Associated Press

Θα αργήσουν να δουν «άσπρη μέρα» οι κάτοικοι του Νταρφούρ και μετά τη «γαλάζια στρατιά» του ΟΗΕ...

Αυτή τη φορά, δηλαδή, ΗΠΑ, Βρετανία και λοιπές δυνάμεις της ΕΕ αναγκάστηκαν να κάνουν γαργάρα το (έως πρότινος) γνωστό τροπάριο για την εξεύρεση «ειρηνευτικής λύσης» εκτός του (όποτε τους βολεύει...) «αδύναμου ΟΗΕ». Ισως γιατί δεν τους «βγήκε» η νομιμοποίηση μιας «διεθνούς» επέμβασης μέσω ΝΑΤΟ, είτε μέσω κάποιας νεόκοπης συμμαχίας «πρόθυμων»... Ισως γιατί στην παρούσα φάση (με δεδομένα τα τεράστια προβλήματα κατοχής σε Αφγανιστάν, Ιράκ, ευρύτερη Μέση Ανατολή κλπ) έχουν στενέψει τα περιθώρια για «διεθνή» ανοιχτή στρατιωτική επέμβαση στο Σουδάν, με απώτερο στόχο: 1) την υφαρπαγή και εκμετάλλευση του τεράστιου ορυκτού πλούτου - σε πετρέλαιο, χαλκό, ουράνιο κλπ.- που κρύβεται στο υπέδαφος του Νταρφούρ και 2) τον παραγκωνισμό της Κίνας από το Σουδάν που ήδη εισάγει το 47% του ντόπιου πετρελαίου και έχει προωθήσει στη συγκεκριμένη αφρικανική χώρα επενδύσεις ύψους 4 δισ. δολαρίων μέσα στην τελευταία επταετία...

Από τη στιγμή λοιπόν που απαλείφτηκαν αυτές οι απειλές από το σχέδιο απόφασης, ούτε η Κίνα είχε λόγο να ασκήσει βέτο (απειλή που επέσειε τα τελευταία 3,5 χρόνια όποτε τα αμερικανο-βρετανικά προσχέδια απόφασης κλιμάκωναν τις φοβέρες για κυρώσεις και επεμβάσεις με πρόσχημα τα έκτροπα στο Νταρφούρ), ούτε το Σουδάν θέλησε να εναντιωθεί στην εφαρμογή της. Γι' αυτό και το Χαρτούμ έσπευσε να υιοθετήσει άμεσα την απόφαση 1769, που στο προοίμιό της επισημαίνει κάτι που από καιρό έπαψε πλέον να θεωρείται «διεθνές νομικό δεδομένο»: ότι δηλαδή όλα τα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ (συμπεριλαμβανομένων και των ΗΠΑ...) «αναγνωρίζουν την ανεξαρτησία, αυτοκυριαρχία, ενότητα και την εδαφική ακεραιότητα του Σουδάν»...

Με λίγα λόγια η σουδανική κυβέρνηση θεώρησε την εξέλιξη «διπλωματική επιτυχία» με το σκεπτικό ότι (προς το παρόν...) γλίτωσε τα χειρότερα, όπως:

α) Μία «διεθνή» στρατιωτική επέμβαση στο όνομα των «ανθρωπίνων δικαιωμάτων».

β) Την απροκάλυπτη θέσπιση μιας εναέριας ζώνης απαγόρευσης πτήσεων που θα οδηγούσε μαθηματικά σε κατάσταση όμοια με εκείνη που διαγράφεται σήμερα στο κουρδικό Βόρειο Ιράκ (στην απόφαση 1769, απαιτείται ο τερματισμός των εναέριων βομβαρδισμών, αλλά οι αξιωματούχοι του ΟΗΕ απλώς θα αναγνωρίζουν αεροσκάφη που πετούν στην περιοχή...).

γ) Δε δόθηκε στους κυανόκρανους του ΟΗΕ η δυνατότητα να προβαίνουν σε αφοπλισμό και κατάσχεση όπλων και πυρομαχικών και να πραγματοποιούν επιχειρήσεις δίωξης και σύλληψης υπόπτων (ανάμεσά τους Σουδανοί πρώην υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι) που κατηγορούνται από το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο για εγκλήματα πολέμου. Ωστόσο, θα ελέγχουν εάν όπλα και πυρομαχικά που διακινούνται στην περιοχή παραβιάζουν τις σχετικές συμφωνίες του 2004.

