«Δύο άνδρες - ένας πράκτορας της Ιντερπόλ και ένας αδίστακτος δολοφόνος - είναι ερωτευμένοι με την ίδια γυναίκα, μία νεαρή και όμορφη ζωγράφο. Και οι δυο είναι αποφασισμένοι να κάνουν τα πάντα για να την κατακτήσουν. Η σύγκρουσή τους είναι αναπόφευκτη»!

Μη γυρίσετε σελίδα! Η «υπόθεση» είναι, πράγματι, τετριμμένη. Μια ακόμα ερωτική αστυνομική ιστορία! Η «διαφορά» στη Daisy είναι το πάθος! Και τα πρόσωπα, μεταφορείς αυτής της «καυτής» ερωτικής λάβας. Τρεις Ασιάτες, τρία καινούρια, για μας τους ...Δυτικούς, «εργαλεία». Και, ακόμα, ο χώρος. Το πανέμορφο Αμστερνταμ.

Το μεγαλύτερο μέρος της ταινίας διαδραματίζεται μέσα σε ένα θαυμάσιο σκηνικό. Σε μια πλατεία-ζωγραφιά του Αμστερνταμ. Εκεί τα τρία κεντρικά πρόσωπα, σαν σε θεατρική παράσταση, ξεδιπλώνουν τα πάθη τους. Και ενώ οι «σφαίρες πέφτουν σαν το χαλάζι», δεν είναι η αστυνομική δράση εκείνη που αποσπά το κυρίως ενδιαφέρον. Το κυρίως ενδιαφέρον βρίσκεται στην τρυφερότητα. Η οποία τρυφερότητα, με εξαίρεση την «αθώα» νεαρή ζωγράφο, προέρχεται από ανθρώπους που λόγω ...επαγγέλματος (κακοποιός-αστυνομικός) δεν το περιμένει ο θεατής.

Ο σκηνοθέτης της ταινίας, ο Αντριου Λάου, παρότι έχει υπηρετήσει ταινίες δράσης (και η Daisy διαθέτει αρκετή δράση), δεν έχει χάσει την ...ανθρωπιά του. Στην ουσία, άσχετα αν έχει καταχωρηθεί σαν δημιουργός ταινιών περιπέτειας, είναι ένας λεπτολόγος και τρυφερός σκηνοθέτης. Στη Daisy υπάρχουν άπειρες σκηνές γεμάτες ρομαντισμό και ποίηση! Οι οποίες σκηνές σπρώχνουν στο βάθος την περιπέτεια και ο θεατής επιστρέφοντας σπίτι του στις αποσκευές του μεταφέρει ατόφια κομμάτια ομορφιάς.

Δε μιλάμε, βέβαια, για αριστούργημα. Μιλάμε για μια όμορφη, τρυφερή ταινία, η οποία, επιπλέον, διαθέτει και σασπένς, για όσους δεν ικανοποιούνται μόνον με τον έρωτα και το πάθος.

Παίζουν: Τζουν Τζιγιούν, Τζουνγκ Ουσούνγκ, Λι Σούνγκε, Ντέιβιντ Σιανγκ.