Οσο η επαγγελματική εκπαίδευση λειτουργεί παράλληλα με τη γενική μόρφωση και απευθύνεται στις ίδιες ηλικίες παιδιών που απευθύνεται και το «γενικό» σχολείο, θα είναι ντε φάκτο υποδεέστερη εκπαίδευση. Οσο, δηλαδή, το σχολείο θα χωρίζεται από τη μια σε τεχνικό, επαγγελματικό κ.τλ. και από την άλλη σε ενιαίο ή γενικό, σημαίνει ότι θα είναι ταξικά διαχωρισμένο, σε βάρος πάντα της τεχνικής εκπαίδευσης (γιατί η γενική μόρφωση μέχρι τα 18 χρόνια είναι απαραίτητη για κάθε παιδί και φυσικά, όσοι έχουν την οικονομική δυνατότητα να την ακολουθήσουν την προτιμούν). Αυτή η διάκριση γενικής - τεχνικής εκπαίδευσης είναι το «διπλό ανισότιμο ταξικό σχολικό δίκτυο», στο οποίο το ΚΚΕ αντιτίθεται, προβάλλοντας την απαίτηση του ενιαίου 12χρονου βασικού υποχρεωτικού σχολείου για όλα τα παιδιά και μόνο μετά την ολοκλήρωση αυτού του σχολείου, αφού το παιδί κλείσει τα 18, να ακολουθεί η επαγγελματική εκπαίδευση και η όποια επαγγελματική επιλογή. Πολύ απλά, όταν ξεφεύγουμε από την αρχή του ενιαίου σχολείου για όλα τα παιδιά, τότε δημιουργούνται σχολεία προνομιούχων και μη.

Με αυτό το σκεπτικό, γίνεται κατανοητό ότι όσο κι αν τα ΕΠΑΛ φαντάζουν βελτιωμένα σε σχέση με τα ΤΕΕ, είναι καταδικασμένα να παραμείνουν σχολεία β' κατηγορίας στη σημερινή δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Η βελτίωση που προσπαθεί να τους κάνει η κυβέρνηση, αποσκοπεί στο να προσελκύσουν τα ΕΠΑΛ μεγαλύτερο αριθμό μαθητών σε σχέση με τα ΤΕΕ, τα οποία λόγω του αναλυτικού τους προγράμματος (ούτε τη γενική μόρφωση ολοκλήρωναν, ούτε παρείχαν επαγγελματική κατάρτιση με αντίκρισμα) και των τεράστιων ελλείψεων που παρουσίαζαν είχαν απαξιωθεί στη συνείδηση πλατιών λαϊκών στρωμάτων. Ξεκαθαρίζουμε ότι αυτή την εικόνα παρουσίαζαν τα ΤΕΕ (και το πιο πιθανό είναι ότι θα την παρουσιάσουν και τα ΕΠΑΛ) λόγω ακριβώς της φύσης τους και του διαχωρισμού τους από τα ενιαία λύκεια, παρά τη φιλότιμη προσπάθεια που κατέβαλε το εκπαιδευτικό σύστημα.

Αυτή η ταξική διάκριση σε γενική και τεχνική μόρφωση έχει τις ρίζες της στο διαχωρισμό πνευματικής και χειρωνακτικής εργασίας. Αυτός ο διαχωρισμός όμως, δεν ξεκινάει - όπως θέλουν να μας πείσουν οι αστοί με τις παλιές και τις καινούριες θεωρίες τους - από έμφυτες διαφορές στις ικανότητες των ανθρώπων, αλλά είναι αποτέλεσμα του κοινωνικού καταμερισμού της εργασίας στις ταξικές κοινωνίες. Κατ' επέκταση, το «ξεδιάλεγμα» των παιδιών στην ηλικία των 15 χρόνων για το γενικό ή το επαγγελματικό λύκειο, δεν προκύπτει «φυσικά» επειδή τάχα κάποια παιδιά «δεν παίρνουν τα γράμματα», αλλά είναι αποτέλεσμα του τρόπου παραγωγής και του συγκεκριμένου καταμερισμού εργασίας. Πιο απλά, ο καπιταλισμός είναι αυτός που κλέβει πρόωρα το βιβλίο από το χέρι, από ένα μεγάλο μέρος των παιδιών της εργατικής τάξης.