Στις ομιλίες του υπουργού Ανάπτυξης Δ. Σιούφα, του αρμόδιου βουλευτή του ΠΑΣΟΚ Ντ. Ρόβλια και των εκπροσώπων των «αναπτυξιακών εταιρειών», φάνηκε καθαρά ότι στόχος αυτής της «αναπτυξιακής» δράσης, που «περνάει» και μέσα από την Αυτοδιοίκηση, είναι η εξυπηρέτηση της κερδοφορίας του κεφαλαίου και ουδεμία σχέση έχει με τις διακηρύξεις περί «κατάργησης των περιφερειακών ανισοτήτων» και «ικανοποίησης των λαϊκών αναγκών».

Ο Δ. Σιούφας το είπε καθαρά: «Δημιουργούμε νέα αναπτυξιακά εργαλεία για τη στήριξη της επιχειρηματικότητας και τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας». Και ο Ντ. Ρόβλιας, δίνοντας το «στίγμα» της πολιτικής συναίνεσης ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, είπε: «Υπάρχουν κοινά σημεία πολιτικής αναφοράς που προσεγγίζονται θετικά από όλους μας, ανεξαρτήτως κόμματος, ή χρώματος και στα οποία οφείλουμε να συνεργαζόμαστε και να ενώνουμε τις δυνάμεις μας».

Φυσικά, για όλη αυτή τη «δουλιά» ξοδεύεται πολύ χρήμα και από το δημόσιο «κορβανά». Οπως ανέφερε ο υπουργός, περισσότερες από 40 τέτοιες εταιρείες εντάχθηκαν σε δράσεις του επιχειρησιακού προγράμματος «Ανταγωνιστικότητα» (ΕΠΑΝ) και στα αρμόδια υπουργεία και στις Περιφέρειες έχουν υποβληθεί πάνω από 4.400 επενδυτικά σχέδια συνολικού προϋπολογισμού 11,8 δισ. ευρώ. Απ' αυτά εγκρίθηκαν πάνω από 3.000 και διατίθενται πάνω από 6 δισ. ευρώ. Βεβαίως, αν και τα σχέδια που εγκρίθηκαν είναι σε αριθμό πολλά, στην πραγματικότητα οι μεγάλοι κερδισμένοι είναι λίγες δεκάδες μεγάλες επιχειρήσεις, αφού κύριος στόχος αυτών των προγραμμάτων είναι η παραπέρα συγκέντρωση κεφαλαίου, ώστε κάποιοι επιχειρηματίες να αντεπεξέλθουν στον ανταγωνισμό της αγοράς.

Το κύριο, βέβαια, είναι ότι με τα προγράμματα αυτά δεν εξυπηρετούνται οι πραγματικές ανάγκες για ανάπτυξη υπέρ των συμφερόντων των λαϊκών στρωμάτων. Οπως αναφέρει σε ανακοίνωσή της η ΝΕ Καρδίτσας του ΚΚΕ,«η περιφερειακή και τοπική ανάπτυξη δεν είναι ζήτημα ανεξάρτητο από τον συνολικό ταξικό προσανατολισμό της ανάπτυξης κάθε χώρας. Με την έννοια αυτή, το κεφάλαιο αξιοποιεί την καταλληλότητα των περιοχών που θα επενδύσει, με γνώμονα τη μέγιστη κερδοφορία του. Αποτελεί, συνεπώς, ματαιοπονία κι αυταπάτη η προσπάθεια κατάργησης των περιφερειακών ανισοτήτων και ικανοποίησης των λαϊκών αναγκών σε τοπικό επίπεδο, χωρίς αντιπαράθεση, ή σύγκρουση με τη γενική στρατηγική της αστικής τάξης, ανεξάρτητα από το κόμμα που την υλοποιεί».

Καταλήγοντας, η ΝΕ Καρδίτσας του ΚΚΕ σημειώνει ότι «τέτοιου είδους συνέδρια, με δεδομένο τον ταξικό χαρακτήρα του κράτους, δεν έχουν τίποτα να προσφέρουν στο λαό της περιοχής. Στα αμείλικτα ερωτήματα που απασχολούν τους εργαζόμενους, τους νέους, τις γυναίκες, (π.χ. σε ποιο βαθμό θα συμβάλουν τα πορίσματα του συνεδρίου στη βελτίωση της ποιότητας ζωής τους; Τι σημαίνει ανάπτυξη για τον ξεκληρισμένο αγρότη, τον άνεργο, τον υποαπασχολούμενο; Με ποια κριτήρια επιλέγεται η αναπτυξιακή πολιτική στις δοσμένες συνθήκες; κλπ.), το συνέδριο δεν μπορεί να δώσει απαντήσεις.

Το λαϊκό κίνημα δεν πρέπει να εγκλωβιστεί και να συναινέσει σε πολιτικές που προωθεί το κεφάλαιο. Πρέπει να διεκδικήσει ένα ολοκληρωμένο πλαίσιο πάλης, που θα αγκαλιάζει το σύνολο των βασικών προβλημάτων και θα βρίσκεται στον αντίποδα των συμφερόντων της αστικής τάξης και της ΕΕ. Να διεκδικήσει δημόσια έργα και υποδομές απαλλαγμένα από ανάγκες του καπιταλιστικού κέρδους, που θα υπηρετούν το σύνολο των λαϊκών αναγκών. Σε ένα τέτοιο αγώνα καλεί το ΚΚΕ τον καθένα που δεν επιλέγει το ρόλο του χειροκροτητή σε επιλογές του κεφαλαίου».