Πέρασαν πολλά χρόνια από τότε που το θέατρο «Εμπρός» έκανε την εμφάνισή του στην περιοχή του Ψυρρή, στο παλιό τυπογραφείο, αναβαθμίζοντας την υποβαθμισμένη περιοχή του Ψυρρή. Ωστόσο, κάποια στιγμή, τα οικονομικά προβλήματα έφεραν αντιμέτωπους τους συνιδρυτές με μια πραγματικότητα που κατέληξε σε διαφωνία και επέφερε το χωρισμό. Στο τέλος του 1999 διαλύονται και νομικά οι «Μορφές». Ο κύκλος εκείνος έκλεισε, αλλά άνοιξε ένας άλλος εξίσου σημαντικός. Ο Τάσος Μπαντής, το Νοέμβρη του 1999 ίδρυσε την εταιρεία θεάτρου «ΕΜΠΡΟΣ». Πριν λίγες βδομάδες ο νέος αυτός κύκλος έκλεισε φαίνεται οριστικά με το θάνατο του Τάσου Μπαντή.

Τη μέρα της κηδείας του κιόλας η Κτηματική Εταιρεία του Δημοσίου, στην οποία ανήκει το κτίριο του «Εμπρός» και με την οποία ο Τάσος Μπαντής είχε συνάψει το συμβόλαιο του ενοικίου, σφράγισε το θέατρο, αδιαφορώντας για την παράσταση που παιζόταν. Αυτή η ανάλγητη συμπεριφορά του δημοσίου δε φαίνεται να θορύβησε το ΥΠΠΟ και χρειάστηκε η συλλογή 600 υπογραφών ανθρώπων -συνεργατών και φίλων του Τάσου Μπαντή και του θεάτρου «Εμπρός», οι οποίοι, με κοινή έκκλησή τους προς τον υπουργό Πολιτισμού, Γιώργο Βουλγαράκη, παρακαλούν να μεριμνήσει ώστε το κτίριο του θεάτρου να περιέλθει στη δικαιοδοσία του ΥΠΠΟ, για να εξασφαλιστεί η συνέχειά του.

«Θέλουμε» - σημειώνεται μεταξύ άλλων - «με αυτή τη δημόσια επιστολή μας να σας παρακαλέσουμε να μεριμνήσετε ώστε το κτίριο του θεάτρου να περιέλθει στη δικαιοδοσία του υπουργείου Πολιτισμού, με τρόπο ώστε να είναι έως και αδύνατη η άλωσή του από κάθε είδους σκοτεινές προθέσεις και σκοπιμότητες μικρών ή μεγάλων συμφερόντων, στα οποία τόσο σθεναρά και αποφασιστικά ο Τάσος Μπαντής αντιτάχθηκε όλα τα χρόνια, αφιερώνοντας εξ ολοκλήρου τη ζωή του στη δύσκολη υπόθεση του θεάτρου. Κύριε υπουργέ, μην αφήσετε το "Εμπρός" στην τύχη των καιρών. Διασφαλίστε τη δυνατότητα να συνεχίσει να γράφει την ιστορία του στο χώρο του ποιοτικού θεάτρου, είτε, π.χ., ως ένας από τους χώρους εκδηλώσεων του Φεστιβάλ Αθηνών είτε ως μόνιμη σκηνή στην Αθήνα παραστάσεων των ΔΗΠΕΘΕ καθ' όλη τη διάρκεια του χρόνου είτε ως χώρος των πειραματικών παραστάσεων του Εθνικού είτε ακόμη ως χώρος εμφάνισης πρωτοεμφανιζόμενων νεανικών σχημάτων».