Πρόγραμμα μαχητικής δράσης και αποφασιστικής αντίστασης κόντρα στην αντεργατική λαίλαπα που εξαπέλυσαν κυβέρνηση και εργοδότες και της τακτικής των συμβιβασμένων ηγεσιών σε ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ συζήτησε και υιοθέτησε στη χτεσινή της συνεδρίαση η Γραμματεία του Πανεργατικού Αγωνιστικού Μετώπου (ΠΑΜΕ). Με έναν καταιγισμό συγκεντρώσεων, διαδηλώσεων, τοπικά και πανελλαδικά, συσκέψεων και περιοδειών σε χώρους δουλιάς, συσπειρώνοντας ευρύτερες λαϊκές δυνάμεις, από την εργαζόμενη αγροτιά, τους μικρομεσαίους επιχειρηματίες, τους ανθρώπους των Γραμμάτων και της Τέχνης, οι συνεπείς αγωνιστικές συνδικαλιστικές δυνάμεις περνάνε στην αντεπίθεση.

Πέρα από τις σχεδόν καθημερινές ενημερωτικές επισκέψεις σε χώρους δουλιάς, από τις 24 Αυγούστου, μέρα που αρχίζει ο ψευτοδιάλογος των κοινωνικών εταίρων, το ΠΑΜΕ ανοίγει το «μέτωπο» της εργατικής αντεπίθεσης με ένα πρόγραμμα πολύμορφων εκδηλώσεων που περιλαμβάνει συγκεντρώσεις και διαδηλώσεις, συλλαλητήριο στη ΔΕΘ, συμμετοχή στη διαμαρτυρία στο Διεθνή Οργανισμό Εμπορίου στην Πράγα, πανελλαδικό συλλαλητήριο στην Αθήνα, περιοδείες, συσκέψεις, έκδοση ενημερωτικού υλικού, υπομνήματα, συγκέντρωση υπογραφών, διαμαρτυρίες.

Η αντεργατική επίθεση - υπογράμμισε στην ομιλία του ο Γ. Μαυρίκος, μέλος της Γραμματείας - έχει στρατηγικό χαρακτήρα. Χτυπά τον πυρήνα των εργατικών κατακτήσεων και στοχεύει στην ένταση του βαθμού εκμετάλλευσης, στην αύξηση της υπεραξίας, στη μεγιστοποίηση των κερδών και εν γένει στην ισχυροποίηση του καπιταλιστικού συστήματος και την εδραίωση της κυριαρχίας των μονοπωλίων.

Οι ηγεσίες ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ - «Αυτόνομη Παρέμβαση», τόνισε ο ομιλητής, στα λόγια διαμαρτύρονται. Στην πράξη είναι μονόδρομα υποταγμένες στη γραμμή του «κοινωνικού διαλόγου». Είναι συνειδητά στρατευμένοι στις επιλογές της ΟΝΕ. Διεκδικούν σαν σανίδα σωτηρίας ένα «35ωρο», που στην ουσία θα πολλαπλασιάσει την ανεργία, μέσα από τη συνολική διευθέτηση του χρόνου εργασίας. Οι εκπρόσωποι του εργοδοτικού συνδικαλισμού δίνουν άλλοθι στην κυβέρνηση και με λεκτικές κορόνες επιχειρούν να εγκλωβίσουν στην αδράνεια τους εργαζόμενους.

Το ΠΑΜΕ, είπε ο Γ. Μαυρίκος - σε αντίθεση με τη στάση της πλειοψηφίας ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ - το προηγούμενο διάστημα δεν έκατσε με σταυρωμένα χέρια. Με την ημερίδα για το ασφαλιστικό, συσκέψεις και συγκεντρώσεις για το ίδιο θέμα σε 37 πόλεις, με συγκεντρώσεις και περιοδείες για τα εργασιακά, που συνεχίζονται, αναδεικνύεται σε πόλο ταξικής συσπείρωσης και πάλης.

Χρειάζεται όμως, πιο αποφασιστικά, πιο απαιτητικά να πάμε στα εργοστάσια και στους χώρους δουλιάς, να εξηγήσουμε ότι «η καμπάνα χτυπά για όλους» τους εργαζόμενους. Να βάλουμε για συζήτηση στα συνδικάτα, στα διοικητικά συμβούλια, σε γενικές συνελεύσεις και περιοδείες τα εργασιακά και τα θέματα της κοινωνικής ασφάλισης. Η ανησυχία και η αγανάκτηση - τόνισε ο συνδικαλιστής - πρέπει να εκφραστεί με δραστήρια συμμετοχή στους αγώνες. Η ισχυροποίηση των σωματείων είναι ένας από τους κύριους στόχους στη δράση του ΠΑΜΕ, το σωματείο πρέπει να γίνει το αποκούμπι του εργαζόμενου, ν' αντιμετωπίσουμε την ανασφάλεια που νιώθουν οι εργαζόμενοι.

