Το θέμα είναι άκρως σημειολογικό: Εμπορευματοποίηση και ιδεολογική χειραγώγηση μέσω της ανάδειξης μνημείων που για το ευρωενωσιακό κεφάλαιο «ταυτίζονται»(!) με τις «αξίες» της ΕΕ. Στόχος της συνόδου (ως άτυπη δεν μπορεί να πάρει αποφάσεις) είναι να υποβάλει σχέδιο Ψηφίσματος προς υιοθέτηση από το Συμβούλιο Υπουργών Πολιτισμού τον ερχόμενο Μάη.

Οι χτεσινές προτάσεις του Γ. Βουλγαράκη πάνω στο σχέδιο Ψηφίσματος, αντιμετωπίζουν τον πολιτισμό καθαρά με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια. Ζήτησε «ειδικό» κοινοτικό πλαίσιο στήριξης των «μικρών και μεσαίων πολιτιστικών επιχειρήσεων», για «εξασφάλιση της "πολιτιστικής πολυμορφίας"». Ομως, ποιες νοούνται ως «μικρομεσαίες πολιτιστικές επιχειρήσεις», π.χ., στην Ελλάδα; Πώς μπορεί να υπάρξει τέτοια οικονομική δομή σε τομείς όπως π.χ. τα εικαστικά; Και αν υπάρξει, τι είδους «ενίσχυση» του πολιτισμού είναι αυτή που θα «μετρά» τις οικονομικές «επιδόσεις» των δημιουργών για να ενταχθούν ή όχι σε τέτοιο πρόγραμμα;

Ζήτησε επίσης την «εξασφάλιση αξιόπιστων στατιστικών δεδομένων, σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο, για τη συμβολή των πολιτιστικών και δημιουργικών βιομηχανιών και ΜΜΕ στην ευρωπαϊκή οικονομία», μέσω της «EUROSTAT» και «διακρατικών πρωτοβουλιών ("Ευρωπαϊκό Παρατηρητήριο", ad hoc Ομάδα Εμπειρογνωμόνων κλπ.)». Αυτοί λοιπόν θα είναι οι «κριτές» των δημιουργών και το βασικό κριτήριο: Η «συμβολή» τους ή μη στο ευρωενωσιακό καπιταλιστικό κέρδος!

Ζήτησε και τη «σύνδεση εκπαίδευσης και πολιτισμού, μέσω ενός κοινοτικού προγράμματος για τη διδασκαλία της τέχνης στα σχολεία/γυμνάσια, και μέσω της στήριξης ειδικών προγραμμάτων (λ.χ. του Κοινωνικού Ταμείου) για την κατάρτιση των επαγγελματιών του πολιτιστικού χώρου», καθώς και «συστηματική ενσωμάτωση της καλλιτεχνικής/πολιτιστικής εκπαίδευσης σε όλες τις εκπαιδευτικές βαθμίδες». Οπου, προφανώς θα γίνεται ουσιαστικά μάθημα κάποιου είδους... «πολιτισμικού μάνατζμεντ».

«Θεωρούμε τη συμπερίληψη του θέματος στο πρόγραμμα των εργασιών αναγκαία, προκειμένου να προωθήσουμε μία ουσιαστική συμβολή του πολιτισμού στη διαδικασία της Λισαβόνας. Είμαι βέβαιος ότι η επομένη πορτογαλική προεδρία θα προωθήσει ενεργά αυτήν την προτεραιότητα», σημείωσε ο Γ. Βουλγαράκης, υπογραμμίζοντας τον πραγματικό «καημό» (τη «διαδικασία της Λισαβόνας») της ΕΕ για τον πολιτισμό.

Οσο για τον Ευρωπαϊκό Κατάλογο Πολιτιστικής Κληρονομιάς, ο υπουργός ήταν άκρως αποκαλυπτικός: «Αυτή ακριβώς η κοινή κληρονομιά (σ.σ. δηλαδή η επιλεγμένη που θα ενταχθεί στον Κατάλογο) αποτελεί έναν ενωτικό παράγοντα για τους ευρωπαϊκούς λαούς και παρέχει στους Ευρωπαίους πολίτες μία πολιτισμική παράδοση, με την οποία να μπορέσουν να ταυτιστούν, ενώ επίσης αποτελεί ένα σημαντικό εργαλείο για την αειφόρο οικονομική ανάπτυξη». Δηλαδή η ΕΕ «δημιουργεί» εκ νέου μια... «πολιτισμική παράδοση» με την οποία οι λαοί «καλούνται» να «ταυτιστούν» μαζί της για να προχωρήσει απρόσκοπτα η καπιταλιστική «ολοκλήρωση»...