Ετσι, φθάσαμε στο πλαίσιο συγκρότησης της «υβριδικής» δύναμης κυανοκράνων του ΟΗΕ και στρατιωτών της Αφρικανικής Ενωσης (ΑΕ) στο Νταρφούρ, που θα αποκαλείται UNAMID (Γιουναμίντ). Θα απαρτίζεται από 19.555 στρατιωτικούς, 3.772 αστυνομικούς και άλλους 2.660 ειδικούς αστυνομικούς αξιωματούχους. Προβλέπεται να απορροφήσει την παρούσα αποστολή των 7.000 στρατιωτών της ΑΕ στην περιοχή το αργότερο ως τις 31 Δεκέμβρη 2007. Το διοικητικό της κέντρο θα είναι ενιαίο. Η εγκατάστασή του προβλέπεται να έχει ολοκληρωθεί ως τον ερχόμενο Οκτώβρη, ενώ η πρώτη ανάπτυξη κυανοκράνων της δύναμης ΟΗΕ - ΑΕ αναμένεται να ξεκινήσει το Νοέμβρη.

Οι προσφορές χωρών για συμμετοχή στην UNAMID αναφέρεται πως θα πρέπει να έχουν οριστικοποιηθεί ως το τέλος τρέχοντος μηνός, ενώ ήδη Ινδονησία, Γαλλία και Δανία δήλωσαν έτοιμες να συνεισφέρουν με δυνάμεις. Εντούτοις, στην απόφαση 1769 υπογραμμίζεται πως η UNAMID θα έχει «κυρίαρχα αφρικανικό χαρακτήρα», θα απαρτίζεται δηλαδή κυρίως από αφρικανικές χώρες (όπως ακριβώς απαιτούσε το Σουδάν, επιφυλασσόμενο για τις προθέσεις και το «έργο» κυανοκράνων από δυτικές χώρες με νεοαποικιοκρατική «νοοτροπία»)...

Πρακτικά, η UNAMID θα εξελιχθεί στη μεγαλύτερη ως σήμερα «ειρηνευτική» αποστολή που έχει αναλάβει ποτέ ο ΟΗΕ στον πλανήτη, με ετήσιο προϋπολογισμό 2 δισ. δολαρίων! Ποσό που θα άνοιγε κρουνούς ευημερίας εάν διανεμόταν στα περίπου 6.000.000 των κατοίκων του Νταρφούρ...

Αυτή η πολυπληθής και δαπανηρή αποστολή προβλέπεται να έχει δικαίωμα χρήσης πυρός για αυτοπροστασία, για την εξασφάλιση της ανεμπόδιστης μετακίνησης των ξένων οργανώσεων αρωγής και των αμάχων. «Λεπτομέρεια»: Οι κυανόκρανοι του ΟΗΕ καλούνται να διεκπεραιώσουν αυτό το ρόλο «με πάσα επιφύλαξη ως προς την ευθύνη της σουδανικής κυβέρνησης». Πράγμα, που (μόνον...) από το Χαρτούμ ερμηνεύτηκε ως ακολούθως: Οι κυανόκρανοι θα πρέπει τουλάχιστον να ενημερώνουν ή και να ζητούν την άδεια των σουδανικών αρχών προτού πατήσουν σκανδάλη...

Προ της ανάπτυξης της UNAMID θα επιχειρηθεί η εξεύρεση «βιώσιμης ειρηνευτικής λύσης» με την πραγματοποίηση συναφούς συνάντησης αξιωματούχων του ΟΗΕ και της ΑΕ που είχε προγραμματιστεί να ξεκινήσει το τρέχον Σαββατοκύριακο στην Αρούσα της Τανζανίας. Υποτίθεται πως ο συνδυασμός της στρατιάς των 26.000 κυανοκράνων και της εντατικοποίησης των ειρηνευτικών συνομιλιών θα ανοίξει το δρόμο για τη σταθερότητα και την ειρήνη της περιοχής. Μέχρις ότου, βεβαίως, οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις ξανανιώσουν ότι τις παίρνει να αρπάξουν, με γνωστά ή καινούρια προσχήματα, παλιές ή νέες μεθοδεύσεις, τη γη και το ύδωρ του (μόνον επιφανειακά...) «φτωχού» Νταρφούρ...