Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ, με δεδομένο ότι οι πολιτικές τους ...«τέμνονται» και δεν μπορούν να διαφοροποιηθούν σε θέματα στρατηγικής, επιλέγουν άλλες πλευρές ...«διαφοροποίησης». Ετσι, τα διάφορα σκάνδαλα, απογυμνωμένα από το περιβάλλον που τα δημιουργεί, προσφέρονται για τέτοιες «διαφοροποιήσεις».

Διαφέρουμε κύριοι της ΝΔ, λένε οι του ΠΑΣΟΚ. Δεν είμαστε ίδιοι. Εσείς - οι της ΝΔ - έχετε πνιγεί στα σκάνδαλα. Και με τους φακέλους υπό μάλης, Παπανδρέου και Φλωρίδης κατέθεσαν τους σχετικούς φακέλους στον εισαγγελέα. Ενας από αυτούς αφορούσε την Αγροτική Τράπεζα, η διοίκηση της οποίας εγκαλείται ότι τζογάρισε μεγάλα ποσά - περί τα 780 εκατ. ευρώ - σε κεφάλαια υψηλού κινδύνου (τα γνωστά και ως «Hedge funds»), με συνέπεια να υποστούν απώλειες τα ταμεία της Τράπεζας. Και οι του ΠΑΣΟΚ, οι οποίοι είναι ...γνωστοί εχθροί του τζόγου, εξεμάνησαν και ζητούν να επέμβει ο εισαγγελέας. Ας επέμβει.

Αν γυρίσουμε μερικά χρόνια πίσω, στις 16/2/2001, θα διαβάσουμε στις εφημερίδες της εποχής ότι τις μέρες εκείνες, μετά από καταγγελίες της ΝΔ, αποκαλύφθηκε πως σε τέσσερα υποκαταστήματα της ΑΤΕ είχε στηθεί ολόκληρο δίκτυο δημόσιων «ψευτοεγγραφών» με τις εισαγωγές επιχειρήσεων στο Χρηματιστήριο. Δεκάδες στελέχη υποκαταστημάτων της ΑΤΕ, αξιοποιώντας τον πυρετό που είχε δημιουργήσει η ίδια η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ για το χρηματιστηριακό τζόγο, συμμετείχαν στο κόλπο της υποβολής αιτήσεων για απόκτηση μετοχών, χωρίς καν να καταβάλουν το σχετικό αντίτιμο, προσδοκώντας στο πολύ άμεσο κέρδος. Σκάνδαλο; Αναμφισβήτητα, ναι. Ας επέμβει ο εισαγγελέας.

Είναι πεντακάθαρο ότι πίσω και από τις δύο περιπτώσεις βρίσκεται η σαπίλα που παράγει και αναπαράγει το σύστημα της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης και οι πολιτικοί του εκπρόσωποι. Οι οποίοι, ανάλογα με τις περιστάσεις, βλέπουν τα σκάνδαλα, ο ένας του άλλου, αλλά δε βλέπουν το μεγάλο ΣΚΑΝΔΑΛΟ. Αυτό της ιδιωτικοποίησης του τραπεζικού συστήματος, της ελευθερίας κίνησης του κεφαλαίου, της ανάδειξης της κεφαλαιαγοράς σε προμετωπίδα του κεφαλαιοκρατικού μετασχηματισμού, της ιδεολογικοποίησης του τζόγου και της αρπαχτής και της απαξίωσης της εργασίας, ως πηγής βιοπορισμού και στοιχείου ανέλιξης της ανθρώπινης προσωπικότητας.

Είναι εύκολο να πούμε ότι και οι δύο τους είναι για γέλια και για κλάματα. Ομως, πέρα από αυτό, είναι και επικίνδυνοι. Γι' αυτό ας πάρουμε τα μέτρα μας...