Εστελναν τότε, κατά τα μαύρα εκείνα χρόνια, τους κομμουνιστές - αγωνιστές της λευτεριάς, στα εκτελεστικά αποσπάσματα, με την κατηγορία "της απόσπασης μέρους, ή όλου της επικρατείας"...

Τα θυμηθήκαμε σήμερα, 22 Ιουλίου του 1999, ημέρα τιμής και μνήμης για την 22 Ιουλίου του 1943, ημέρα αντίστασης κατά της καθόδου των Βουλγάρων φασιστών. Τότε ήταν, που το ΚΚΕ και οι ΕΑΜικές δυνάμεις Εθνικής Αντίστασης ξεσήκωσαν τον κόσμο με το εγερτήριο σάλπισμα: Ξεσηκωθείτε, αντισταθείτε, οι Βούλγαροι φασίστες προωθούν τις δυνάμεις τους στην Ελλάδα. Αντισταθείτε στους κατακτητές και τους προδότες. Εμπρός για την Ελλάδα της λευτεριάς, της εθνικής ανεξαρτησίας, της δημοκρατίας και της ειρήνης".

Μέσα στις φοβερές εκείνες συνθήκες της Κατοχής, όταν ο θάνατος έστηνε καρτέρι από το ένα ως το άλλο σημείο της χώρας, το ΚΚΕ και το μεγάλο ΕΑΜικό μέτωπο ξεσήκωσαν τον κόσμο και οργάνωσαν παλλαϊκές συγκεντρώσεις, με αποκορύφωμα την πρωτοφανή σε όγκο και μαχητικότητα συγκέντρωση της Αθήνας. Γράφει στο βιβλίο του "Εισφορά στο χρονικό της Κατοχής", ο αξέχαστος πρωτοκαπετάνιος του ΕΛΑΣ και στέλεχος του ΚΚΕ, ο Σπύρος Κωτσάκης, σε σύντομη από τα περιθώρια του χώρου αναφορά: Η Αθήνα λαγοκοιμήθηκε. Η γενική πολιτική απεργία έχει σταματήσει κάθε κίνηση. Τα καταστήματα, οι υπηρεσίες, τα γραφεία, δημόσια και ιδιωτικά, τα πάντα κλειστά... Στα επίκαιρα σημεία, οι Γερμανοί έχουν στήσει πολυβόλα... Στους κεντρικούς δρόμους θωρακισμένα και τανκς καιροφυλακτούν. Στην πλατεία Δημαρχείου ιταλικό ιππικό... όσο περνάει η ώρα οι δρόμοι απ' όλες τις συνοικίες προς το κέντρο μυρμηγκιάζουν.... Υπολογίζεται, αναφέρει στην τετρασέλιδη περιγραφή του ο Σπύρος Κωτσάκης, ότι στις κινητοποιήσεις για τη ματαίωση της καθόδου των Βουλγάρων φασιστών, πήραν μέρος 450 - 500 χιλιάδες στο κέντρο και την περιφέρεια. Τριάντα αγωνιστές σκοτώθηκαν, εκατοντάδες τραυματίστηκαν, πεντακόσιοι κλείστηκαν στις φυλακές. Ο βουλγαρικός φασισμός δεν πέρασε. Οπως δε θα περάσουν "των εχθρών, τα φουσάτα"με την όποια μεταμφίεσή τους.