Εκτιμάμε ότι δεν έχουν πια κύρος και πρακτική αξία τα κλάματα και τα δάκρυα για τις καμένες δασικές εκτάσεις, ιδιαίτερα όταν αυτά προέρχονται από κόμματα και πολιτικούς παράγοντες που διαχειρίστηκαν το πρόβλημα αυτό, προσπαθούν να μεταφέρουν την ευθύνη ο ένας στον άλλο με τα μάτια στραμμένα στην κάλπη.

Δεν παραγνωρίζουμε ούτε ξεχνάμε ζητήματα που ανέκυψαν στις τελευταίες πυρκαγιές ιδιαίτερα της Πάρνηθας και στο Ρέθυμνο της Κρήτης, που είχε τρία τραγικά θύματα, όπως: προβλήματα επιχειρησιακής δράσης για την κατάσβεση της πυρκαγιάς, έλλειψη συντονισμού, προχειρότητα και κυρίως έλλειψη και σύγχρονων μέσων προστασίας των πυροσβεστών.

Δεν παραγνωρίζουμε ούτε ξεχνάμε τις ελλείψεις στο Πυροσβεστικό Σώμα, τους εποχιακούς.

Δεν ξεχνάμε τη διάσπαση της πρόληψης από την πυρόσβεση, με τον παραμερισμό των δασικών υπηρεσιών.

Ολα αυτά τα έχουμε θίξει επανειλημμένα.

Σήμερα δίνουμε βάρος στις διαχρονικές ουσιαστικές αιτίες που οδηγούν στους εμπρησμούς, ή στην αξιοποίηση των καμένων εκτάσεων, όταν έχουν προκύψει σε κάποιες περιπτώσεις από ανευθυνότητα ή τυχαία περιστατικά.

ΠΡΩΤΟ: Να καταργηθούν όλοι οι αντιδασικοί νόμοι. Η αναδάσωση να συμπεριλάβει όλες τις καμένες εκτάσεις και όχι αυτές που τυπικά έχουν χαρακτηριστεί ως δασικές. Να θεωρηθεί παράνομη η οικοπεδοποίηση των δασικών εκτάσεων με τα κτίσματα που περιέχουν με ό,τι αυτό συνεπάγεται στη συνέχεια για την αποκατάσταση της ζημιάς που έγινε. Οσο συνεχίζεται η πολιτική "ό,τι έγινε, έγινε", οι πυρκαγιές θα επανέρχονται, η συνείδηση θα ελαστικοποιείται.

Να ανοίξει ο ΦΑΚΕΛΟΣ ΠΕΝΤΕΛΗ, επίσης της ΙΠΠΟΚΡΑΤΕΙΟΥ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ, ώστε να καταγραφεί όλη η διαδικασία με την οποία οικοπεδοποιήθηκαν οι περιοχές και συνεχίζεται ως σήμερα το έγκλημα. Πρόκειται για δυο καραμπινάτα εγκλήματα, οι ένοχοι των οποίων δεν πρέπει να μείνουν άγνωστοι, έστω και αν θεωρηθεί ότι έχουν παραγραφεί τα αδικήματά τους.

ΔΕΥΤΕΡΟ: Να περάσουν σε δημόσια ιδιοκτησία ακόμα και με τη μορφή της δήμευσης, ιδιοκτησίες που έχουν αποκτηθεί με διάφορους τρόπους από οικοδομικούς συνεταιρισμούς ή άλλες εταιρείες, επίσης και από την Εκκλησία. Μόνο τότε μπορεί να είμαστε σίγουροι ότι θα υπάρχουν βιώσιμα δάση και μετά την όποια αναδάσωση προκύψει. Εφόσον διατηρείται η ιδιοκτησία ποιος μας λέει ότι μετά από 5 και 10 χρόνια δε θα ξαναγίνουν εμπρησμοί; Το μέτρο αυτό αφορά όλους τους ορεινούς όγκους της Ελλάδας.

ΤΡΙΤΟ: Να ακυρωθούν όλες οι αποφάσεις που πάρθηκαν για κάποια μεγάλα έργα που δεσμεύουν ελεύθερη γη, που μπορεί να μετατραπεί σε πράσινο. Ενδεικτικά αναφέρουμε την περιοχή στο Βοτανικό, όπου για ένα γήπεδο που απαιτεί 40-50 στρέμματα (το οποίο εμείς έχουμε καταψηφίσει) να διατίθενται 220 στρέμματα. Να μην τσιμεντοποιηθεί ο Ελαιώνας. Το ίδιο ισχύει για το Φαληρικό Δέλτα, με βάση τη συμφωνία με το ίδρυμα Νιάρχου όπου αντί για υψηλό πράσινο θα γίνουν ορισμένα πολιτιστικά συγκροτήματα και επίσης ξενοδοχειακά. Να μην τσιμεντοποιηθεί ο χώρος του Ελληνικού, ούτε ένα τετραγωνικό τσιμέντου στο Δάσος Συγγρού, Φιλαδέλφεια, Πάρκο Βασιλίσσης, Βεΐκου. Να σταματήσει η επέλαση των απογόνων Νάστου στην Ηλιούπολη. Ανάλογη πρόβλεψη σε όλες τις περιοχές της χώρας.

Αν δεν ξεκινήσει μια τέτοια προσπάθεια, όταν γίνει το ΔΑΣΟΛΟΓΙΟ και ΚΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟ θα έχουν νομιμοποιηθεί όλες οι διαχρονικές παρανομίες που έχουν γίνει. Τότε θα είναι πολύ αργά.

ΤΕΤΑΡΤΟ: Να θεωρούνται βλαπτικοί και καταργημένοι οι νόμοι 998 της ΝΔ του 1979, που αποχαρακτήρισε 25 εκατομμύρια στρέμματα δάσους, τα οποία χαρακτήρισε χορτολιβαδικά, και του ΠΑΣΟΚ του 1987 που αποχαρακτήρισε 45 εκατομμύρια στρέμματα δάσους και τα είπε βοσκοτόπια.

ΠΕΜΠΤΟ: Να θεωρηθεί βλαπτικός ο εκτελεστικός νόμος του 2003, που έγινε σε αντιστοιχία με τη συνταγματική αναθεώρηση του 2001, που τον εφαρμόζει η ΝΔ σήμερα. Να σταματήσει η αντιδασική συνταγματική αναθεώρηση της ΝΔ.

ΕΚΤΟ: Ειδικότερα για την Πάρνηθα, το καθεστώς του Εθνικού Δρυμού να συμπεριλάβει και την ευρύτερη περιοχή στο Τατόι.

Επαναφέρουμε τις προτάσεις για ενιαίο φορέα πρόληψης, προστασίας και δασοπυρόσβεσης, στελεχωμένο με μόνιμο προσωπικό και εκπαιδευμένο, με σύγχρονο εξοπλισμό και υποδομές.

Αμεσα μέτρα για την προστασία, από τις βροχές και τις πλημμύρες, του εδάφους των καμένων περιοχών.

Αποζημιώσεις στους πληγέντες αγρότες που θα καλύπτουν το 100% της ζημιάς στην παραγωγή και του αγροτικού κεφαλαίου. Πάγωμα των δανείων για μια πενταετία και προνομιακή δανειοδότηση.