Ομηροι της πιο άγριας εργοδοτικής ασυδοσίας και τρομοκρατίας είναι εκατοντάδες μετανάστες που δουλεύουν σε βιοτεχνίες κλωστοϋφαντουργίας και δέρματος, μέσα σε καθεστώς γαλέρας και με καθημερινή την αγωνία της επιβίωσης και της ανανέωσης των αδειών παραμονής και εργασίας. Μόλις την περασμένη Δευτέρα, εννιά εργάτες από το Μπανγκλαντές που δούλευαν στη βιοτεχνία «ΑΦΟΙ Σταθουδάκη ΟΕ», στο κέντρο της Αθήνας, απολύθηκαν ελάχιστες μέρες μετά τον έλεγχο που έκανε η Επιθεώρηση Εργασίας - ύστερα από παρέμβαση του Συνδικάτου Κλωστοϋφαντουργίας-Ιματισμού και Δέρματος Αθήνας - όπου διαπιστώθηκαν άθλιες συνθήκες εργασίας.

Η παρουσία του ταξικού συνδικάτου και οι αντιδράσεις των εργατών που διαμαρτύρονταν για την καταπάτηση ακόμα και στοιχειωδών δικαιωμάτων τους, ανησύχησε την εργοδοσία η οποία, σε μια επίδειξη θράσους, πέταξε τους εργάτες στο δρόμο εντελώς απροσχημάτιστα.

«Δουλεύαμε από τις 7 το πρωί ως τις 7 το βράδυ...» εξηγούν στο «Ρ» τρεις από τους εργάτες που απολύθηκαν. «Οταν ήρθε το συνδικάτο είπαμε ότι μας δίνουν ένσημα μόνο για τέσσερις ώρες, ότι θέλουμε για οκτώ, για την άδεια παραμονής... Μας έλεγε ότι δε γίνεται κι αλλιώς "ανοίξτε την πόρτα και φύγετε"...». Σημειώνουν ότι δούλευαν «κανονικά το Σάββατο», μερικές φορές και την Κυριακή, σε ένα περιβάλλον επικίνδυνο για την υγεία τους. «Δεν καθαρίζουν συχνά... Το καλοκαίρι έκανε πολλή ζέστη, το χειμώνα πολύ κρύο. Εμείς του λέγαμε να πληρώσουμε εμείς και να πάρουμε μηχάνημα...».

Η εργοδοσία ποδοπατά κάθε δικαίωμα στην ξεκούραση, αδιαφορεί ακόμα και για τα όρια της ανθρώπινης αντοχής. Το 25λεπτό διάλειμμα δεν υπολογίζεται στις εργάσιμες ώρες. «Αδεια δε δίνει, ούτε αν πας στο νοσοκομείο...». Ενα παλικάρι που εγχειρίστηκε και δεν έπρεπε να δουλεύει για 2 μήνες, έμεινε χωρίς μεροκάματο και άρχισε να δουλεύει ξανά μετά.

Εχοντας «κλείσει» τουλάχιστον οκτώ χρόνια στην Ελλάδα, οι νεαροί μετανάστες συμπυκνώνουν σε μια φράση τα αδιέξοδα που συνεπάγεται γι' αυτούς η κυρίαρχη πολιτική: «Θέλουν να μας κλέβουν όσο μπορούν...».