Η ταινία του Ινδού Παν Ναλίν, του δημιουργού της εντυπωσιακής Samsara, που είδαμε πέρσι, είναι δυο ταινίες σε μια συσκευασία! Η πρώτη, που είναι και η πιο καλογυρισμένη, αφορά σε μια ομάδα σκληροτράχηλων ορεινών ληστών στην περίοδο των «δρόμων του μεταξιού». Οποιο καραβάνι τύχει στο δρόμο τους ληστεύεται! Κάποια μέρα εμφανίζεται από το πουθενά μια εντυπωσιακή και το ίδιο σκληρή γυναίκα. Με το ζόρι επιβάλλει την παρουσία της! Γίνεται μέρος της ομάδας. Σε λίγο ερωτεύεται τον αρχηγό των ληστών, ο οποίος ανταποκρίνεται! Το ζευγάρι αναστατώνει την ομάδα, η οποία και διαλύεται! Ο έρωτας καταλήγει σε τραγωδία.

Το δεύτερο μέρος της ταινίας, το δεύτερο μέρος της συσκευασίας, που είναι και το πιο μικρό σε χρόνο, έχει παρόμοιο θέμα, το οποίο, όμως, διαδραματίζεται στο σημερινό Τόκιο! Και είναι σαν συνέχεια του πρώτου. Και εδώ υπάρχει η ομάδα. Και εδώ υπάρχει ο έρωτας. Και εδώ η ομάδα διαλύεται. Και εδώ η ιστορία καταλήγει σε τραγωδία!

Το πρώτο μέρος της ταινίας, παρότι θυμίζει γουέστερν, είναι επιβλητικό. Σε αυτό βοηθάει το καταπληκτικό τοπίο, τα χιονισμένα και άγρια Ιμαλάια, αλλά και οι καταπληκτικές φάτσες των ηθοποιών. Τοπίο, άνθρωποι, συναισθήματα βρίσκονται σε απόλυτη αρμονία. Ο θεατής δεν χορταίνει να βλέπει!

Το δεύτερο μέρος της ταινίας, αυτό της σύγχρονης πόλης είναι συμβατικό και χωρίς έμπνευση! Είναι φανερό ότι ο Ινδός δημιουργός είναι πολύ εξοικειωμένος με τη φύση και τους μύθους της πατρίδας του. Τόσο στη Samsara, όσο και στο πρώτο μέρος της «...Κορυφής του Κόσμου», εντυπωσιάζει. Ο φακός του, τα κάδρα του, η αμεσότητα και ο ερωτισμός των ηθοποιών του, γοητεύουν τον θεατή. Χαίρεσαι κάθε στιγμή. Και, ακόμα, νιώθεις ότι κάτι σημαντικό συμβαίνει στην οθόνη. Νοιώθεις ότι η ιστορία, που σε πρώτο επίπεδο είναι, δείχνει απλή, ρεαλιστική, έχει κάτι περισσότερο να προσφέρει. Καταλαβαίνεις ότι αυτή η ρεαλιστική ιστορία κουβαλάει μαζί της παραδόσεις και μύθους αιώνων!

Παίζουν: Μιλίντ Σονάμ, Μιλένε Τζαμπανουά, Νασερουντίν Σαχ, Eρι, Τζάμπα Κάλσανγκ, κ.ά.