Μάλλον το δεύτερο ισχύει, αφού οι μαθητές κλήθηκαν να εξηγήσουν, με το πιστόλι του βαθμού κολλημένο στον κρόταφο, πόσο σημαντικό είναι σε εποχή με έλλειμμα ανθρωπιάς να οργανώνονται εκδηλώσεις που βοηθούν τους συνανθρώπους που έχουν ανάγκη, να στηρίζονται τέτοιες εκδηλώσεις και ποιο ρόλο μπορεί να έχει η παιδεία και το σχολείο στην καλλιέργεια ανάλογης συνείδησης, ανθρωπιστικής, στους νέους.

Πρέπει, λοιπόν, οι μαθητές να εξηγήσουν ότι το πρόβλημα των συνανθρώπων που έχουν «ανάγκη» θα λυθεί όχι με εντοπισμό των αιτιών της ανάγκης και την αντιμετώπισή τους, αλλά με εκδηλώσεις φιλανθρωπίας, υπό την αιγίδα πλουσίων επιχειρηματιών που θα προσφέρουν και τον οβολό τους, που θα αφαιρεθεί και από το όποιο αναιμικό φορολογητέο εισόδημα παρουσιάσει ο λογιστής τους.

Το μόνο που δεν πρέπει να μάθουν οι σημερινοί μαθητές και αυριανοί πολίτες είναι να αναγνωρίζουν ότι έχουν δικαιώματα, αυτόν που τους τα στερεί και ότι τα δικαιώματα κατακτώνται με αγώνες - το λέει η Ιστορία - και να αγωνιστούν για να τα κατακτήσουν. Γι' αυτό και τις επαναστάσεις στα βιβλία της ιστορίας της βαφτίσανε «αναστατώσεις», προβάλλουν τις λογικές της ταξικής συνεργασίας και διαστρεβλώνουν τις ιστορικές έννοιες, όπως στο θέμα που δόθηκε στο οποίο ο ανθρωπισμός της Αναγέννησης ταυτίζεται με τον ανθρωπισμό των φιλανθρωπικών βραδιών, των φιλανθρωπικών τηλεμαραθωνίων και της φιλανθρωπίας επωνύμων κυριών και κυρίων.

Για μικρούς και μεγάλους που πάσχουν από σοβαρές ασθένειες και τα νοσοκομεία δεν επαρκούν δε χρειάζεται να καταγγελθεί η πολιτική υποβάθμισης και ιδιωτικοποίησης της Υγείας, αλλά να οργανωθούν εκδηλώσεις συμπαράστασης και προσφορά αυτού που έκαστος προαιρείται. Και η πολιτική στο απυρόβλητο.

Για τα εκατομμύρια ανθρώπων που διψούν σ' όλο τον κόσμο, για τα εκατομμύρια αναλφάβητων, παιδιών και ενηλίκων, δε χρειάζεται να καταγγείλουμε τον υπεύθυνο που λυμαίνεται τον πλούτο των χωρών τους και στερεί από τους λαούς αυτά τα σημαντικά δικαιώματα, αρκεί κάποια εκδήλωση. Τα συμφέροντα του εκμεταλλευτή να μείνουν στο απυρόβλητο.

Ενα πράγμα πρέπει να εξασφαλιστεί: Με τίποτα δε θα επιτραπεί να σκεφτούν οι νέοι ότι μπορεί λύση να είναι ο μαζικός ταξικός αγώνας ενάντια στα συμφέροντα του κεφαλαίου.

Για όλα αυτά, και όχι μόνο, γίνεται εξαιρετικά επίκαιρη η αναφορά στο ρόλο του εκπαιδευτικού που υπάρχει στη διακήρυξη της ιδρυτικής συνδιάσκεψης του ΠΑΜΕ Εκπαιδευτικών:

Να διδάξει με αξιοπρέπεια το μάθημα της αντίστασης και της προοπτικής, το μάθημα του δίκιου και της αλήθειας των λαών, των φτωχών και των καταπιεζομένων. Να αρνηθεί να γίνει το παπαγαλάκι του συστήματος των πολυεθνικών και των ιμπεριαλιστικών οργανισμών. Οι εκπαιδευτικοί ως αναπόσπαστο κομμάτι του εργατικού λαϊκού κινήματος, μαζί με τους εργαζόμενους, τους γονείς, τους μαθητές, τους φοιτητές, μαζί με τους άλλους εργάτες, το μικρομεσαίο αγρότη, τα μικρομεσαία στρώματα της πόλης καλούμαστε να χτίσουμε την ελπίδα. Να χτίσουμε ένα ισχυρό ταξικό κίνημα. Ενα κίνημα που θα διεκδικήσει ενιαίο λαϊκό σχολείο, της πραγματικής γνώσης, για όλα τα παιδιά του λαού χωρίς διακρίσεις.