«Στη σωστή κατεύθυνση, αλλά δεν αρκούν μόνο αυτά». Αυτή είναι η θέση του Συνδέσμου Ελληνικών Βιομηχανιών απέναντι στα τρισεκατομμύρια που εγγυήθηκε προς το μεγάλο κεφάλαιο η κυβέρνηση, στα πλαίσια της εξειδίκευσης των δράσεων του Γ΄ ΚΠΣ στους τομείς που εποπτεύει το υπουργείο Ανάπτυξης. Τα 2,2 τρισεκατομμύρια δραχμές που θα βάλει στην τσέπη του το μεγάλο κεφάλαιο για την επόμενη εξαετία, μόνο από τα κονδύλια του Γ΄ ΚΠΣ, σύμφωνα με τον Οδ. Κυριακόπουλο, «είναι ένα καλό εργαλείο, αλλά δεν είναι και το παν. Αν δεν υπάρξουν και άλλα μέτρα, τότε δε θα υπάρξει το αναμενόμενο αποτέλεσμα», σημείωσε στα πλαίσια της χτεσινής συνάντησης με τους εκπροσώπους του Τύπου.

Αναφορικά με την προχτεσινή εξαγγελία του υπουργού Ανάπτυξης, Ν. Χριστοδουλάκη, ότι από τα 2,2 τρισεκατομμύρια δραχμές θα προκύψουν 100.000 νέες διατηρήσιμες θέσεις εργασίας, τα στελέχη του ΣΕΒ κρυφογελούσαν, υποδηλώνοντας με νόημα ότι κανείς δεν πιστεύει πως θα δημιουργηθούν οι προαναφερθείσες θέσεις εργασίας. Μάλιστα, μετά την ολοκλήρωση της συνέντευξης ο Ν. Αναλυτής, ερωτηθείς σχετικά, απάντησε ειρωνικά ότι «κάθε χρόνο χάνουν τη δουλιά τους 100.000 περίπου εργαζόμενοι και άλλοι τόσοι βρίσκουν καινούρια δουλιά. Αν λοιπόν ληφθεί αυτός ο αριθμός υπόψη, τότε όντως προκύπτουν 100.000 νέες εργασίας»!

Αξιοποιώντας την πολιτική τού «πάρτα όλα» της κυβέρνησης απέναντι στο μεγάλο κεφάλαιο, η ηγεσία του ΣΕΒ απαίτησε την ικανοποίηση των αξιώσεών της για μέτρα στην κατεύθυνση:

• ιδιωτικοποίησης του συνόλου του δημοσίου τομέα
• ανατροπής των εργασιακών σχέσεων
• κατεδάφισης της κοινωνικής ασφάλισης
• ριζικής αναμόρφωσης του εκπαιδευτικού συστήματος, αφού, κατά το ΣΕΒ, οι νέοι που εισέρχονται στην αγορά εργασίας, δεν έχουν τα απαραίτητα εφόδια για να ανταποκριθούν στις σημερινές αυξημένες ανάγκες των νέων τεχνολογιών και της παγκοσμιοποίησης.

Μαζί με αυτά, οι βιομήχανοι θέτουν και μια σειρά από θεσμικές αλλαγές στα ζητήματα που αφορούν τους οικονομικούς μετανάστες, την απλοποίηση των διαδικασιών αδειοδότησης για τις επιχειρήσεις, πάταξη της διαφθοράς, υπερκερασμό των γραφειοκρατικών αγκυλώσεων, αλλαγή τρόπου λειτουργίας του ΟΑΕΔ.

Αναφορικά με τα ζητήματα ανατροπής των εργασιακών σχέσεων η ηγεσία του ΣΕΒ, εμφανίστηκε να συμφωνεί με την πλειοψηφία της ΓΣΕΕ για την προώθηση του «κοινωνικού διαλόγου» και εξέφρασε την αγωνία της μήπως διαταραχθεί το κλίμα της εργασιακής ειρήνης. Ωστόσο, μετά την ολοκλήρωση της συνέντευξης, στέλεχος του ΣΕΒ διέρρεε ότι οι βιομήχανοι «δεν μπορούν να καταλάβουν για ποιο λόγο η κυβέρνηση προχωράει τέτοιο καιρό στη λήψη αυτών των μέτρων» και σημείωσε ότι «στη βιομηχανία δεν τίθεται ζήτημα διευθέτησης του χρόνου εργασίας, αφού ήδη εφαρμόζεται»! Μάλιστα, σε μια προσπάθεια να στηρίξει τον πρόεδρο της ΓΣΕΕ, σημείωνε ότι «αυτό που θέλουμε είναι η διατήρηση της εργασιακής ειρήνης», καθώς επίσης ότι «δεν αντιμετωπίζουμε κανένα πρόβλημα με τη ΓΣΕΕ, καθώς είναι αξιόπιστος συνομιλητής». Προχωρώντας ακόμη πιο πέρα και πιθανολογώντας για την τακτική της κυβέρνησης ανέφερε ότι «η κυβέρνηση, υπό το άγχος της αύξησης της ανεργίας, που τα επόμενα χρόνια θα ανέλθει στο 14%, προσπαθεί τώρα να πάρει μέτρα και στην περίπτωση που οι εργαζόμενοι αντιδράσουν και δεν περάσουν αυτά τα μέτρα, τότε, όταν θα έχει αυξηθεί η ανεργία, θα ρίξει τα βάρη στους εργαζόμενους»!

Αυτές είναι οι απόψεις στελέχους του ΣΕΒ, σε καμία περίπτωση δεν ειπώθηκαν τυχαία. Οι βιομήχανοι δεν αγωνιούν για την ανατροπή των εργασιακών σχέσεων επειδή σκέφτονται τους εργαζόμενους, αλλά επειδή θέλουν τη διατήρηση της εργασιακής ειρήνης. Οπως παραδέχτηκε και το εν λόγω στέλεχος του ΣΕΒ, «η διευθέτηση του χρόνου εργασίας στη βιομηχανία υφίσταται»! Τη στιγμή λοιπόν που δεν «καίγονται» άμεσα για τη λήψη ακόμα πιο σκληρών αντιλαϊκών μέτρων, επιδιώκουν να στηρίξουν τον πρόεδρο της ΓΣΕΕ που έχει καταστεί «προνομιακός εταίρος». Διότι, όταν ενταθούν τα αντεργατικά μέτρα, η θέση του προέδρου της ΓΣΕΕ κινδυνεύει, αφού με το ρόλο που διαδραματίζει «βάζει πλάτη» για να περάσουν οι αντεργατικές επιλογές και οι εργαζόμενοι αυτό το γνωρίζουν πολύ καλά. Γι' αυτό το λόγο, λοιπόν, οι βιομήχανοι έθεσαν υπό την προστασία τους τον Χρ. Πολυζωγόπουλο.

Παράλληλα οι βιομήχανοι, εκφράζουν σε ένα βαθμό και την «πικρία» τους, που λόγω των εξελίξεων στην οικονομία σε παγκόσμιο επίπεδο, έχει υποβαθμίσει κάπως το ρόλο του παραδοσιακού βιομηχανικού σκηνικού. Τώρα η προτεραιότητα έχει δοθεί στο χρηματιστικό κεφάλαιο και τα αντεργατικά μέτρα, ως επί το πλείστον, για τα συμφέροντα του χρηματιστικού κεφαλαίου λαμβάνονται...