Η ιστορική εμπειρία διδάσκει ότι πραγματική νίκη των λαών μπορεί να υπάρξει μόνο πάνω στη βάση μιας κοινωνικής πραγματικότητας που θα αλλάζει ένα κοινωνικό καθεστώς που γεννάει και στηρίζεται στην εκμετάλλευση και στον πόλεμο, από ένα άλλο που η ύπαρξή του προϋποθέτει την ελευθερία της εργασίας και την ειρήνη. Αυτή, ακριβώς, η ιστορική πραγματικότητα της «μισής αντιναζιστικής λύσης» του 1945 είναι εκείνη που ταλανίζει σήμερα την ανθρωπότητα με άδηλο μέλλον. Η τωρινή πυρηνική απειλή δεν προέκυψε από κάποιο ιστορικό κενό, ούτε, επίσης, οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις που διαφεντεύουν τα πυρηνικά και καταπιέζουν τον άνθρωπο με τη δύναμη του κεφαλαίου.
Οι ρίζες της άκρως αρνητικής και ανησυχητικής σημερινής πραγματικότητας πρέπει να αναζητηθούν στα γεγονότα που συνόδευσαν πριν, αμέσως και μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, στην πολυετή εξελικτική τους πορεία και στα τραγικά τους αποτελέσματα. Μια τέτοια ανάλυση είναι χωρίς οριστικό τέλος, σαν εκείνα τα μαθηματικά που η λύση τους βρίσκεται στην αέναη διαδοχικότητα των συνεχών λύσεων. Οπως τονίστηκε από την αρχή, το πρόβλημα της τωρινής πραγματικότητας είναι συνυφασμένο με την ίδια την ύπαρξη της ζωής.
Η υπερεθνική λειτουργία του κεφαλαίου γίνεται, ακριβώς, για να αποτραπεί και να ελεγχθεί η εγγενής δυνατότητα βαθιάς παγκόσμιας κρίσης. Ομως, ο σύγχρονος καπιταλιστής, όπως στη μιλιταριστική πλευρά του επιζητεί συνεχώς την αύξηση της καταστρεπτικότητας των πυρηνικών όπλων, έτσι και στην οικονομική του πλευρά επιζητεί συνεχώς το μεγαλύτερο κέρδος. Οι δυο αυτές πλευρές του, με τον αυξανόμενο όγκο και αποτελεσματικότητα, απειλούν να οδηγήσουν τόσο στην οικονομική κρίση που καταλήγει στον πόλεμο, όσο και στην πολεμική πολιτική που χειρίζεται την οικονομία για τις πολεμικές ανάγκες. Χειροπιαστή απόδειξη της ζεύξης των δυο πλευρών, της οικονομίας και του μιλιταρισμού, είναι η αυξανόμενη τοποθέτηση κεφαλαίων στην παραγωγή οπλικών συστημάτων και στα τεράστια κεφάλαια για οπλικές έρευνες.
Το κυριότερο στοιχείο αυτού του ιστορικού φάσματος είναι ότι πηγάζει από το αποτέλεσμα του Δεύτερου Ιμπεριαλιστικού Πολέμου, που άνοιξε το δρόμο στην οικονομική υποταγή του ανθρώπου στα όπλα ως αυτόνομα μαζικά εμπορεύματα με κυριαρχία στην αγορά, πέρα από τη μιλιταριστική υποταγή του. Οι δυο ατομικές βόμβες στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι στις 6 και 9 Αυγούστου 1945 από τον ιμπεριαλισμό των ΗΠΑ άνοιξαν το δρόμο στην έρευνα, στη μαζική παραγωγή και εμπορία πρωτόγνωρων όπλων μαζικής καταστροφής και στην υποταγή του ανθρώπου στο καθεστώς της εκμετάλλευσης και της πυρηνικής απειλής.