Η δράση του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος - υπογράμμισε ο Πολύβιος Τσίρκας- απέδειξε ότι δεν έχουν πέσει όλοι σε λήθαργο όπως οι γνωστές πλειοψηφίες σε ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ. Δεν έχουμε όλοι συμβιβαστεί και ξεπουληθεί. Η κυβέρνηση, το φθινόπωρο, θ' ανοίξει και άλλα «μέτωπα» (παιδείας, υγείας). Με το επιχείρημα περί προνομίων, θα χτυπήσει ό,τι κατακτήσαμε στο δημόσιο. Με τα πέντε μέτρα της κυβερνητικής επιτροπής η κυβέρνηση επιδιώκει να «κόψει τα πόδια» του συνδικαλιστικού κινήματος, να καταργήσει το θεσμικό πλαίσιο του εργατικού δικαίου, ενισχύοντας την αυθαιρεσία και ασυδοσία της εργοδοσίας.

Μπροστά στις ανατροπές που επιχειρούνται - τόνισε ο Τάσος Φωτόπουλος- δεν μπορεί να υπάρξει κανένας διάλογος, πολύ περισσότερο «κοινωνικός». Μόνο αγώνας και μάλιστα αγώνας άνισος. Ο διάλογος είναι απάτη. Η κυβέρνηση δε φοβάται τα επιχειρήματα του Πολυζωγόπουλου, του Μανώλη, του Στρατούλη, μόνο τον αγώνα του κινήματος φοβάται... Με δεδομένο τα μέσα που διαθέτουν κεφάλαιο και κυβέρνηση, η ισχυροποίηση των σωματείων, η ετοιμότητα και η συσπείρωση νέων δυνάμεων στο ΠΑΜΕ είναι τα δικά μας όπλα.

Η δράση και η παρουσία του ΠΑΜΕ είναι η μόνη ελπίδα αντίστασης στην αντεργατική επίθεση, υπογράμμισε ο Γιάννης Μαρκάκης, και αυτό το βλέπουμε σήμερα όλο και περισσότεροι εργαζόμενοι. Ο συνδικαλιστής σημείωσε την ανάγκη για αποφασιστική και μετωπική ρήξη με τις συμβιβασμένες ηγεσίες του συνδικαλιστικού κινήματος και την αντιμετώπιση της θεωρίας της αναποτελεσματικότητας των αγώνων που έχει περάσει σε πολλούς εργαζόμενους.

Στο ρόλο του «δούρειου ίππου» που έχουν αναλάβει να παίξουν ορισμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες, αναφέρθηκε ο Χριστόφορος Σκεπετάρης, ο οποίος κατήγγειλε ότι οι ηγεσίες αυτές «είναι έτοιμες να τα δώσουν όλα...». Ο συνδικαλιστής υπογράμμισε ότι η επίθεση θα ενταθεί και θα εκδηλωθεί και στην κοινωνική ασφάλιση, σημειώνοντας την ανάγκη καλύτερης προετοιμασίας των ταξικών συνδικαλιστικών δυνάμεων και του συντονισμού.

Στην όξυνση της ιδεολογικής πάλης, που παίρνει και τη μορφή διλημμάτων του τύπου «να είσαι άνεργος ή μερικώς απασχολήσιμος», αναφέρθηκε ο Τάσος Τσιαπλές. Η ιδεολογική αυτή επίθεση σε βάρος της εργατικής τάξης, είπε ο συνδικαλιστής, και ιδιαίτερα στη νέα γενιά, πρέπει να ανταποδοθεί. Γι' αυτό, είπε ο συνδικαλιστής, δεν αρκεί μόνο να θέτουμε την ανάγκη υπεράσπισης των δικαιωμάτων μας, αλλά να βάζουμε στους εργαζόμενους και το όραμα της τάξης μας, την κοινωνική και πολιτική αλλαγή. Ο ομιλητής μετέφερε τη θετική εμπειρία που υπάρχει στο Νομό Λάρισας για την οργάνωση των ανέργων, με χιλιάδες επιστολές που στάλθηκαν στα σπίτια τους και στην ανάγκη να δοθεί συνέχεια σε αυτή την προσπάθεια.

Σ' αυτό το «σάρωμα» των αντεργατικών μέτρων, η μόνη ελπίδα είναι ο πόλος του ΠΑΜΕ και των δυνάμεων που παλεύουν μαζί του, τόνισε ο Σπύρος Ράλλης και πρότεινε την ίδρυση Επιτροπών του Μετώπου κατά περιφέρεια. Ιδιαίτερη δουλιά -είπε ο συνδικαλιστής - χρειάζεται να γίνει με τους εργάτες που δεν είναι συνδικαλισμένοι, γι' αυτό το ΠΑΜΕ πρέπει να πάει όσο γίνεται πιο βαθιά στη βάση.

Στη συνεδρίαση της Γραμματείας το λόγο πήραν και άλλοι συνδικαλιστές που αναφέρθηκαν στα προβλήματα των νέων εργαζομένων, των ανέργων, στην ανάγκη μετώπου με τους μικρομεσαίους, τους συνταξιούχους, στην καταδίκη των μέτρων από φορείς επιστημονικούς, Τοπικής Αυτοδιοίκησης και στην ενδυνάμωση της αλληλεγγύης μεταξύ των διαφόρων τμημάτων της εργατικής τάξης.