Εάν η ταινία δεν έμπλεκε σοβαρότερα πράγματα από αυτά που εξετάζει, αν δεν καπηλευόταν το δράμα των νηστικών παιδιών της Ινδίας, τότε θα μιλούσαμε για μια καλή δανέζικη ταινία. Τώρα, δυστυχώς, είμαστε υποχρεωμένοι να μιλήσουμε για μια σκανδιναβική μικροαστική δεκαρολογία.

Ενας Δανός, ο οποίος φροντίζει ένα καταχρεωμένο και έτοιμο να κλείσει ορφανοτροφείο στην Ινδία, έρχεται - μετά από πολλά χρόνια - στην πατρίδα του, για να αναζητήσει και να πάρει οικονομική βοήθεια. Ο άνθρωπος, που θα αποφασίσει για την οικονομική ενίσχυση, είναι, συμπτωματικά, ο σημερινός άντρας της πρώην αγαπημένης του καλού Σαμαρείτη. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, υπάρχει και μια κόρη η οποία, και αυτό συμπτωματικά, τις ημέρες της παρουσίας του πρώην ερωμένου στη Δανία, παντρεύεται. «Μετά το Γάμο» θα λυθούν όλα τα μυστήρια!

Αν, λοιπόν, η ταινία άφηνε στην ησυχία τους, και στη δυστυχία τους, τα ορφανά παιδάκια της Ινδίας, και περιόριζε το ενδιαφέρον της στην ιστορία και στις διαπροσωπικές σχέσεις των ηρώων της, θα έπραττε πολύ σοφά. Γιατί, οι ίδιοι οι ήρωες της ταινίας και οι διαπροσωπικές σχέσεις τους, από μόνες τους, έχουν ψαχνό. Προσωπικό ψαχνό, βέβαια, αλλά οπωσδήποτε ψαχνό. Αφού, τόσο η ιστορία όσο και οι σχέσεις, πατάνε πάνω στην πραγματικότητα και στην αλήθεια. Αφού υπάρχει ο έρωτας, η αφοσίωση, η θυσία. Συναισθήματα ικανά από μόνα τους να προκαλέσουν το ενδιαφέρον.

Η Δανέζα Σούζαν Μπίαρ, η οποία τώρα βρίσκεται στο Χόλιγουντ, όπου γυρίζει την επόμενη ταινία της, έχει κινηματογραφικό τσαγανό. Κινεί με άνεση, τόσο την κινηματογραφική μηχανή της, όσο και τους ηθοποιούς της. Και καταφέρνει, με πολύ λιτά μέσα, να δημιουργήσει ατμόσφαιρα, να αγγίξει και να μεταδώσει συναισθήματα. Οταν ο θεατής ξεπεράσει το σοκ της Ινδίας, ξεχάσει την έναρξη της ταινίας, και προσηλωθεί στη δανέζικη ιστορία, στην ιστορία αυτών των τεσσάρων ατόμων (πρώην εραστής, πρώην ερωμένη, σημερινός σύζυγος, κόρη), απολαμβάνει μια συναισθηματική και ανθρώπινη ταινία. Μια ταινία με πολύ καλές ερμηνείες.

Ισως κάποιοι βρουν πως υπάρχουν πολλές «συμπτώσεις» και πολλά «κλισέ» στην ταινία. Μπορεί αυτό να είναι αλήθεια. Ομως, τόσο το καλογραμμένο σενάριο, που έγραψε ο γνωστός Δανός σκηνοθέτης Αντρές Τόμας Γιένσεν, όσο και η διακριτική και χαμηλών τόνων σκηνοθεσία, κράτησαν καλές ισορροπίες. Πουθενά δε συναντάς μεγάλη υπερβολή. Αντίθετα, τα πάντα γίνονται χαμηλόφωνα και διακριτικά.

Μέχρι που φτάνει το τέλος της ταινίας και ξαναμπαίνει, δυστυχώς, στη μέση η Ινδία και θυμώνεις για την επιπολαιότητα της επιλογής! Ας έβρισκαν οι δημιουργοί της ταινίας έναν άλλο λόγο, για να δικαιολογήσουν τη μακρόχρονη «εξαφάνιση» του εραστή. Δεν ήταν ανάγκη να είχε γίνει η «Μητέρα Τερέζα» ο άνθρωπος. Κρίμα!

Παίζουν: Μαντς Μίκελσεν, Σίσε Μπάμπετ Κνούντσεν, Ρολφ Λάρσγκαρντ, Στίνε Φίσε Κρίστενσεν.