Μάθε τέχνη κι άστηνε | ΡΕΠΟΡΤΑΖ

ΡΕΠΟΡΤΑΖ

Μάθε τέχνη κι άστηνε

"Ξαφνικά πέρσι το καλοκαίρι", είναι ο τίτλος του δραματικού θεατρικού έργου του Τένεσι Γουίλιαμς, που ταράζει την ψυχή μας κάθε φορά που έχουμε την τύχη να παρακολουθούμε την παράσταση και να προσπαθούμε, με τη φαντασία μας, να μαντέψουμε τις αταξίες που έκανε ο Σεμπάστιαν (ο κεντρικός ήρωας) στην παραλία.

Ξαφνικά πρόπερσι το καλοκαίρι, ο κεντρικός ήρωας της νέας κωμωδίας που "έγραφε" ο πρωθυπουργός ήταν ένας κουρέας, όχι της Σεβίλλης αλλά της Σίφνου. Ενας απλός κουρέας που εξελίχθηκε, που προόδευσε, που πήγε ψηλά..., που έφτασε μέχρι την Αθήνα και έγινε με την αξία του, με το ψαλίδι του κομμωτής! Δεν πρόλαβε να δώσει τέλος στο "έργο" του ο συγγραφέας και οι τηλεοπτικές κάμερες έσπευσαν και εισέβαλαν στο μαγαζί του άτυχου κουρέα και θέλοντας και μη τον έκαναν το πρόσωπο της ημέρας. Γέλασε κάθε πικραμένος τότε και ευχήθηκε μέσα από την καρδιά του "να 'ναι καλά ο άνθρωπος".

Ξαφνικά πέρσι το καλοκαίρι ξανακάηκε όλη Ελλάδα. Και οι τηλεθεατές είδαν με απορία "στης Σίφνου την καταγάλανη ράχη, να περπατά ο πρωθυπουργός με κοντό παντελονάκι και στεφάνι στην κόμη να μη φορεί", ο κουρέας του άλλωστε, έλειπε στην πρωτεύουσα. Εκοβε βόλτες, έτσι χωρίς έμπνευση, χωρίς κατεύθυνση. Χαλάρωνε ο άνθρωπος και ας μην είχε μείνει χλωρό κλαρί σε ολόκληρη την επικράτεια.

Ξαφνικά, όμως, φέτος το καλοκαίρι ο πρωθυπουργός ξαναβρήκε τον εαυτό του και έπιασε την "πένα". Αρχισε να γράφει με μανία. Ο οίστρος τον κυρίευσε από βραδύς. Ετσι, νωρίς το πρωί, χαράματα τόλμησε. Ολα ήταν έτοιμα. Η Θάλασσα, ο καπετάνιος, η ψαρόβαρκα, ενώ, τα ψάρια κολυμπούσαν αμέριμνα... Κι αυτός εκεί, με το σπορ ντύσιμό του, με το μόνιμο χαμόγελό του, φιλομαθής, φιλοπερίεργος, την τέχνη του καπτάν Γιάννη θέλησε να μάθει. Ο "Οδυσσέας" μας, μόνος με το σωματοφύλακά του μονάχα - τι χρώσταγε ο άνθρωπος; - και τον αγαπητό του φίλο, τον καπετάνιο, κοίταζε ικανοποιημένος τα ψάρια να σπαρταράν μέσα στα δίχτυα, τους αστακούς να προσπαθούν να δραπετεύσουν, μάταια φυσικά. Βέβαια, δε διέθετε τις ικανότητες και τις γνώσεις του Γιώργου Κατσανέβα.

Και ποιος δε θυμάται τον άθλο του τελευταίου με το ροφό; Εχουν περάσει τόσα χρόνια, πάνω από δεκαπέντε, που για μέρες οι εφημερίδες είχαν στην πρώτη σελίδα τη φωτογραφία του πράσινου "ψαρά", που καμάρωνε για την ψαριά του. Εδώ που τα λέμε, δίκιο είχε γιατί το τρόπαιό του μεγαλύτερο από τον ίδιο, ήταν. Τώρα που το σκέπτομαι αυτό είναι. Γι' αυτό ξαφνικά άσπρισε και έγινε σαν πανί και το χαμόγελο του πάγωσε. Οι... "θαλασσινοί αναλυτές" των καναλιών απέδωσαν την αδιαθεσία του προέδρου στη ναυτία από το δυνατό κούνημα. Επεσαν έξω, όμως. Ο πρωθυπουργός είναι θαλασσόλυκος. Δεν τον "πιάνει η θάλασσα". Στην ουσία τίποτε δεν τον πιάνει, εκτός από τη ζήλια. Εντελώς απροσδόκητα θυμήθηκε τον Κατσανέβα και κάπως του ήρθε του ανθρώπου, έπειτα ηρέμησε, διότι όπως έμαθα από έγκυρες πηγές, ο καπτάν Γιάννης τον διαβεβαίωσε ότι ζει στη χώρα των Λωτοφάγων. "Ποιος να το θυμάται τώρα; Το θέμα είναι ότι επί δύο δεκαετίες εμείς πιάνουμε τα ψάρια, πρόεδρε...".

Ξαφνικά του χρόνου το καλοκαίρι, θέλω να ελπίζω ότι ο πρωθυπουργός ως απλός πολίτης τις ελεύθερες ώρες του θα δίνει μαθήματα πρωθυπουργικής τέχνης, γιατί με τόσες τέχνες που έμαθε κατά τη διάρκεια της πρωθυπουργίας θα είναι απασχολημένος όλο χειμώνα. Στη Σίφνο.

Τιτίνα ΔΑΝΕΛΛΗ