Ετσι, ούτε λίγο ούτε πολύ η κριτική της Εκκλησίας και οι ακροδεξιές κορόνες παρουσιάζονται ως ένα και το αυτό με την κριτική του ΚΚΕ, σε μια παρέλαση συκοφάντησης του ΚΚΕ στον κυριακάτικο αστικό Τύπο.

Εξέχοντα παραδείγματα το «ΒΗΜΑ» με άρθρο του Γ. Πρετεντέρη και η «ΑΥΓΗ», με άρθρο της Π. Στεφανάκου. Ο Γ. Πρετεντέρης χαρακτηρίζει την κριτική στο βιβλίο απ' όπου και αν προέρχεται «επιτομή της συντηρητικής στροφής»!

Ετσι, για την ΑΥΓΗ και τον ΣΥΝ η άποψη της Ιεράς Συνόδου που λέει: «Οι βασικές ενστάσεις μας για το βιβλίο αφορούν πρώτον εις τη διαγραφή της εθνικής προσφοράς της Ορθοδόξου Εκκλησίας και των κληρικών όλων των βαθμίδων» είναι ίδια με την ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ, που λέει: «Οι εθνικιστικές κραυγές πρέπει να απομονωθούν, μαζί με εκείνες της δήθεν σύγχρονης προσέγγισης που επιχειρεί το βιβλίο. Εθνικισμός και "εκσυγχρονισμός" συμπλέουν στο κύριο και βασικό: Στον εξοβελισμό της ταξικής πάλης ως κινητήριας δύναμης της κοινωνικής εξέλιξης, στον εξοβελισμό των ιστορικών νομοτελειών, που το βιβλίο έχει προμετωπίδα του». Μα, βέβαια, είναι εξόφθαλμη η ομοιότητα...

Για την ΑΥΓΗ και τον ΣΥΝ, αυτά είναι ψιλά γράμματα. Τους φτάνει να απομονώνουν σε δηλώσεις της Αλ. Παπαρήγα στοιχεία που αφορούν τον κλήρο, «ξεχνώντας» να αναφέρουν ότι στην ίδια δήλωση ξεκαθαρίζεται: «Σε καμία περίπτωση δε συμφωνούμε με τη συντηρητική και αντιδραστική κριτική που γίνεται. Πού είναι η διαφωνία μας: Υπάρχει μία μεθοδολογία σε όλα τα βιβλία που έχουν δοθεί, όπου τα θέματα της Ιστορίας δε διδάσκονται στην εξέλιξή τους, αλλά εντελώς αποσπασματικά και έτσι που το παιδί χάνει τη δυνατότητα να ξεκαθαρίσει γιατί π.χ. έγινε η επανάσταση του 1821, τι προηγήθηκε».

Ξέρει η ΑΥΓΗ ότι το ΚΚΕ ασκεί κριτική στις νέες «παιδαγωγικές» μεθόδους και τα νέα βιβλία εδώ και πάρα πολύ καιρό και με συγκεκριμένα επιστημονικά επιχειρήματα. Αλλά η επίθεσή της κατά του ΚΚΕ τη φτάνει ως τον παραλογισμό. Είναι και αυτή μια μέθοδος της δράσης του οπορτουνισμού για να υποτάσσει τις λαϊκές δυνάμεις στο σύστημα. Μπορεί, βέβαια, να μην μπήκε καν στον κόπο να «διαβάσει» ούτε ένα από τα φύλλα του «Ρ» που αναφέρονται στο συγκεκριμένο βιβλίο (ενδεικτικά: 10 Σεπτέμβρη 2006, 3, 20 και 30 Γενάρη, 1 Φλεβάρη, 16, 20, 24, 27, 29, 31 Μάρτη, 1 Απρίλη...). Δικαίωμά της. `Η μπορεί και να τα διάβασε αλλά δεν κατάλαβε ή κάνει πως δεν καταλαβαίνει γιατί έτσι τη βολεύει. Ομως, προκειμένου να υπερασπίσει ένα βιβλίο γραμμένο στα μέτρα του κοσμοπολιτισμού του κεφαλαίου ξεπερνά και τα όρια της συκοφαντίας με τις αιτιάσεις περί συμπόρευσης και «ενιαίου μετώπου» με την εκκλησία...