοινοβουλίου (του Σέιμ), με τον διεθνιστικό συνδυασμό "Ισότητα", ένα συνδυασμό που υπερασπίζεται την ισότητα όλων των πολιτών της χώρας, άσχετα από την εθνική καταγωγή τους.

Ο Ολ. Ρούμπιξ καταδικάστηκε τελικά μόλις το 1995. Το κατηγορητήριο ήταν τόσο διάτρητο, που αν και ο Ολ. Ρούμπιξ αντιμετώπιζε την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας, καταδικάστηκε τελικά σε 8 χρόνια φυλάκιση. Οι αρχές τόλμησαν να κατηγορήσουν και να καταδικάσουν τελικά τον κομμουνιστή ηγέτη για πράξεις, όπως η δημιουργία (στις 20/5/1990) της "Επιτροπής για την υπεράσπιση του Συντάγματος της ΕΣΣΔ", που κυρίως ασχολούνταν με τη συλλογή υπογραφών υπέρ της διεξαγωγής δημοψηφίσματος για την παραμονή της Λετονικής Σοβιετικής Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας (ΛΣΣΔ), στη σύνθεση της ΕΣΣΔ,καθώς και για το ότι το Γραφείο της ΚΕ του ΚΚ Λετονίας, του οποίου ήταν επικεφαλής ο Ολ. Ρούμπιξ, το Μάη του 1990 τάχθηκε ενάντια στη λεγόμενη Διακήρυξη για την ανεξαρτησία της Λετονίας, μια και αυτή τόσο στην ουσία, όσο και στον τρόπο λήψης της ερχόταν ενάντια στο Σύνταγμα τόσο της ΕΣΣΔ, όσο και της Λετονικής ΣΣΔ. Συμπερασματικά λοιπόν, οι ενέργειες του Ολ. Ρούμπιξ κάθε άλλο παρά ήταν αντίθετες στο Σύνταγμα που ίσχυε τότε, τόσο της ΕΣΣΔ, όσο και της ΛΣΣΔ. Παρ' όλα αυτά, μ' ένα διάτρητο κατηγορητήριο ο εισαγγελέας ζήτησε την καταδίκη του Ολ. Ρούμπιξ, μεταξύ των άλλων ακόμη και γιατί αυτός ως 1ος Γραμματέας της ΚΕ του ΚΚ Λετονίας κάλεσε τις κομματικές οργανώσεις να δημιουργήσουν ομάδες περιφρούρησης εργατών για την υπεράσπιση των μνημείων του Λένιν και των άλλων επαναστατών ηγετών!

Αξίζει να σημειωθεί πως ΟΛΕΣ (!!!) οι καταθέσεις των μαρτύρων επιβεβαίωναν πως δεν υπάρχει νομική βάση για την καταδίκη του κομμουνιστή ηγέτη (1).

Ομως οι αντικομμουνιστές διώκτες - κυβερνούντες είχαν άλλη άποψη και όπως σημειώσαμε τον καταδίκασαν και μάλιστα δεν ηρέμησαν με την πρώτη τους καταδικαστική απόφαση, αφού έβλεπαν τη δημοτικότητα του κομμουνιστή ηγέτη να εκτινάζεται στα ύψη.

Κάνοντας εδώ μια παρένθεση να σημειώσουμε πως μέσα σε 6 χρόνια από τη διάλυση της ΕΣΣΔ η Λετονία έχει ΑΕΠ ίσο μόλις με το 1/3 αυτού που είχε η Λετονική Σοβιετική Σοσιαλιστική Δημοκρατία (ΛΣΣΔ), η σημερινή βιομηχανική παραγωγή είναι περίπου ίση με το 20% αυτής που είχε η ΛΣΣΔ, ενώ ο αγροτικός τομέας (ένας από τους καλύτερους στην ΕΣΣΔ), έχει πλήρως ξεχαρβαλωθεί. Ο πληθυσμός μειώνεται. Σύμφωνα με τα στοιχεία των ίδιων των αρχών τουλάχιστον το 25% της οικονομίας βρίσκεται στα χέρια της Μαφίας. Ενώ αυξάνει εντυπωσιακά ο αριθμός των αυτοκτονιών, που ξεπερνούν τις 1.300 το χρόνο (2). Επίσης οι κάτοικοι της Λετονίας έχουν χωριστεί από τις αρχές σε "πολίτες" και "μη πολίτες" (όσοι δεν είναι στο έθνος Λετονοί). Σε βάρος των τελευταίων, που αποτελούν το 1/3 του πληθυσμού της Λετονίας, ακολουθούνται διακρίσεις σε 60 περιπτώσεις (3).

