ΝΤΙΝΟΣ Ε. ΜΙΧΕΛΗΣ

"Το χάος και το φως"

Ο Ντίνος Ε. Μιχελής, αντλώντας φως από το σύμπαν, μάχεται την αταξία και τη σύγχυση σύμφωνα με το χρέος κάθε αληθινού ποιητή απέναντι στη ζωή. Ομως, οι νόμοι της φθοράς είναι αμείλικτοι. Οι απώλειες γίνονται όλο και πιο αισθητές κι ο ποιητής εκφράζει την πικρία του:

"Εχω καιρό να γράψω. / Οι κήποι μέσα μου/ που άλλοτε καρπίζαν, / σιγά - σιγά μαραίνονται. /η διάθλαση των χρωμάτων / ξεθωριάζει / στα μάτια μου. / Τα μάτια μου / ξεθωριάζουν / στο χρόνο".

Αγωνιά να συγκρατήσει όσο φως του επιτρέπει ακόμα η νόησή του. Το φως γίνεται ορατό, μόνο όταν περνά απ' τη σκέψη, αντίθετα με "το σκοτάδι", που είναι "καλά κρυμμένο εντός μας". "Το φως κυριαρχεί στα έξωθεν. / Το βλέπω. / Για να δεις όμως να το / εννοείς πρέπει".

Στίχοι που συνάδουν με τη ρήση "νους ορά και νους ακούει", καθώς ο ποιητής θέλει να κρατά άγρυπνες τις αισθήσεις μας, ώστε να μη συμβαίνει αυτό που γράφει ο Τερτυλλιανός στην απολογία του, δίνοντας τον ορισμό της πνευματικής τύφλωσης: "Δε βλέπει κάποιος εκείνο που υπάρχει και πιστεύει ότι βλέπει εκείνο που δεν υπάρχει". Η αλήθεια, λοιπόν, που συμβολίζει το φως στην ποίηση του Μιχελή, είναι αυτή που δένει στέρεα τη ζωή με τον άνθρωπο. Κι αυτή ονειρεύεται ο ποιητής να γίνει κτήμα όλων μας, καθώς ο ίδιος ταξιδεύει στο σύμπαν της αληθινής νόησης. Καθοδηγώντας με το νου, την καρδιά του, νοιάζεται για μια ζωή με πάθος, κι όχι για ένα πάθος χωρίς ζωή (Εκδ."ΚΑΛΕΝΤΗΣ".

Γιάννης ΚΑΡΑΒΙΔΑΣ