"Ειλικρινά, είμαι συγκινημένος που βρίσκομαι ανάμεσα σε αγρότες. Εγώ είμαι έμπορος, αλλά κατάγομαι από αγροτική οικογένεια, από τον Πυργετό και εκείνη την εποχή οι αγρότες ήταν οι πιο δυστυχισμένοι άνθρωποι. Γι' αυτό "πήρα τα μάτια μου" κι έφυγα από τον Πυργετό και ήρθα στη Λάρισα να βρω την τύχη μου.

Εκείνο που έχω να πω είναι ότι ναι, όλα αυτά που λένε οι ομιλητές είναι σωστά. Ο αγρότης στην Ελλάδα είναι ένας άξονας ο οποίος έχει ένα γρανάζι απάνω του. Αν δεν κινηθεί ο άξονας, το γρανάζι θα σκουριάσει. Και το γρανάζι αυτό είμαστε όλοι εμείς, έμποροι, επαγγελματίες, βιοτέχνες, απλοί άνθρωποι. Στον Πυργετό, για παράδειγμα, όλοι έχουν πέντε - δέκα - είκοσι στρέμματα. Αυτοί οι άνθρωποι κάποια στιγμή - όπως είπαν και οι ομιλητές - μοιραία θα χαθούν. Εάν δε συνειδητοποιήσουν και οι κυβερνήσεις και οι φορείς ότι θα πρέπει αυτοί οι άνθρωποι να μείνουν στα χωράφια και στα χωριά, με κερδοφόρες καλλιέργειες και να μπορέσουν να πετύχουν μειωμένα κοστολόγια, νομίζω ότι όλα θα χαθούν. Και αυτό συμβαίνει και στον εμπορικό κόσμο. Επίσημα προχτές ο υπουργός Οικονομίας μας είπε ότι δυστυχώς, μέσα στα επόμενα 5 - 6 χρόνια θα κλείσει το 35% με 40% των μικρών επιχειρήσεων. Αυτό θα συμβεί και στους αγρότες. Και για να μη συμβεί αυτό πρέπει να γίνει αγώνας".

"Δε συμφωνώ σε όλα με την εισήγηση του Σπύρου Στριφτάρη, γιατί αν συμφωνούσα θα ήμουν κομμουνιστής. Και κομμουνιστής δεν είμαι. Η ουσία όμως είναι ότι έχουμε μπει σ' ένα δρόμο που για μας δεν έχει πισωγύρισμα. Κι όταν μιλάμε για Ελληνες αγρότες, μιλάμε γι' αυτούς που είναι ουσιαστικά στο "μάτι του κυκλώνα". Κάτι πρέπει να γίνει για να αλλάξει αυτή η κατάσταση. Εγώ έπαψα να πιστεύω τους πολιτικούς. Ηρθε ο υπουργός Γεωργίας και είπε ότι θα κάνουμε διεπαγγελματική επιτροπή για το βαμβάκι. Και αναρωτήθηκα ότι για να κάνεις διεπαγγελματική οργάνωση για το βαμβάκι πρέπει να υπάρχει βαμβάκι. Εδώ μιλάμε για το 2000 και δεν έχουμε βαμβάκι. Τι θα μας μείνει; Το κλωστοϋφαντουργείο, τα φορτηγά που θα το κουβαλάνε, ή μήπως οι δείκτες του χρηματιστηρίου και δε θα έχουμε προϊόν; Με λίγα λόγια, ένα πράγμα το οποίο είναι αδιαπραγμάτευτο κατά την ταπεινή μου άποψη και αποτελεί μοναδική διέξοδο για την ανάπτυξη της ελληνικής γεωργίας, είναι το μικρομεσαίο νοικοκυριό.

Σ' αυτή την κατεύθυνση, λοιπόν, πρέπει να έχουμε όλοι στραμμένα τα μάτια μας και εδώ θα πρέπει να το ομολογήσουμε και να το πούμε: Στην κατεύθυνση της διατήρησης αυτής της συνοχής του αγροτικού πληθυσμού που είναι βασισμένη πάνω στο μικρομεσαίο αγροτικό νοικοκυριό, ο μοναδικός κομματικός φορέας που έχει ξεκάθαρη θέση είναι το ΚΚΕ. Και εμείς τιμούμε αυτή τη στάση και αυτή τη θέση.

Πέρα απ' όλα αυτά, προσωπικά έχω σταματήσει να κάνω μεγαλόσχημους συλλογισμούς και υπολογισμούς. Εδώ που έχουμε φτάσει το μόνο πράγμα που μας μένει είναι άμυνα. Αμυνα, αγώνας, για να διατηρήσουμε αυτά τα οποία έχουμε. Κι αν στην πορεία καταφέρουμε να πείσουμε και ορισμένους άλλους να έρθουν μαζί μας, ενδεχομένως να μπορέσουμε να ανατρέψουμε ορισμένες καταστάσεις. Γιατί εκεί που πάμε εμείς, θα έρθουν όλοι. Το θέμα είναι ότι φοβάμαι πως θα έρθουν όταν οι καταστάσεις δε θα είναι αναστρέψιμες. Ενώ εμείς λέμε ελάτε μαζί μας τώρα που μπορούμε να προλάβουμε καταστάσεις. Και λέω "μαζί μας" σ' αυτόν τον αγώνα που έχουμε ξεκινήσει, ο οποίος είναι αγνός, καλός και ωραίος".