«Εχθροί της κοινωνίας οι δάσκαλοι επειδή τα οκτακόσια ζητούσαν να τα κάνουν χίλια διακόσια ευρώ. Εχθροί και οι δικαστικοί που φιλοδώρησαν τον εαυτό τους με αυξήσεις πλουσιοπάροχες και βουλευτικές. Εχθροί φυσικά και οι φοιτητές που μέσα στην απελπισία τους κλειδαμπαρώσανε τον πρύτανη και τους καθηγητές. Εχθροί της κοινωνίας οι λιμενεργάτες. Εχθροί και οι αστυνομικοί που ζητούν, μέσω Πολύδωρα, μεταχείριση προνομιακή. Καθένας με ό,τι έχει πολεμάει. Με εφόδους, τούρτες, γιαούρτια, καταλήψεις, απειλές, με το Μισθοδικείο, την ομηρία, με το κόψιμο της Εθνικής, με απεργίες, διαδηλώσεις, πορείες, με ό,τι βρει, ό,τι μπορεί. Το αποτέλεσμα εντελώς φιλοκυβερνητικό. Αντί όλοι εναντίον αντιλαϊκής πολιτικής, εργαζόμενος συκοφαντεί εργαζόμενο και αδελφός να βγάλει τα μάτια του αδελφού. Εχθρός δεν είναι ο δάσκαλος, ο λιμενικός, ο δικαστικός. Εχθρός είναι αυτός ο αόρατος, ο βουλημικός αχόρταγος, ο εσαεί - από όλες τις κυβερνήσεις - προστατευόμενος άπληστος, ολιγοπωλιακός καπιταλισμός!». Του Δημήτρη Δανίκα από τη χτεσινή «στήλη άλατος» των «Νέων».