Δεν είναι καθόλου τυχαία λοιπόν η άνοδος της δημοτικότητας του Ολ. Ρούμπιξ, αλλά και η εκδικητική αντιμετώπισή του από το νέο καθεστώς. Στις 5/9/1996 οι αρχές ξανακάθισαν στο σκαμνί του κατηγορουμένου τον Ολ. Ρούμπιξ, όπως κατήγγειλαν οι Λετονοί βουλευτές Μ. Μπεκάσοφ και Β. Γκόλουμποφ (4). Η κατηγορία με την οποία δίκασαν για δεύτερη φορά οι αρχές τον κομμουνιστή ηγέτη είναι γιατί αυτός έδωσε την έγκρισή του για να είναι υποψήφιος στις νέες βουλευτικές εκλογές που έγιναν το 1996. Σύμφωνα με τον εκλογικό νόμο, που πρόλαβαν να ψηφίσουν μετά την ανάληψη της εξουσίας οι "δημοκράτες", απαγορεύεται στους πολίτες που ήταν μέλη του ΚΚ Λετονίας και μετά το Γενάρη του 1991 να θέσουν υποψηφιότητα στις βουλευτικές εκλογές! Να λοιπόν ποια ήταν η "αμαρτία" του Ολ. Ρούμπιξ: Πως ήταν και παραμένει κομμουνιστής! Τελικά το δικαστήριο αποφάνθηκε πως ο Ολ. Ρούμπιξ είναι ένοχος (τι άλλο άραγε θα μπορούσε να κάνει;), όμως δεν του επέβαλε νέα ποινή, αλλά απαγόρευσε την πρόωρη αποφυλάκισή του. Ετσι επιτεύχθηκε ο στόχος των αρχών, που ήταν να μην αποφυλακιστεί νωρίτερα ο κομμουνιστής ηγέτης και να συνεχίσουν την αργή, φυσική εξόντωσά του στο κελί της απομόνωσης, διατηρώντας ταυτόχρονα το κλίμα της αντικομμουνιστικής τρομοκρατίας στην κοινωνία.

Οι σύντροφοι Μικόλας Μπουρακιάβιτσιους (1ος Γραμματέας της ΚΕ του ΚΚ Λιθουανίας) και Ιόζας Γιερμαλαβίτσιους (υπεύθυνος του Ιδεολογικού Τμήματος της ΚΕ του ΚΚ Λιθουανίας) βρίσκονταν από το 1991 στην πολιτική προσφυγιά, στη Λευκορωσία. Από εκεί το Γενάρη του 1994, με μια γκανγκστερική ενέργεια, οι μυστικές υπηρεσίες της Λιθουανίας τους συνέλαβαν και τους μετέφεραν στο Βίλνιους, όπου και κρατούνται φυλακισμένοι και χωρίς δίκη. Η δίκη τους άρχισε το Νοέμβρη του 1996. Οι δύο κομμουνιστές ηγέτες έχουν υπερβεί το νόμιμο χρόνο προφυλάκισης που προβλέπουν οι νόμοι της Λιθουανίας, παρ' όλα αυτά οι αρχές συνεχίζουν να τους κρατούν φυλακισμένους.

