Η ενδεικτική επιμέρους θεματολογία είναι και αποκαλυπτική για τον πολιτικό προσανατολισμό: Σύμπραξη Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα στον Πολιτισμό, Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις και Πολιτιστική Διαχείριση, Πολιτιστικό Μάρκετινγκ και Επικοινωνία κ.ά. Η πρώτη συζήτηση αφορούσε στα «οικονομικά του πολιτισμού» και η συμμετοχή ήταν επίσης... «στοχοπροσηλωμένη»: Τ. Αράπογλου - πρόεδρος της Εθνικής Τράπεζας, Γ. Δουκίδης - καθηγητής Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών, Θ. Κυριαζίδης - προϊστάμενος Μελετών Ταμείου Εγγύησης Καταθέσεων της Τράπεζας της Ελλάδος, Οδ. Κυριακόπουλος - πρόεδρος Εθνικής Λυρικής Σκηνής (και πρώην πρόεδρος του ΣΕΒ), Ασπασία Λουβή - γενική διευθύντρια του Πολιτιστικού Ιδρύματος Ομίλου Πειραιώς, Ελένη Λούρη Δενδρινού - διευθύντρια Οικονομικού Γραφείου του πρωθυπουργού, Κ. Μουσουρούλης - ΓΓ Επενδύσεων και Ανάπτυξης υπουργείου Οικονομίας, Κ. Ρερρές - πρόεδρος Ταμείου Αρχαιολογικών Πόρων και Απαλλοτριώσεων, Μ. Σιώψης - πρόεδρος Οργανισμού Προβολής Ελληνικού Πολιτισμού, εκπρόσωπος του Ιδρύματος «ΣΤΑΥΡΟΣ ΝΙΑΡΧΟΣ», Χρ. Χατζηεμμανουήλ - πρόεδρος της ΟΛΥΜΠΙΑΚΑ ΑΚΙΝΗΤΑ ΑΕ.

Από τη συζήτηση προέκυψε ο προσανατολισμός για μια καταρχήν «οριοθέτηση» της ιδιωτικής και δημόσιας διαχείρισης, σαφώς προς όφελος της πρώτης. Για παράδειγμα, ο Γ. Δουκίδης είπε ότι στη χρηματοδότηση της ψηφιοποίησης του πολιτισμού (κοινοτικό πρόγραμμα «Κοινωνία της Πληροφορίας») «το κράτος πρέπει να παίξει τον κύριο λόγο». Αλλά «στην προσφορά υπηρεσιών» (σσ δηλαδή στην εκμετάλλευση της υποδομής που θα δημιουργηθεί από χρήματα του λαού) «ο ιδιωτικός τομέας μπορεί να έχει ουσιαστικό ρόλο». Ο καθηγητής πρότεινε μάλιστα και «ειδική προτεραιότητα» για τους ιδιώτες μέσα από τον αναπτυξιακό νόμο.

Για τον Χρ. Χατζηεμμανουήλ «δεν υπάρχουν καθαρές λύσεις» για το ποιος, κράτος ή ιδιώτες, χρηματοδοτεί τον πολιτισμό. Ετσι, ο ρόλος του κράτους περιορίζεται στη χρηματοδότηση, τη «χωροταξική τακτοποίηση» και... τη διοργάνωση φεστιβάλ, ενώ για τους ιδιώτες αφήνεται ουσιαστικά όλο το πεδίο του σύγχρονου πολιτισμού. Ο Κ. Μουσουρούλης «θύμισε» ότι με τη Συνθήκη του Μάαστριχτ «ο πολιτισμός βρήκε τη θέση του στα αναπτυξιακά προγράμματα» και πρόσθεσε ότι υπάρχει ανάγκη να τονωθεί «η ζήτηση για τις υποδομές που δημιουργήσαμε»! Ετσι, εκτός των ΣΔΙΤ, πρότεινε και την ίδρυση «ταμείου ανακυκλωμένων πιστώσεων», όπου το κράτος ουσιαστικά θα λειτουργεί σαν εγγυητής για «πολιτιστικά» δάνεια προς ιδιώτες από τράπεζες!