Η Γερμανία στην αρχή του μεσοπολέμου. Εκατομμύρια προλετάριοι πέθαναν στα χαρακώματα στη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Η ήττα και η Συνθήκη των Βερσαλλιών διαμόρφωσαν τα γεγονότα που συνέβησαν μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Η αυτοκρατορία και ο «θεός» όπου ορκιζόταν η αστική τάξη έπνεαν τα λοίσθια. Η ατμόσφαιρα της μαύρης αγοράς, ο πληθωρισμός και η ανεργία, η πείνα και οι αρρώστιες ήταν το νέο πρόσωπο της Γερμανίας. Οι ουρές για ένα κομμάτι ψωμί και οι θάνατοι από ασιτία πολλαπλασιάζονται. Το Νοέμβρη του 1918 κάτω από τη λαϊκή εξέγερση - η πρωσική κυβέρνηση αποσύρεται - ο Κάιζερ παραιτείται. Ο σοσιαλδημοκράτης Φρίντριχ Εμπερτ (δίδει σανίδα σωτηρίας) αντικαθιστά τον καγκελάριο Μπάιτεν. Ο Σάιντεμαν, το άλλο παιδί της αστικής τάξης, από το βήμα του Ράιχσταγκ ανακηρύσσει τη «Δημοκρατία» της Βαϊμάρης. Μαζί με τον Νόσκε (σοσιαλδημοκράτες) καταδικάζουν τη γενική απεργία των εργατών...

Οι μόνες φωνές αντίστασης ήταν οι Καρλ Λίμπκνεχτ, η Ρόζα Λούξεμπουργκ, Φραντς Μέριγκ, Κλάρα Τσέτκιν, Χέρμαν και Κέτε Ντούρνκερ, Βίλχελμ Πικ που από το 1914, απέναντι στο γερμανικό μιλιταρισμό, συγκροτούν τη διεθνή ομάδα «Σπάρτακος» (εις ανάμνηση της εξέγερσης των δούλων κατά της Ρώμης). Σ' αυτήν την επαναστατική κίνηση προσχωρεί το Ανεξάρτητο Σοσιαλιστικό Κόμμα Γερμανίας (ιδρύθηκε τον Οκτώβρη του 1917). Διαπνέονται από τις ιδέες της Μεγάλης Οχτωβριανής Επανάστασης που άνοιγε νέα δεδομένα στην ιστορία του παγκόσμιου εργατικού κινήματος. Ο γερμανικός στρατός εξαπολύει επίθεση οικονομική, στρατιωτική κατά της Σοβιετικής Ρωσίας. Ο κόκκινος στρατός με την καθοδήγηση του μπολσεβικικού κόμματος αντιστέκεται. Η στρατιωτική μηχανή της Γερμανίας δηλώνει ότι δεν μπορεί να κερδηθεί ο πόλεμος στη Ρωσία. Το γερμανικό κατεστημένο κλονίζεται. Αναζητά συμμαχίες. Ο «Σπάρτακος» καταγγέλλει ότι επιχειρείται η «ανανέωση» του αστικού συστήματος. Οι συγκρούσεις διευρύνονται σ' όλα τα επίπεδα των ταξικών αγώνων. Ο Αϊχορν (αστυνομικός διευθυντής), «κατηγορούμενος» για συνεργασία με τους Σπαρτακιστές, αντικαθίσταται απ' τον Νόσκε, σχεδιαστή της τρομοκρατίας και της «αποκατάστασης της τάξης». Τα τάγματα εφόδου - οι Freecorps (απόμαχοι στρατιώτες) χτυπούν αλύπητα - σπέρνουν το θάνατο. Το Νοέμβρη του 1918 το Βερολίνο ήταν επαναστατημένο. Πέφτει στα χέρια των επαναστατών. Το Δεκέμβρη του 1918, ιδρύεται το ΚΚ Γερμανίας. Οι επαναστατημένοι εργάτες, ναύτες, στρατιώτες ήταν η μαγιά του. Η αστική τάξη ζήτησε βοήθεια από τους σοσιαλδημοκράτες και της δόθηκε!!!

Από τις 7 έως τις 15 Γενάρη του 1919 γίνονται οδομαχίες σ' όλο το Βερολίνο. Οι αντεπαναστάτες και με τη βοήθεια του ξένου κεφαλαίου νικούν τους επαναστάτες. Δολοφονούνται ο Καρλ Λίμπκνεχτ και η «κόκκινη» Ρόζα Λούξεμπουργκ. Με δολοφονίες - φυλακές και εξορίες και το αίμα των παιδιών του προλεταριάτου, συνεχίστηκε η πορεία του πρωθυπουργού Εμπερτ και του Σάιντεμαν. Οι όποιες κατακτήσεις του εργατικού κινήματος τσακίζονται. Η ιστορία της ανόδου του φασισμού είναι εν εξελίξει από το 1919 έως το 1933 (άνοδος του Χίτλερ στην εξουσία). Από το 1923 έως το 1929 το γερμανικό κατεστημένο απολαμβάνει τα αγαθά του «φιλελευθερισμού», ενώ οι λαϊκές τάξεις βυθίζονται στη φτώχεια. Το 1929 με το «κραχ», οι χιλιάδες άνεργοι πολλαπλασιάζονται. Η αστική τάξη οδηγεί στην άνοδο του Χίτλερ στην εξουσία (Γενάρης 1933), με 10 εκατομμύρια άνεργους στη Γερμανία και δεινά γι' όλον τον κόσμο.