Οι Λιθουανοί κομμουνιστές και άλλοι διεθνιστές κατηγορούνται (δικάζονται συνολικά 49 άτομα) "για ενεργό συμμετοχή σε αντικρατική δραστηριότητα, υπέρ ξένου κράτους της ΕΣΣΔ, του ΚΚΣΕ και του τμήματός του στη Λιθουανία, το ΚΚΛ - ΚΚΣΕ" (5), κατά την περίοδο Μάρτης 1990 - Αύγουστος 1991. Οι κατηγορούμενοι με την κατηγορία της "εσχάτης προδοσίας" αντιμετωπίζουν τη θανατική ποινή! Το όλο παράδοξο της κατηγορίας είναι πως ενώ σε κάθε λογικό άνθρωπο του πλανήτη μας είναι γνωστό πως τη συγκεκριμένη περίοδο υπήρχε η Σοβιετική Ενωση, στη σύνθεση της οποίας υπήρχε η Λιθουανική Σοβιετική Σοσιαλιστική Δημοκρατία ΛΣΣΔ,το κατηγορητήριο κινούμενο αντίθετα στη λογική ξεκινά από τη θέση πως εκείνη την περίοδο η Λιθουανία και η ΕΣΣΔ ήταν δύο ξεχωριστά κράτη! Η θέση αυτή προσπαθεί να στηριχτεί στο γεγονός της υπογραφής της λεγόμενης "Πράξης για την αποκατάσταση της ανεξαρτησίας του Λιθουανικού Κράτους", που εγκρίθηκε από το τοπικό Ανώτατο Σοβιέτ (ΑΣ), στις 11/03/1990, κατά παράβαση τόσο του Συντάγματος της ΕΣΣΔ όσο και της ΛΣΣΔ, που ίσχυαν τότε. Η παράβαση ήταν τόσο εξόφθαλμη, που το ίδιο το ΑΣ της ΛΣΣΔ 4 μήνες μετά "πάγωσε" τη σχετική του απόφαση και άρχισε συνομιλίες με τις κεντρικές αρχές της ΕΣΣΔ. Ετσι λοιπόν, είναι κάτι παραπάνω από φανερό πως στη Λιθουανία εκείνη την περίοδο ίσχυαν οι σοβιετικοί νόμοι και οι σημερινοί κατηγορούμενοι, που ήταν τότε ανώτατα στελέχη του κράτους και του ΚΚ, όχι μόνο είχαν το δικαίωμα, αλλά και την υποχρέωση να δρουν με βάση τους νόμους της ΕΣΣΔ και της Λιθουανικής ΣΣΔ. Μόνο το Σεπτέμβρη του 1991, όταν το ΑΣ της ΕΣΣΔ πήρε απόφαση για την αυτοτέλεια της ΛΣΣΔ, οι νόμοι της ΕΣΣΔ έχασαν την ισχύ τους στο έδαφος της Λιθουανίας. Ομως όλες οι "κατηγορίες" προς τους Μ. Μπουρακιάβιτσιους και Ι. Γιερμαλάβιτσιους, αφορούν τη σοβιετική περίοδο. Ουσιαστικά λοιπόν οι σημερινές λιθουανικές αρχές κατηγορούν τους κομμουνιστές ηγέτες αναδρομικά, με βάση τους σημερινούς νόμους, παραβιάζοντας, όπως άλλωστε γίνεται και στην περίπτωση του Λετονού κομμουνιστή Α. Ρούμπιξ, αλλά και του Χανς Μόντρο και άλλων στελεχών στου ΕΣΚΓ στη Γερμανία,τη διεθνή νομοθεσία που αποκλείει την αναδρομική ισχύ των νόμων.

