Με κάποια δόση υπερβολής, αλλά όχι πολύ μακριά από την πραγματικότητα, τα διεθνή μέσα ενημέρωσης σήμαναν συναγερμό για το ενδεχόμενο μιας παγκόσμιας οικονομικής ύφεσης, εξαιτίας της χρηματιστηριακής κρίσης που ξέσπασε με επίκεντρο στην αγορά ακινήτων των ΗΠΑ. Για να γίνει κατανοητό το μέγεθος του προβλήματος αξίζει να σημειωθεί ότι οι μεγάλες τράπεζες των ΗΠΑ, της Ευρωπαϊκής Ενωσης, της Ιαπωνίας και της Αυστραλίας διέθεσαν μέσα σε ένα τετραήμερο (12-14 Αυγούστου) πάνω από 400 δισεκατομμύρια δολάρια για να διατηρήσουν τη ρευστότητα στην παγκόσμια οικονομία και να αποτρέψουν ένα οικονομικό σοκ από τη ραγδαία πτώση των χρηματιστηρίων. Τι συνέβη;

Αυτό που φαίνεται, εκ πρώτης όψεως, είναι ότι επιβεβαιώνονται όσοι επί μήνες μιλούσαν για μια «φούσκα» στην παγκόσμια αγορά των ακινήτων, ανάλογης με τη «φούσκα» των εταιρειών υψηλής τεχνολογίας που έσκασε το 2001, προκαλώντας παγκόσμια χρηματιστηριακή (και όχι μόνο) κρίση.

Η κρισιμότητα της κατάστασης γίνεται κατανοητή, αν λάβει κανείς υπόψη ότι η αγορά ακινήτων είναι ο μεγαλύτερος επιχειρηματικός κλάδος παγκοσμίως, καθώς αντιστοιχεί στο 15% του παγκόσμιου Ακαθάριστου Προϊόντος. Οι επενδύσεις σε ακίνητα υπολογίζονται στα 50 τρισεκατομμύρια δολάρια σε παγκόσμιο επίπεδο, ενώ οι επενδύσεις σε χρηματιστηριακές μετοχές φτάνουν τα 30 τρισ. δολάρια. Είναι φανερό, λοιπόν, ότι μια κατάρρευση αυτής της αγοράς θα προκαλέσει πολύ ισχυρότερη κρίση από την κρίση των χρηματιστηρίων.

Τα τελευταία χρόνια, μετά τη χρηματιστηριακή κρίση του 2001, συντελέστηκαν μεγάλες μετατοπίσεις κεφαλαίων στην αγορά ακινήτων, η έκρηξη της οποίας υπόσχονταν μεγάλες αποδόσεις. Το κερδοσκοπικό μένος του χρηματιστικού κεφαλαίου δημιούργησε στην αγορά ακινήτων τις συνθήκες ανάλογης κρίσης. Η κρίση εκδηλώθηκε όταν διαπιστώθηκε ότι ένα μεγάλο μέρος δανειοληπτών στις ΗΠΑ αδυνατεί να αποπληρώσει τα δάνεια εξαιτίας της μεγάλης αύξησης των επιτοκίων. Η ανακοίνωση μιας μεγάλης διεθνούς τράπεζας, της «Paribas», ήταν το έναυσμα για ένα κύμα μαζικών πωλήσεων μετοχών και αμοιβαίων κεφαλαίων που είχαν σχέση με την αγορά ακινήτων. Η διεθνοποίηση της οικονομίας και αλληλεξαρτήσεις που δημιουργήθηκαν στο καθεστώς της «παγκοσμιοποίησης» μετέτρεψαν γρήγορα την κρίση σε διεθνή.

Τώρα αυτό που φοβούνται οι απολογητές της καπιταλιστικής οικονομίας είναι να περάσει η κρίση από τα χρηματιστήρια (όπου εντοπίζεται προς το παρόν) στη λεγόμενη «πραγματική οικονομία», δηλαδή στη σφαίρα της υλικής παραγωγής. Τότε το ενδεχόμενο της ύφεσης θα γίνει απειλητικότερο και ταυτοχρόνως, οι διέξοδοι θα μειωθούν και θα γίνουν δυσκολότερες για το ίδιο το σύστημα. Ενα νέο κύμα δεινών προκαλείται για τους εργαζόμενους που θα κληθούν μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα να πληρώσουν για μια ακόμη φορά τα σπασμένα της καπιταλιστικής κρίσης.