Σε πλήρη ευθυγράμμιση με την ηγεσία του Συνδέσμου Ελληνικών Βιομηχανιών (ΣΕΒ), και γενικότερα της ολιγαρχίας του πλούτου, βρίσκεται ο διοικητής της ΕΘνικής Τράπεζας της Ελλάδας (ΕΤΕ) και πρόεδρος της Ενωσης Ελληνικών Τραπεζών, Θόδωρος Καρατζάς, που ως γνωστόν είναι και στενός φίλος του πρωθυπουργού. Σε ενυπόγραφο άρθρο του με τίτλο «Προκλήσεις μετά την ένταξη της Ελλάδος στη ζώνη του ευρώ», που δημοσιεύεται στην Ετήσια Οικονομική Επισκόπηση της ΕΤΕ, ο Θ. Καρατζάς διατυπώνει τις θέσεις και απόψεις του για την οικονομική πολιτική, που κατά τη γνώμη του πρέπει να εφαρμόσει η κυβέρνηση το 2000 και γενικότερα στη μετα-ΟΝΕ εποχή.

Μεταξύ άλλων, ο διοικητής της ΕΤΕ θεωρεί ότι η χώρα βρίσκεται μπροστά σε «προκλήσεις», τις οποίες πιστεύει πως πρέπει να αντιμετωπίσει η κυβέρνηση (εφαρμόζοντας την κατάλληλη πολιτική) αλλά και οι εργαζόμενοι (αποδεχόμενοι την κυβερνητική πολιτική στη λογική του «σφάξε με αγά μου ν' αγιάσω»). Συγκεκριμένα, οι 4 προκλήσεις με τις οποίες βρίσκεται αντιμέτωπη η χώρα, ως νέο μέλος της ΟΝΕ και καλείται να αντιμετωπίσει η κυβέρνηση, είναι:

Πρώτον, «η διατήρηση της μακροοικονομικής πολιτικής σταθερότητας που έχει επιτευχθεί», με το σκεπτικό ότι «η ολοκλήρωση της σύγκλισης των ελληνικών επιτοκίων στο επίπεδο της ζώνης του ευρώ και η προσαρμογή της τρέχουσας συναλλαγματικής ισοτιμίας της δραχμής έναντι του ευρώ απαιτούν ιδιαίτερη προσοχή όσον αφορά τις επιπτώσεις στον πληθωρισμό». Κινδυνολογώντας, λοιπόν, με τον πληθωρισμό ο διοικητής της ΕΤΕ, καλεί την κυβέρνηση να εξασφαλίσει τη σταθερότητα τιμών, επιβάλλοντας «δημοσιονομική πειθαρχία, μισθολογικές προσαρμογές που είναι συνεπείς με την αύξηση της παραγωγικότητας και επιτάχυνση των διαρθρωτικών πολιτικών»...

Δεύτερον, «η ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας και η αύξηση της απασχόλησης», επιδιώκοντας ταχύτερους ρυθμούς ανάπτυξης με «εμβάθυνση των διαρθρωτικών πολιτικών για την απελευθέρωση των αγορών και πλήρη εφαρμογή των πολιτικών που έχουν ήδη θεσμοθετηθεί». Ο διοικητής της ΕΤΕ δεν παραλείπει να σημειώσει πως «η συμμετοχή μας στη ζώνη του ευρώ απαιτεί ενίσχυση της ευελιξίας όλων των αγορών (...), επιτάχυνση των ιδιωτικοποιήσεων» καθώς και «δημοσιονομικές ρυθμίσεις που είναι απαραίτητα στοιχεία (σ.σ. δηλαδή τις αξιώνουν οι μεγαλοεπιχειρηματίες) μιας ολοκληρωμένης στρατηγικής...».

Τρίτον, «η επιτυχής μετάβαση στο ενιαίο νόμισμα σε πολύ σύντομο χρόνο (...) απαιτεί την επιτάχυνση και το συντονισμό των προσπαθειών όλων των εμπλεκόμενων φορέων» και φυσικά «θα πρέπει να δοθεί έμφαση στην επικοινωνιακή πολιτική...» (δηλαδή στην προπαγάνδιση και στον εξωραϊσμό των δήθεν ωφελειών που «θα» έχουν οι εργαζόμενοι από το γεγονός ότι η Ελλάδα είναι μέλος της ΟΝΕ).

Τελευταία και τέταρτη «πρόκληση», που σημειώνει ο διοικητής της ΕΤΕ - για λόγους εντυπώσεων - είναι «η βελτίωση των παρεχόμενων υπηρεσιών στους πολίτες».

Η ουσία των προτάσεων, που διατυπώνει ο διοικητής της ΕΤΕ, είναι πως πρέπει να διαφυλαχτούν ως κόρη οφθαλμού τα μεγάλα «επιτεύγματα» της αντιλαϊκής μονόπλευρης λιτότητας σε βάρος των εργαζομένων και προς όφελος του μεγάλου κεφαλαίου, με τη συνέχιση της ίδιας πολιτικής και τώρα που η Ελλάδα μετέχει στη λέσχη των πλουσίων της ΟΝΕ!

Παρακάμπτει το γεγονός ότι η εκπλήρωση των κριτηρίων του Μάαστριχτ, που εξασφάλισαν το εισιτήριο ένταξης της Ελλάδας στην ΟΝΕ (μείωση των κρατικών ελλειμμάτων και του δημόσιου χρέους ως ποσοστό του ΑΕΠ, κάλυψη πρωτογενών ελλειμμάτων με την αξιοποίηση και της πολιτικής των ιδιωτικοποιήσεων, μείωση του πληθωρισμού και των επιτοκίων και τέλος επιτάχυνση των ρυθμών αύξησης του ΑΕΠ) επιτεύχθηκαν με την επιβολή σκληρών μέτρων λιτότητας. Θυμίζουμε μερικά απ' αυτά: Εισοδηματικές πολιτικές μείωσης των μισθών και συντάξεων, υπερφορολόγηση των λαϊκών εισοδημάτων, ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, ξήλωμα του λεγόμενου κράτους πρόνοιας, εκρηκτική άνοδος της ανεργίας, κλπ. Ο διοικητής της ΕΤΕ εκτιμά λοιπόν πως η συμμετοχή της χώρας στη ζώνη του ευρώ επιτάσσει τη συνέχιση της πολιτικής που παράγει φτώχεια και ανεργία για τους εργαζόμενους και τα πλατιά λαϊκά στρώματα και υπερκέρδη στο μεγάλο κεφάλαιο.