Οι λιθουανικές αρχές κατηγορούν μεταξύ άλλων Μ. Μπουρακιάβιτσιους και Ι. Γιερμαλάβιτσιους για την είσοδο μονάδων του υπουργείου Εσωτερικών της ΕΣΣΔ στο Βίλνιους το Γενάρη του 1991, κατά τη διάρκεια επεισοδίων, στα οποία έχασαν τη ζωή τους 13 άτομα. Χωρίς να μπαίνουμε στην ουσία της υπόθεσης, γιατί σήμερα υπάρχουν πολλές μαρτυρίες που ανατρέπουν τις ευθύνες που τότε ρίχνονταν αποκλειστικά στις σοβιετικές αρχές,πρέπει να πούμε πως κανένας απ' αυτούς που κατηγορείται δεν είχε αρμοδιότητες και δεν μπορούσε να διατάξει την είσοδο αυτών των στρατιωτικών δυνάμεων, αφού η ΛΣΣΔ δεν είχε δικές της στρατιωτικές δυνάμεις, αλλά όλες αυτές οι δυνάμεις ασφαλείας υπάγονταν στις κεντρικές σοβιετικές αρχές και δρούσαν πάλι με το Σύνταγμα της ΕΣΣΔ. Και η κατηγορία αυτή είναι λοιπόν ανυπόστατη και αυτό φαίνεται και στο ίδιο το κατηγορητήριο, στο οποίο οι Μ. Μπουρακιάβιτσιους και Ι. Γιερμαλάβιτσιους κατηγορούνται για σύσταση "εγκληματικής ομάδας" και παρουσιάζονται ως οργανωτές και καθοδηγητές "εγκλημάτων", που άμεσοι αυτουργοί ήταν άλλα πρόσωπα που δεν έχουν προσδιοριστεί. Το σημαντικότερο είναι όμως πως το κατηγορητήριο δεν μπαίνει στον κόπο να αποδείξει τη σχέση των ενεργειών των δύο κομμουνιστών ηγετών με τις πράξεις για τις οποίες κατηγορούνται!

Η παραβίαση των δικαιωμάτων των κατηγορουμένων από τις αρχές είναι τέτοια που δεν τους επιτρέπουν ούτε να γνωριστούν με τα υλικά των άλλων μαρτυριών. Ουσιαστικά μ' αυτόν τον τρόπο τους εμποδίζουν να ετοιμάσουν την υπεράσπισή τους.

Συμπερασματικά λοιπόν, μπορεί κανείς εύκολα να διαπιστώσει πως οι άνθρωποι αυτοί κατηγορούνται και δικάζονται για τις πολιτικές τους απόψεις, για το ότι ήταν και παραμένουν κομμουνιστές!

Οι λιθουανικές αρχές, όπως άλλωστε και οι λετονικές, παραβιάζουν πολλές διεθνείς συνθήκες, όπως τη Διακήρυξη για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, το Καταστατικό του ΟΗΕ, τη Διεθνή Συνθήκη για τα Δικαιώματα των Πολιτών, ακόμη και τη σχετική Ευρωπαϊκή Συνθήκη που η Λιθουανία επικύρωσε το 1995,για την παράδοση αλλοδαπών υπόδικων στη χώρα τους. Ετσι αρνούνται να παραδώσουν στη Ρωσία τον Ρώσο πολίτη Αλεξάντρ Σμότκιν.

Η εχθρικότητα των αρχών προς τους κατηγορούμενους δεν περιγράφεται. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο θάνατος στα μέσα του 1996 του Ιβάν Κούτσεροφ, ηγέτη του "Ιντερφρόντ" (του "Διεθνιστικού Μετώπου", που δημιουργήθηκε στα τελευταία σοβιετικά χρόνια σε αντιπαράθεση με το εθνικιστικό "Λαϊκό Μέτωπο"), κατηγορούμενου για την ίδια υπόθεση, που ενώ είχε καρκίνο, παρά τις ιατρικές γνωματεύσεις και τις διαμαρτυρίες κοινωνικών παραγόντων, συνέχιζαν να τον κρατούν φυλακισμένο. Στη φυλακή ο Μ. Μπουρακιάβιτσιους, 70 χρονών σήμερα, έχει ήδη πάθει δύο εμφράγματα του μυοκαρδίου.

