Η αντιεκπαιδευτική επίθεση δεν ξεκίνησε ούτε και σταματά με την αναθεώρηση του άρθρου 16 του Συντάγματος και το νέο νόμο-πλαίσιο. Οι στόχοι που τέθηκαν στις Συνόδους υπουργών Παιδείας της Ευρώπης στην Μπολόνια (1999) και στην Πράγα (2001) συνδέονται άμεσα με τους στόχους που έθεσε η Σύνοδος Κορυφής της ΕΕ στη Λισαβόνα (2000). Η πλήρης υποταγή της εκπαίδευσης στα συμφέροντα της άρχουσας τάξης, η ανάλογη προσαρμογή του περιεχομένου, της δομής, της λειτουργίας της εκπαίδευσης σε όλες τις βαθμίδες, αποτελούν ζήτημα επιβίωσης για την κεφαλαιοκρατική τάξη και γι' αυτό πολιτική προτεραιότητα των δυνάμεων που την υπηρετούν. Με δεδομένη την κλιμάκωση της αντιλαϊκής επίθεσης, έκφραση της οποίας αποτελούν τα αντεργατικά, τα αντιασφαλιστικά και τα αντιεκπαιδευτικά μέτρα, αλλά και μετά τους μαζικούς και δυναμικούς αγώνες που αναπτύσσονται σε πανεπιστήμια και ΤΕΙ από τον περασμένο Μάη, οι φετινές φοιτητικές και σπουδαστικές εκλογές αποκτούν ιδιαίτερη σημασία. H ευθύνη για τις πρωτοπόρες δυνάμεις μέσα στο φοιτητικό κίνημα, που εκφράζει η Πανσπουδαστική Κίνηση Συνεργασίας, μεγαλώνει ακόμα περισσότερο.

Η ίδια η εμπειρία αποδεικνύει ότι μεγαλώνει διαρκώς η ανάγκη για να συνειδητοποιήσουν περισσότεροι φοιτητές και σπουδαστές αυτό που τα μέλη κι οι οπαδοί της παράταξης βάζουν σταθερά στο επίκεντρο των αγώνων: Οτι, δηλαδή, η αντίσταση στην πολιτική και τις δυνάμεις που θέλουν να σαρώσουν ό,τι μέχρι σήμερα παραμένει όρθιο στην ανώτατη εκπαίδευση, αλλά και η υπεράσπιση των αναγκών και των δικαιωμάτων των φοιτητών - σπουδαστών, απαιτεί την αναζωογόνηση, την αποφασιστική ισχυροποίηση του φοιτητικού-σπουδαστικού κινήματος. Συνδέεται με τον ίδιο τον προσανατολισμό του.

Η ΠΚΣ είναι η μόνη παράταξη που στέκεται στην επιτακτικότητα, φοιτητές - σπουδαστές ν' αναπτύξουν κοινό βηματισμό με το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα. Χωρίς να αθωώνει κανέναν από τους πολιτικούς ενόχους της κλιμακούμενης επίθεσης. Καταγγέλλοντας όσες δυνάμεις αποπροσανατολίζουν και καλλιεργούν αυταπάτες (π.χ., όσους έσπευσαν να μιλήσουν για «νίκη» όταν το ΠΑΣΟΚ αποχώρησε απ' τη συζήτηση για την αναθεώρηση του Συντάγματος). Η ΠΚΣ προσπάθησε ν' αναδείξει ότι η κοινή δράση φοιτητών - σπουδαστών κι εργαζομένων σε γραμμή σύγκρουσης με την κυρίαρχη πολιτική αποτελεί απαραίτητο όρο όχι μόνο για να μπουν σήμερα εμπόδια στα σχέδια των ΕΕ - ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, αλλά για την ίδια την προοπτική των φοιτητικών -σπουδαστικών αγώνων. Αποκαλύπτει ότι οι εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις αποτελούν ένα μόνο μέρος μιας ολομέτωπης επίθεσης ενάντια στα δικαιώματα της λαϊκής οικογένειας. Αλλά και ότι η ένταξη συνολικά του λαού και της πρωτοπόρας κοινωνικής δύναμης, της εργατικής τάξης, στην πάλη για μια Παιδεία που θα ικανοποιεί τις ανάγκες των εργαζομένων αποτελεί προϋπόθεση όχι για την καθυστέρηση, αλλά για τη συνολική ανατροπή της πολιτικής που υποτάσσει την εκπαίδευση στην υπηρεσία των λίγων.

Τα μέλη κι οι οπαδοί της ΠΚΣ χρειάζεται να δώσουν τη μάχη των φοιτητικών και σπουδαστικών εκλογών με σχέδιο κι επιμονή. Με αποφασιστικότητα, με επιχειρήματα που αποκαλύπτουν τον πυρήνα της επίθεσης. Να απευθύνουν πλατύ κάλεσμα, που θα φτάσει πρώτα απ' όλα στα παιδιά της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων. Να 'ναι απάντηση σ' εκείνους που όπως σήμερα συκοφαντούν τους φοιτητικούς - σπουδαστικούς αγώνες, αύριο με την ίδια θρασύτητα θα λένε στα παιδιά που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή αυτών των αγώνων πως ...«δεν έχετε καμία δουλιά εσείς ως εργάτες ν' ασχολείστε με την Παιδεία».

Γι' αυτό και το κάλεσμα της Πανσπουδαστικής πρέπει να φτάσει θαρρετά και με προτεραιότητα στα παιδιά των εργατικών και λαϊκών οικογενειών, που βιώνουν από σήμερα κιόλας το αδιέξοδο στο οποίο η κυρίαρχη πολιτική θέλει να εγκλωβίσει τη νεολαία. Να δώσει διέξοδο στους χιλιάδες φοιτητές και σπουδαστές που, ενώ ήδη δουλεύουν μέσα σε άθλιες συνθήκες, χωρίς ασφάλιση, χωρίς ωράριο, χωρίς μέτρα ασφάλειας και υγιεινής, χωρίς σύμβαση, χωρίς κανένα δικαίωμα και καμία προστασία, το κεφάλαιο θέλει να καθυποτάξει τη συνείδησή τους και να τους μάθει ότι αυτό είναι φυσιολογικό και αναπότρεπτο.

Η πλούσια αγωνιστική πείρα που συσσωρεύεται εδώ και μήνες στο μέτωπο της Παιδείας το δείχνει καθαρά: Η ψήφος στην ΠΚΣ είναι ψήφος ανυποταγής και ρήξης με την πηγή των προβλημάτων στα οποία «βουλιάζει» η ανώτατη εκπαίδευση. Είναι ψήφος- επένδυση όχι μόνο για το παρόν αλλά και το μέλλον, όλων των φοιτητών - σπουδαστών από εργατικές και λαϊκές οικογένειες.