«Δεν ανήκουν ούτε στον κόσμο της φυλακής, ούτε στην κοινωνία. Η "διπλή ζωή", που "αναγκάζονται" να έχουν λόγω του στιγματισμού τους, αυξάνει το βαθμό δυσκολίας στην προσαρμογή τους. Επιπλέον, έχουν χάσει λόγω του εγκλεισμού τους συνήθειες που απαιτούνται από τον καθένα για να ζήσει στην ευρύτερη κοινωνία».

Μ' αυτά τα λόγια περιγράφονται τα προβλήματα που βιώνουν οι αποφυλακισμένοι τοξικοεξαρτημένοι σε έρευνα που έγινε σε μέλη των κοινοτήτων «Νόστος» και «Εν δράσει» του Κέντρου Θεραπείας Εξαρτημένων Ατόμων (ΚΕΘΕΑ). Δημοσιεύονται στο τεύχος 10 που επιστημονικού περιοδικού «Εξαρτήσεις» του ΚΕΘΕΑ και δείχνει τις αρνητικές επιπτώσεις σε όλους τους τομείς της ζωής του εξαρτημένου που φυλακίζεται, όπως την υγεία, τις οικογενειακές, κοινωνικές και ερωτικές σχέσεις και επιδεινώνει την οικονομική τους κατάσταση.

Αποκαλυπτικές είναι οι απομαγνητοφωνημένες συνεντεύξεις που αποτέλεσαν το πρωτογενές υλικό της έρευνας: «Ενιωθα, αναφέρεται σε μια μαρτυρία, ότι δεν μπορούσα να προσαρμοστώ πάλι έξω. Δεν μπορούσα να βγαίνω έξω όπως έβγαινα. Είχα μαγαζοφοβία, κλειστοφοβία, δεν μπορούσα την κλεισούρα, είχα διάφορες εμμονές. Ηθελα να πίνω πια πολύ και όσο έκανα περισσότερη χρήση, είχα και μεγαλύτερο πρόβλημα».

Οι σχέσεις με την οικογένεια, σημειώνεται στην έρευνα, εξακολουθούν να είναι επιβαρυμένες και επιδεινώνονται από τα προβλήματα της καθημερινότητας, καθώς και από την έλλειψη εμπιστοσύνης που τις χαρακτηρίζει. Αποκαλυπτική είναι η μαρτυρία που καταγράφεται: «Η οικογένειά μου δε μου είχε καθόλου εμπιστοσύνη... είχα μεγάλες συγκρούσεις μετά τη φυλακή. Εχασα πολλά προνόμια που είχα κι αυτό με ενοχλούσε ιδιαίτερα. Πήραν το δικαίωμα ξαφνικά και έμπαιναν στο σπίτι μου και οι γονείς μου έψαχναν για ναρκωτικά».

Το βασικό συμπέρασμα της έρευνας είναι: «Διαφαίνεται η ανάγκη να δημιουργηθούν εξειδικευμένα πλαίσια απεξάρτησης και κοινωνικής δραστηριοποίησης, τα οποία θα μπορούν να υποστηρίζουν αυτή την ομάδα ανθρώπων, η οποία είναι ιδιαίτερα επιβαρυμένη».