Οι αντιδράσεις γύρω από αυτήν την κατάσταση αυξάνονται, ιδιαίτερα στη Ρωσία. Πρόσφατα 25 γνωστοί Ρώσοι πανεπιστημιακοί απευθύνθηκαν στον Πρόεδρο της Λιθουανίας Αλ. Μπραζάουσκας, με το οποίο καταδικάζουν τη "δικαστική φάρσα" σε βάρος των δύο κομμουνιστών ηγετών της Λιθουανίας, ζητώντας την άμεση απελευθέρωσή τους. Κάθε Σάββατο επί 3 συνεχή χρόνια πραγματοποιείται στη Μόσχα πικετοφορία διαμαρτυρίας έξω από τη λιθουανική πρεσβεία από μια σειρά πολιτικά κόμματα και κοινωνικές οργανώσεις της Ρωσίας. Την περασμένη βδομάδα αντίστοιχη πικετοφορία έγινε και έξω από τα γραφεία της ΕΕ στη Μόσχα.

Το ΚΚΕ, με παρέμβαση του ευρωβουλευτή του Γιάννη Θεωνά, έθεσε ήδη 2 φορές (τον Οκτώβρη και Νοέμβρη του 1995) στο Ευρωκοινοβούλιο το θέμα των πολιτικών διώξεων σε βάρος των κομμουνιστών ηγετών της Λετονίας και της Λιθουανίας. Καθώς και το ότι και στις δύο αυτές χώρες της Βαλτικής οι αρχές θέτουν σοβαρά εμπόδια στη λειτουργία των Κομμουνιστικών Κομμάτων, παρά το γεγονός πως δεν υπάρχουν νόμοι που να απαγορεύουν τη δράση τους.

Η κατάσταση στη Λετονία και τη Λιθουανία δεν αποτελεί πρόβλημα μόνο αυτών των δύο χωρών. Το ότι η Τουρκία με το Σύνταγμά της απαγορεύει την ύπαρξη κομμάτων που έχουν στον τίτλο τους τη λέξη "κομμουνιστικό" και έχει "στριμώξει" στις φυλακές της χιλιάδες πολιτικούς κρατούμενους, δεν είναι επίσης δικό της πρόβλημα. Το ότι το καθεστώς (με το Σύνταγμα) της Αλβανίας επίσης απαγορεύει την ύπαρξη ΚΚ, τη διακίνηση της κομμουνιστικής ιδεολογίας, ψηφίζει ειδικούς αντικομμουνιστικούς νόμους, όπως ο 8001, και κάνει μαζικές συλλήψεις, βασανιστήρια και δίκες, επίσης δεν είναι δικό της πρόβλημα. Το ότι στη Σλοβακία οι αρχές συλλαμβάνουν τους ηγέτες του ΚΚ για να τους ανακρίνουν για δηλώσεις τους, το ότι στην Τσεχία δεν έχουν καταργηθεί οι αντικομμουνιστικοί νόμοι, το ότι σε μια σειρά άλλες χώρες της Ευρώπης έγιναν αντίστοιχες αντικομμουνιστικές ρυθμίσεις τα τελευταία χρόνια, το ότι στη Γερμανία συνεχίζονται οι δίκες και οι φυλακίσεις στελεχών του πρώην ΕΣΚΓ, μεταξύ των άλλων και του σημερινού προέδρου του ΚΟΔΗΣΟ, δεν είναι πρόβλημα μόνο αυτών των χωρών. Οι χώρες αυτές, που είναι μέλη του Συμβουλίου της Ευρώπης, είτε και μέλη ή υποψήφια μέλη της ΕΕ, δημιουργούν με το καθεστώς που επιβάλλουν ένα γενικότερο αντικομμουνιστικό κλίμα στην Ευρώπη, ανασταίνοντας το φάντασμα του αντικομμουνισμού ως αντίβαρο στην ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος και στους κοινωνικούς αγώνες που αναπτύσσονται.

Οταν δημιουργείται σιγά σιγά ένα νέο συνολικότερο αντικομμουνιστικό τοπίο σε μια σειρά χώρες της Ευρώπης κι αν ταυτόχρονα δεν αυξηθεί η αντίσταση των εργαζομένων, του κάθε Δημοκράτη σε κάθε αντικομμουνιστική δήλωση κι ενέργεια, τότε όλο και περισσότερο αυτό το κλίμα θα βγαίνει έξω από τα σύνορα των χωρών στις οποίες πρωτοεμφανίζεται.

