Θέλω να γράψω μια επιστολή ή ένα απλό γραμματάκι και να το απευθύνω προς... τις κυβερνήσεις και τους πολιτικούς των αστικών κομμάτων, σ' αυτή τη ρευστή εποχή της ρεμούλας και της διαφθοράς. Φοβάμαι πως δε θα κάνω τίποτα. Φοβάμαι πως θα πάνε τα λόγια μου χαμένα. Νομίζω πως δεν υπάρχουν σημάδια επικοινωνίας. Θα 'τανε μια φωνή βοώντος εν τη ερήμω..! Κάτι σαν του κουφού την πόρτα. Οχι -σκέφτηκα- καλύτερα θα ήτανε να 'γραφα αυτό το απλό γραμματάκι και να τ' απευθύνω κυρίως στους καλλιτέχνες, τους πραγματικούς καλλιτέχνες... εκεί στο βάθος του τούνελ που βλέπω φως.... τους σκηνοθέτες, τους εικαστικούς, τους φωτογράφους, τους μυθιστοριογράφους, τους ποιητές, τους μουσικούς, τους ηθοποιούς κι επίσης στους εκπαιδευτικούς, τους διανοούμενους και γενικά τους σκεπτόμενους ανθρώπους.

Πριν απ' όλα -φίλοι μου- στο έργο σας. Φτιάχτε Ανθρώπους... Φτιάχτε όμορφους απλούς ανθρώπους που να χαμογελούν..! Οχι γλυκανάλατους και τυποποιημένους, όχι κομπιουτεράκια με τέλεια χαρακτηριστικά αλλά πραγματικά όμορφους ανθρώπους με αισθήματα κι ευαισθησία, με ζεστά μάτια, με ζεστή καρδιά, με ανοιχτούς ορίζοντες. Φτιάχτε όμορφους ανθρώπους με πολύ φως, με πολύ αέρα, με πολύ ήλιο, με πολλή θάλασσα. Δημιουργήστε πρότυπα ανθρώπων προσιτά, πρόσωπα καθημερινά της διπλανής μας πόρτας. Ενα σωρό τριγύρω μας στον κόσμο που μας περιβάλλει, στο χωριό, στο νησί, στη γειτονιά, στην αγορά, στο λεωφορείο. Ενα όμορφο τοπίο για τους ζωγράφους, φωτογράφους και κινηματογραφιστές, ένα όμορφο πρόσωπο... ο παππούς που χαμογελά, η γιαγιά που γνέθει πλάι στη στάμνα ή το πηγάδι, ο γείτονας, το αμπέλι, το χωράφι, η ελιά, η συκιά, το θυμάρι, ένα λουλούδι, ένα περιστέρι μια καλημέρα καλοσυνάτη. Νότες μουσικές - ήχοι αηδονιού - που σου χτυπάνε την πόρτα και σε ξυπνάνε από το λήθαργο. Πετάχτε τον χαρταετό όσο το δυνατό πιο ψηλά, να δείτε τον κόσμο ψηλότερα.

Δεν ξέρω αν τα πράγματα ανατραπούν. Γιατί ο κόσμος που ζούμε είναι ζοφερός, μίζερος και πληγωμένος. Τα προβλήματα τεράστια και οι δρόμοι αδιέξοδοι. Αυτό που ζητάω εγώ είναι μια πινελιά αισιοδοξίας, μια προοπτική για μια Ανοιξη μελλοντική, που όλοι εμείς έχουμε κατά νου και προσδοκούμε. Δεν ξέρω αν θα αλλάξουνε ριζικά οι ισορροπίες και οι ψευδαισθήσεις... ένα μόνο διαισθάνομαι, ότι τα πράγματα θα γίνουνε πολύ καλύτερα. Μήπως ζητάω πολλά; Μήπως αυτά είναι μια ουτοπία, ένα όνειρο..;