Αν συμμερίζεται την άποψη ότι «μεγάλο κομμάτι της πανεπιστημιακής κοινότητας δεν αντιδρά ενδεχομένως διότι προσδοκά στην αγορά εργασίας μέσα στο ιδιωτικό Πανεπιστήμιο», ρωτήθηκε η Αλέκα Παπαρήγα. Και απάντησε:

«Εμείς είμαστε διατεθειμένοι να κάνουμε πολύ αυστηρή κριτική σε όποιο μέρος της πανεπιστημιακής κοινότητας, γιατί δεν είναι σωστό να τους βάζουμε όλους στο ίδιο τσουβάλι. Αλλά αυτή η κριτική μας δεν έχει καμία σχέση ούτε την ίδια πρόθεση που είχε η κριτική της υπουργού Παιδείας, της κυβέρνησης ή και άλλων εν πάση περιπτώσει φορέων. Είναι κριτική από μια διαφορετική σκοπιά. Εμείς πιστεύουμε ότι αν υπήρχε ένα διαφορετικό κοινωνικό πολιτικό κλίμα και μια διαφορετική κατάσταση στην Παιδεία θα ήταν λιγότεροι οι πανεπιστημιακοί που θα υπέκυπταν, εν πάση περιπτώσει, στο δέλεαρ.

Οι πανεπιστημιακοί δεν έχουν άλλο λόγο παρά να διδάσκουν και να ερευνούν, αυτό είναι το επάγγελμά τους. Και εδώ πρέπει να μην έχουν όρια στις διεκδικήσεις τους και στη βελτίωση και της οικονομικής τους θέσης και της επιστημονικής. Βεβαίως, μπορεί π.χ. μια κυβέρνηση, ένα υπουργείο να χρησιμοποιήσει πανεπιστημιακούς για Επιτροπές Μελέτης κ.ά. Αυτό θα είναι μέσα στο ίδιο το πανεπιστημιακό τους έργο. Αυτό είναι άλλο πράγμα και άλλο πράγμα να δουλεύω σε δέκα δουλιές, στους ιδιώτες ή αν θέλετε ακόμα και το κράτος να μου αναθέτει μια άλλη δουλιά, να παίρνω δεύτερο και τρίτο μισθό.

Γι' αυτό έχουν κάνει κριτική οι κομμουνιστές που είναι μέσα στα πανεπιστημιακά ιδρύματα, αλλά και εμείς ως κόμμα έχουμε δικαίωμα να κάνουμε κριτική, αφού το αίτημα πλήρης και αποκλειστική απασχόληση στο δημόσιο Πανεπιστήμιο δεν εγγράφεται μέσα στις διεκδικήσεις των συνδικαλιστών».