Χρειάζεται άμεσα από κάθε πολίτη, κάθε μαζικό φορέα να αυξηθεί το κύμα αλληλεγγύης προς αυτούς που διώκονται, σε χώρες όπου ο αντικομμουνισμός έχει πάρει διαστάσεις εθνικού δόγματος και μπορεί να στείλει στη φυλακή κάθε πολίτη, που θα κατηγορηθεί ως "κομμουνιστής".

Ελισσαίος ΒΑΓΕΝΑΣ

Καλούμε κάθε πολίτη που θέλει να εκφράσει τη συμπαράστασή του στον Λετονό κομμουνιστή ηγέτη Αλφρεντ Ρούμπιξ να απευθυνθεί στη διεύθυνση:

Oleg Denisov, member of Parliament, Republic of Latvia,

Jekaba str., 11, Riga, LV - 1811

Καλούμε κάθε πολίτη που θέλει να διαμαρτυρηθεί για την κράτηση στις φυλακές του Λετονού κομμουνιστή ηγέτη Αλφρεντ Ρούμπιξ να απευθυνθεί:

1. Στον Πρόεδρο της Λετονίας:

President of the Republic of Latvia - Mr. Guntis Ulmanis

226811, 3, Pils Square, Riga.

Fax: 003717 325 - 800

2. Στον πρόεδρο του Κοινοβουλίου της Λετονίας:

Speaker of Parliament Republic of Latvia - Mr. Alfreds Chepanis,

Jekaba str., 11, Riga, LV - 1811

Fax: 003717 83 - 03 - 33

Καλούμε κάθε πολίτη που θέλει να εκφράσει τη συμπαράστασή του στους Λιθουανούς κομμουνιστές ηγέτες Μικόλας Μπουρακιάβιτσιους και Ιόζας Γιερμαλάβιτσιους να απευθυνθεί στις παρακάτω διευθύνσεις των συγγενών τους: 1. Veronica Burokevitchus, 8\11, Kalinausko str., flat 46, Vilnius, Lithuania.

2. Rainute - Angele Jermalavitchus, 137, Zhirmunu str., flat 25, Vilnius, Lithuania.

Καλούμε κάθε πολίτη που θέλει να διαμαρτυρηθεί για την κράτηση στις φυλακές των Λιθουανών κομμουνιστών ηγετών Μικόλας Μπουρακιάβιτσιους και Ιόζας Γιερμαλάβιτσιους να απευθυνθεί:

1. Στον Πρόεδρο της Λιθουανίας:

President of the Republic of Lithuania - Mr. Algidras Brazauskas

53, Gedemino ave., Vilnius, Lithuania.

Fax: 003702 62 - 01 - 97

2. Στον πρόεδρο του Κοινοβουλίου της Λιθουανίας:

Speaker of Parliament Republic of Lithuania - Mr. Vitautas Landsbergis, 53, Gedemino ave., Vilnius, Lithuania.

Fax: 003702 62 - 90 - 40

1. Στοιχεία από την απολογία του Ολ. Ρούμπιξ. Περιοδικό "Μαρξίσμ ι Σοβρεμένοστ", 1995, Νο 3.

2. Στοιχεία από την απολογία του Ολ. Ρούμπιξ. Περιοδικό "Μαρξίσμ ι Σοβρεμένοστ", 1995, Νο 4.

3. Από το χαιρετιστήριο του εκπροσώπου της Ενωσης Κομμουνιστών Λετονίας στο 15ο Συνέδριο του ΚΚΕ.

4. Εφημερίδα "Γκλάσνοστ", 20/9/1996, σελ. 6.

5 Απόσπασμα από το κατηγορητήριο, της ποινικής υποθέσεως Νο 1 - 318, 1996, σχετικά με τους Μ. Μπουρακιάβιτσιους και Γ. Γιερμαλάβιτσιους.