Τα "επιχειρήματα" που προβάλλουν και προεκλογικά το ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ, ο ΣΥΝ, αλλά, ουσιαστικά και το ΔΗΚΚΙ, για να στηρίξουν τη θέση τους υπέρ της ΕΕ και της συμμετοχής της χώρας μας, έχουν κοινό παρονομαστή. Εμφανίζουν την ΕΕ σαν μια "ολοκλήρωση ευρωπαϊκών κρατών", χωρίς, όμως, να λένε πως πρόκειται για μια "καπιταλιστική ολοκλήρωση", προς εξυπηρέτηση αποκλειστικά των συμφερόντων του μεγάλου κεφαλαίου. Κάνοντας επίτηδες αυτή την "αφαίρεση", επιχειρούν ν' αποκρύψουν τον εκμεταλλευτικό χαρακτήρα και τον ιμπεριαλιστικό ρόλο της ΕΕ. Τελευταία δε - λόγω της στάσης της ΕΕ στον πόλεμο της Γιουγκοσλαβίας και της δυναμικής και μαζικής εκδήλωσης των αντιιμπεριαλιστικών αισθημάτων του ελληνικού λαού - επιχειρούν να εμφανίσουν την ΕΕ ως μελλοντικό, εν δυνάμει "αντίπαλο δέος" προς τη "μόνη υπερδύναμη", τις ΗΠΑ. Και σ' αυτή την περίπτωση κάνουν "αφαίρεση" από το γεγονός ότι ως καπιταλιστικός, ιμπεριαλιστικός οργανισμός η ΕΕ δεν πρόκειται ούτε τώρα, ούτε και στο μέλλον, να έχει τέτοιες αντιπαλότητες με τον ιμπεριαλισμό των ΗΠΑ. Αντιθέτως οι δύο από τους πόλους της "νέας ιμπεριαλιστικής τάξης πραγμάτων" θα συνεργούν και, ταυτόχρονα, θα ανταγωνίζονται για την κατανομή των αγορών και των "σφαιρών επιρροής", προσφεύγοντας και σε πολέμους και για το μοίρασμα του πλούτου που παράγουν οι λαοί ανάμεσα στους εκπροσώπους του μεγάλου ευρωπαϊκού και αμερικανικού κεφαλαίου.

***

Η ΝΔ, κινούμενη στην ίδια λογική και πρακτική - άλλωστε εμφανίζεται ως το "κατ' εξοχήν ευρωπαϊκό κόμμα" στην Ελλάδα - δεν κρύβει την "πρεμούρα" της να κυβερνήσει, για ν' αναλάβει αυτή το ρόλο του διαχειριστή της πολιτικής της ΕΕ στη χώρα μας. Κι αν κριτικάρει τη σημερινή ηγεσία της ΕΕ για τον πόλεμο στη Γιουγκοσλαβία, το κάνει για να ισχυριστεί πως οι "σοσιαλδημοκράτες" και οι "κεντροαριστεροί" Ευρωπαίοι ηγέτες, που έχουν τώρα το "πάνω χέρι", δεν είναι ικανοί διαχειριστές, σε αντίθεση με τους "δεξιούς", που θα είναι - σύμφωνα με τη ΝΔ - πιο πετυχημένοι. Φυσικά εννοεί "πιο πετυχημένοι" στην εξυπηρέτηση των συμφερόντων του κεφαλαίου.

Ο ΣΥΝ "εκφράζει την πικρία του" για τη στάση που κρατάει η ΕΕ στον πόλεμο της Γιουγκοσλαβίας κι επιχειρεί, ματαίως, ν' απολογηθεί για τους ομοϊδεάτες "κεντροαριστερούς" της Ευρώπης, που, πολλές φορές, εμφανίζονται "βασιλικώτεροι του βασιλέως". Φτάνει δε στο σημείο να κατηγορεί τους Ευρωπαίους "πολέμαρχους" ότι "βομβαρδίζοντας τη Γιουγκοσλαβία, στρέφονται εναντίον της ίδιας της ΕΕ και της προοπτικής της"! Φαίνεται ότι οι ίδιοι δε γνωρίζουν το "καλό" τους και πρέπει να τους το υπενθυμίσει ο ΣΥΝ... Και προκειμένου να εμφανιστεί ότι κάπου διαφοροποιείται από τα δυο μεγάλα κόμματα, ονειρεύεται και διατείνεται ότι αγωνίζεται για μια "άλλη ΕΕ" - πώς ακριβώς θα είναι αυτή και ποιον θα εξυπηρετεί, δεν εξηγεί - ενώ, για να "διασκεδάσει" και τις λαϊκές αντιδράσεις, ρίχνει προεκλογικά το σύνθημα "ο ΣΥΝ δε θεωρεί την ΕΕ ούτε παράδεισο, ούτε κόλαση". Λες και το δίλημμα είναι... θρησκευτικού τύπου κι όχι πολιτικό, που αφορά στο "ποιος, με ποιον", δηλαδή με την καπιταλιστική ΕΕ των συμφερόντων του μεγάλου κεφαλαίου ή με μια Ευρώπη των συμφερόντων των λαών της, της ειρήνης και της κοινωνικής προόδου.

Στην ίδια κατεύθυνση κινείται και η λογική του ΔΗΚΚΙ, με κάποιες διαφοροποιήσεις, που δε συγκεκριμενοποιούνται και δεν ουσιαστικοποιούνται.

***

Προβλήματα που σχετίζονται με την εφαρμοζόμενη κυβερνητική πολιτική στη χώρα μας κι αφορούν στην εργασία, στην ασφάλεια από την εγκληματικότητα, στις υπηρεσίας υγείας, στην κοινωνική πρόνοια, στην Παιδεία, στον Πολιτισμό. Ομως, είναι, πλέον, φανερό ότι η δημιουργία, ο πολλαπλασιασμός και η όξυνση αυτών των προβλημάτων βαρύνει κυρίως, αν όχι αποκλειστικώς, την πολιτική που κινείται στα πλαίσια των επιλογών, των κατευθύνσεων και των αποφάσεων της ΕΕ κι εφαρμόζεται, σχεδόν με "αυτόματο πιλότο", από τις ελληνικές κυβερνήσεις. Επομένως ο ψηφοφόρος δεν μπορεί παρά να συνδυάσει το γενικότερο πρόβλημα της σχέσης της χώρας μας με την ΕΕ μ' αυτά τα καθημερινά προβλήματα, που δημιουργεί η εφαρμοζόμενη κάθε φορά κυβερνητική πολιτική στην Ελλάδα, όταν θα ψηφίσει.

Διέξοδος υπάρχει. Είναι η ψήφος στο ΚΚΕ. Ψήφος ουσίας και σε ό,τι αφορά στο χαρακτήρα και το ρόλο της ΕΕ και ως απάντηση στην πολιτική που εφαρμόζεται στη χώρα και πλήττει τα λαϊκά συμφέροντα.

Παύλος ΡΙΖΑΡΓΙΩΤΗΣ