Δεν είναι η πρώτη φορά που η Λ. Παπαϊωάννου εκθέτει μία ενότητα έργων με συγκεκριμένο θέμα. Πριν από τρία χρόνια παρουσίασε στον ίδιο χώρο τη σειρά «Σταθμοί τραίνων», ενώ λίγο παλιότερα φιλοτέχνησε τα «Αρχαία θέατρα». Στην τωρινή της όμως έκθεση, είναι η πρώτη φορά, που απουσιάζει παντελώς η δεύτερη μεγάλη αγάπη της, η χαρακτική.
«Οι ενότητες με συγκεκριμένο θέμα», μας λέει η δημιουργός, «άρχισαν να αλλάζουν και τον τρόπο της δουλιάς και της σκέψης μου. Είναι μία νέα διεργασία, η οποία, όμως, στηρίζεται στις εικαστικές ανησυχίες που είχα πάντα, όσον αφορά στην αισθητική, στα οράματα, στην αξιοπρέπειά μου...».
«Ο βράχος», «Αγριολούλουδα», «Η ξύλινη εξέδρα», «Το πέρασμα», «Χειμώνας», «Σούρουπο», «Το κύμα», «Δύση», «Ασπρο και μπλε», «Ανοιξη», «Σύννεφο»... είναι μερικοί από τους τίτλους των παρουσιαζόμενων έργων. Τίτλοι, που δεν παραπέμπουν σε συγκεκριμένες τοποθεσίες και δε λειτουργούν σα ντοκουμέντο, αφού «ο φάρος δε συναντάται μόνο στον τόπο μας, αλλά σε κάθε τόπο. Αλλωστε, μέσα στη νύχτα, χάνεται και η ταυτότητα».
Οπως σημειώνεται στον κατάλογο που συνοδεύει την έκθεση: «Χωρίς αμφιβολία, υπάρχει για τον καθένα μας ένας φάρος με έναν ξεχωριστό μοναδικό συμβολισμό. Αυτός που θα πρέπει να ζήσει μαζί μας για να του μιλάμε λίγο πριν κλείσουμε τα μάτια μας το βράδυ. Εμείς θα του μιλάμε. Γιατί οι πίνακες δεν παίζουν με τα λόγια. Ενας πίνακας ζωγραφικής δεν επιθυμεί να πει τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο από όσα λέει η μέρα και η νύχτα και η αέναη αλληλουχία των ανέμων και των αισθήσεων. Ενας πίνακας ζωγραφικής αφήνει περιθώριο στη σιωπή, για να ακούσουμε τον ψίθυρο του βράχου... το θόρυβο του ουρανού. Ενας πίνακας ζωγραφικής καταφέρνει να δίνει διάρκεια στο τώρα και απεραντοσύνη στο εδώ. Κι έτσι μια στάλα χρώμα γίνεται αίμα που κυλάει στις φλέβες. Ζωή».
«Δε δουλεύω ποτέ τυχοδιωκτικά», καταλήγει η Λ. Παπαϊωάννου. «Δουλεύω από ανάγκη. Ζω πρώτα και μετά δουλεύω. Διαφορετικά δεν μπορώ, δε γίνεται. Μέσα από τη ζωγραφική, σε πολλές δύσκολες προσωπικές στιγμές, προσπάθησα να ξαναπιάσω τη ζωή. Αλλωστε και με τη δημιουργία μου, τη ζωή αγγίζω...». Σημειώνουμε ότι η έκθεση θα διαρκέσει έως τις 24 του Μάρτη.