Στη νομιμοποίηση της αρπαγής των μικροκαταθέσεων από τις τράπεζες προχώρησε επί της ουσίας η ηγεσία της Τράπεζας της Ελλάδας. Παράλληλα, η διοίκηση της κεντρικής τράπεζας, επιμένει να κρατά σαν εθνικό μυστικό τις τράπεζες και τα πιστωτικά ιδρύματα που εντοπίζονται να αισχροκερδούν σε βάρος των οικονομικά ανίσχυρων πελατών τους.

Σ' αυτό το πλαίσιο και μετά από βροχή καταγγελιών για τα φύλαχτρα που αρπάζουν από τους λεγόμενους «αδρανείς καταθετικούς λογαριασμούς», η Τράπεζα της Ελλάδας, ανακοίνωσε χτες τις εξής αποφάσεις της:

Πρώτον, πως «δε θα εισπράττονται έξοδα αδράνειας, στο βαθμό που οδηγούν σε μείωση του κατατιθεμένου κεφαλαίου». Είναι απόλυτα φανερό το γεγονός ότι εκατοντάδες χιλιάδες τέτοιοι μικρολογαριασμοί - ελέω της ασκούμενης πολιτικής και με τα «στραβά μάτια» των εποπτικών αρχών - έχουν ήδη... εξαϋλωθεί ή για την ακρίβεια έχουν ήδη μπει στα θησαυροφυλάκια των τραπεζών. Με την ίδια απόφαση η Τράπεζα της Ελλάδας δίνει στους τραπεζίτες το δικαίωμα να συνεχίσουν να αρπάζουν και φύλακτρα από τους μικροκαταθέτες με μόνη προϋπόθεση να μην το... παρακάνουν στο σημείο που να αρπάζουν ακόμη και τα αρχικά κατατεθειμένα ποσά. Είναι επίσης απόλυτα φανερό πως οι τράπεζες - πάντα κάτω από τα στραβά μάτια κυβέρνησης και εποπτικών αρχών - θα βρουν και θα ρίξουν στην πιάτσα νέα κόλπα, προς αναπλήρωση της... απώλειας.

Δεύτερον, στο πλαίσιο της θέσπισης των λεγόμενων «κανόνων διαφάνειας», καθιερώνεται η «υποχρέωση» των τραπεζών να εξατομικεύουν την πληροφόρηση των πελατών σε περιπτώσεις μονομερούς αλλαγής των συμβάσεων (π.χ. αλλαγές επιτοκίων) και να μην αρκούνται σε ανακοινώσεις μέσω του Τύπου. Και στο σημείο αυτό το μέγεθος της τραπεζικής τοκογλυφίας παραμένει στο ακέραιο.

Τρίτον, να «απαντήσει» στην ασυδοσία του τραπεζικού κεφαλαίου με συμβολικά πρόστιμα, χωρίς όμως να δημοσιοποιήσει τη λίστα με τις τράπεζες - παραβάτες. Ετσι σε 13 πιστωτικά ιδρύματα που πιάστηκαν να μην τηρούν ούτε καν τον κώδικα δεοντολογίας (όπως για παροχή έγκαιρης ενημέρωσης των συναλλασσομένων, καθυστερημένη χορήγηση στοιχείων κ.ά.) επιβλήθηκε η «ποινή» της άτοκης κατάθεσης ύψους 14,3 εκατ. ευρώ. Επίσης σε άλλα 13 πιστωτικά ιδρύματα επιβάλλεται ανάλογη ποινή για παραβάσεις που αφορούν στην «πρόληψη και καταστολή της νομιμοποίησης εσόδων από εγκληματικές δραστηριότητες». Πρόκειται δηλαδή για την εφαρμογή διατάξεων και ρυθμίσεων που αφορούν στο λεγόμενο «ξέπλυμα χρήματος».

Με τις ρυθμίσεις αυτές διευρύνθηκαν οι κατηγορίες των λεγόμενων βασικών εγκλημάτων όσο και οι κατηγορίες νομικών και φυσικών προσώπων που υποχρεώνονται να παράσχουν «πληροφόρηση» στους κρατικούς μηχανισμούς καταστολής, όπως πιστωτικά ιδρύματα ή ακόμη και στους δικηγόρους. Ανάμεσα στα λεγόμενα βασικά εγκλήματα είναι και οι ενέργειες που οι ίδιοι θεωρούν ότι στρέφονται σε βάρος της προστασίας των οικονομικών συμφερόντων της ΕΕ, ενέργειες που οι ίδιοι μπορούν να χαρακτηρίσουν «τρομοκρατικές» κ.ά. Η Τράπεζα της Ελλάδας στο πλαίσιο των δικών της αρμοδιοτήτων εποπτεύει την πιστή εφαρμογή τους από τις τράπεζες, ορισμένες από τις οποίες «κατηγορούνται» για παράλειψη «υιοθέτησης επαρκών διαδικασιών για την αποτελεσματικότερη εφαρμογή των διατάξεων».

Τρελά κέρδη στις γειτονικές χώρες μέσω εξαγορών εξασφαλίζουν οι «ντόπιες» τράπεζες και ιδιαίτερα ο Ομιλος της Εθνικής. Ο διοικητής Τ. Αράπογλου στο πλαίσιο συνέντευξης Τύπου αποσαφήνισε τις προτεραιότητες της τράπεζας λέγοντας πως οι «προοπτικές ανάπτυξης» στο εξωτερικό είναι πολύ μεγαλύτερες απ' ό,τι μέσα στη χώρα. Κατηγορηματικός ήταν στο ότι ο επιχειρηματικός σχεδιασμός τους δεν περιλαμβάνει καμία απολύτως μορφή συνεργασίας μέσα στη χώρα με άλλες ντόπιες τράπεζες. Οπως είπε κάτι τέτοιο θα ήταν προς το συμφέρον τους μόνον εφόσον διασφαλίζονταν «οικονομίες κλίμακας», που όμως, σύμφωνα με τον ίδιο, δεν μπορούν να υπάρξουν λόγω του «θεσμικού πλαισίου».

Προφανώς το κόστος που θα προέκυπτε για τις απολύσεις χιλιάδων τραπεζοϋπαλλήλων είναι αυτό που βαραίνει στη σκέψη τους. Δικαιολογώντας τον υπερδανεισμό των νοικοκυριών και την πρακτική των τραπεζών, είπε πως σήμερα η ΕΤΕ απορρίπτει το 42% των αιτήσεων για καταναλωτικά δάνεια και το 10% στα στεγαστικά. Το στοιχείο αυτό αποκαλύπτει πολλά για το βαθμό της συσσωρευμένης υπερχρέωσης των νοικοκυριών και την οικονομική τους κατάσταση. Και βέβαια η απόρριψη των αιτήσεων έχει να κάνει μόνο με την προστασία της τράπεζας και των μεγαλομετόχων της. Σύμφωνα με στοιχεία που παρουσιάστηκαν, το επίπεδο των ετήσιων τοκοχρεολυσίων που πληρώνουν στις τράπεζες τα ελληνικά νοικοκυριά ξεπερνά το 6% του ΑΕΠ. Δηλαδή για το 2006 τα νοικοκυριά της χώρας πλήρωσαν στις τράπεζες το αστρονομικό ποσό των 12 δισ. ευρώ.