Αρνείται ο πρόεδρος του Αρείου Πάγου Ρωμύλος Κεδίκογλου ότι με την περιβόητη εγκύκλιό του κάνει συστάσεις προς τους δικαστές για να μην εκδίδουν προσωρινές διαταγές και ασφαλιστικά μέτρα για υποθέσεις συμβασιούχων.

Χτες ο Ρ. Κεδίκογλου έδωσε στη δημοσιότητα γραπτή δήλωσή του, στην οποία αναφέρει ότι η εγκύκλιός του «έδωσε αφορμή σε ορισμένους, χωρίς να γνωρίζουν και να έχουν αναγνώσει το περιεχόμενό της, αλλά και εν γνώσει του περιεχομένου της, να επιτεθούν κατά του προσώπου του συντάξαντος αυτήν και να ζητούν τον αφανισμό του και την πειθαρχική του δίωξη. Υποστηρίζουν ότι συνιστά ο πρόεδρος του Αρείου Πάγου στους δικαστικούς λειτουργούς να είναι περισσότερο φειδωλοί στη λήψη αποφάσεων ασφαλιστικών μέτρων και ακόμη ότι απαγορεύει ή διατάσσει τη μη χορήγηση προσωρινών διαταγών στη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων». Και καταλήγει: «Δεδομένου ότι η εγκύκλιος αυτή δεν περιέχει τέτοιες συστάσεις, έχει συνταχθεί στην ελληνική γλώσσα, την οποία κατέχουν όλοι οι Ελληνες, δίδεται στη δημοσιότητα η εγκύκλιος προκειμένου να λάβουν γνώση οι διαμαρτυρόμενοι και να εκτιμήσουν τη βαρύτητα όσων έχουν υποστηρίξει».

Πρέπει όμως να επισημανθεί ότι αντίγραφα ολόκληρης της τρισέλιδης συγκεκριμένης εγκυκλίου έχουν διαρρεύσει εδώ και ένα μήνα, οπότε η ενέργεια του Ρ. Κεδίκογλου να τη δώσει στη δημοσιότητα δεν προσθέτει τίποτα καινούριο. Αλλωστε, σε αυτήν αναφέρει πως «έχει παρατηρηθεί στην πράξη ότι τα δικαστήρια... υπερβαίνουν τα όρια που τίθενται από το νόμο και δεν τηρούν τους περιορισμούς του» και ότι «λαμβάνονται ασφαλιστικά μέτρα που οδηγούν σε πλήρη ικανοποίηση του δικαιώματος του αιτούντος ή και σε πλήρη προσβολή δικαιωμάτων τρίτων, χωρίς μάλιστα να υπάρχει επικείμενος κίνδυνος ή επείγουσα ανάγκη». Αναφέρει μάλιστα τρεις περιπτώσεις:

1) Οταν με ασφαλιστικά μέτρα παρεμποδίζεται ο απόπλους πλοίου ή ζητείται συντηρητική κατάσχεσή του «για δήθεν υφιστάμενη οφειλή, οπότε η αποδοχή του αιτήματος χωρίς ενδοιασμούς, οδηγεί σε παρεμπόδιση εκμεταλλεύσεως του πλοίου με άμεση σημαντική ζημιά της πλοιοκτήτριας εταιρίας και των δανειστών της (σ.σ. τράπεζες)».

2) Οταν παρεμποδίζεται η εκτέλεση δημόσιου έργου «οπότε η λήψη του ασφαλιστικού μέτρου υπέρ του αιτούντος οδηγεί ασφαλώς στη μη εκτέλεση του έργου, με άμεση συνέπεια ενδεχομένως και την απώλεια κονδυλίων της ευρωπαϊκής κοινότητας».

3) Οταν «επιδιώκεται η παραμονή εργαζομένων στην υπηρεσία μέχρι την επίλυση των εργασιακών διαφορών μεταξύ αυτών και του εργοδότη, οπότε διατηρείται μια εργασιακή σχέση, με πλήρη ικανοποίηση του δικαιώματος των αιτούντων, χωρίς να εξετάζεται το βάσιμο της αιτήσεώς τους».

Και για να μη μείνει καμιά αμφιβολία, αναφέρει ότι «οι επιβλαβείς αυτές συνέπειες από τη λήψη των ασφαλιστικών μέτρων αυτών, λαμβάνουν ακόμη μεγαλύτερη έκταση όταν προηγείται η έκδοση προσωρινής διαταγής» και ότι «οι δικαστικές αυτές πράξεις και ενέργειες ευρίσκονται πέραν από τις διατάξεις των ασφαλιστικών μέτρων και ασκούνται καταχρηστικά, ενώ παράλληλα προκαλούν ανεπανόρθωτη βλάβη, με προσβολή δικαιωμάτων τρίτων, (σ.σ. εφοπλιστών, τραπεζών, εργολάβων, εργοδοτών), όπως και του δημόσιου συμφέροντος»!

Θα πρέπει επίσης να υπενθυμίσουμε ότι δικηγορικοί σύλλογοι, όπως ο Δικηγορικός Σύλλογος Αθήνας κ.ά., καθώς και εργατικές οργανώσεις με ανακοινώσεις τους αποδοκίμασαν την ενέργεια του προέδρου του Αρείου Πάγου και έκαναν λόγο για ανεπίτρεπτη παρέμβαση στο δικαιοδοτικό έργο των δικαστών.