Σημαντικούς καρπούς αποφέρει στις ελληνικές τράπεζες η τοκογλυφία και το γενικότερο καθεστώς των «απελευθερωμένων αγορών» (διάβαζε κερδοσκοπικής ασυδοσίας), που εφαρμόζεται - εξίσου καλά - από τα δύο μεγάλα κόμματα που εναλλάσσονται στην κυβερνητική εξουσία. Αδιάψευστος μάρτυρας, τα παχυλά κέρδη που απολαμβάνουν κάθε χρόνο οι μεγαλομέτοχοι των τραπεζών, όπως αυτά αποτυπώνονται στους επίσημους ισολογισμούς που δημοσιεύονται στον Τύπο. Είναι μάλιστα αξιοσημείωτο πως ο ρυθμός αύξησης των κερδών για τις ελληνικές τράπεζες ξεπερνά - με τις ευλογίες των κυβερνώντων (γαλάζιων και πράσινων) που τους επιτρέπουν να λειτουργούν ως «κράτος εν κράτει» - τους αντίστοιχους ρυθμούς κερδοφορίας των τραπεζών της Κεντρικής, Νοτιανατολικής - και σε αρκετές περιπτώσεις - της Δυτικής Ευρώπης. Αυτό προκύπτει, αν συγκρίνει κανείς το ποσοστό της μέσης απόδοσης ιδίων κεφαλαίων (ΡΟΕ) των ελληνικών τραπεζών με το ΡΟΕ των τραπεζών στις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες.

Σημειώνεται, πως ο δείκτης ΡΟΕ μάς πληροφορεί σε πόσο χρονικό διάστημα παίρνουν πίσω τα «αφεντικά» της τράπεζας τα κεφάλαιο που είχαν βάλει από την τσέπη τους (ίδια κεφάλαια) για τη λειτουργία της τράπεζας. Για παράδειγμα, αν το ΡΟΕ είναι 20% (σταθερό για κάθε χρόνο), αυτό σημαίνει πως οι μέτοχοι θα πάρουν τα κεφάλαιά τους πίσω σε 5 χρόνια, αν το ΡΟΕ είναι 25% θα πάρουν τα λεφτά τους πίσω σε 4 χρόνια κ.λπ.

Ενδεικτικά, αναφέρουμε, πως ενώ το ΡΟΕ για τις τράπεζες της Κεντρικής και ΝΑ Ευρώπης κινείται γύρω στο 17% και της Δυτικής Ευρώπης στο 17,3%, στην Ελλάδα το ΡΟΕ - σύμφωνα με στοιχεία του α' τριμήνου 2007 - φτάνει ή και ξεπερνά το 25%. Παράλληλα, στο σκέλος του δείκτη εξόδων προς έσοδα οι μεγάλες ελληνικές τράπεζες έχουν καταφέρει σχεδόν να συγκλίνουν με το μέσο ευρωπαϊκό όρο. Η υψηλή κερδοφορία - που αποτυπώνεται και με τα υψηλά ποσοστά του ΡΟΕ - αποδίδεται από τους αρμοδίους στη σημαντική συμπίεση των εξόδων και αύξηση των εσόδων που κατάφεραν τα τελευταία χρόνια οι ελληνικές τράπεζες, με μέτρα που τα «σπασμένα» πλήρωσαν οι εργαζόμενοι και οι οικονομικά ανίσχυροι μικροαποταμιευτές ή μικροδανειολήπτες.

Σ' αυτό συνηγορούν, μεταξύ άλλων, και τα εξής δύο παραδείγματα: Πρώτον, η συμπίεση των εξόδων επιτεύχθηκε τόσο με τις εισοδηματικές πολιτικές λιτότητας όσο και τις μαζικές απολύσεις προσωπικού (εφαρμόστηκαν με τα διάφορα προγράμματα «εθελούσιας εξόδου»). Δεύτερον, για την αύξηση των εσόδων οι τραπεζίτες: α) Επέβαλαν διάφορα χαράτσια (προμήθειες κ.λπ.) σε μικροαποταμιευτές και μικροδανειολήπτες. β) Εφάρμοσαν τοκογλυφικά επιτόκια, αφού τα ονομαστικά επιτόκια καταθέσεων κινούνται τα τελευταία χρόνια γύρω και κάτω από το 1%, ενώ τα επιτόκια των δανείων κυμαίνονται από 4,5% ως 7% (στα στεγαστικά) και από 9% μέχρι ...15% (καταναλωτικά ή πιστωτικές κάρτες)! Σημαντικό ρόλο στην αύξηση των τραπεζικών εσόδων, είχαν και οι γαλαζοπράσινες πολιτικές μονόπλευρης λιτότητας, που τροφοδότησαν τα τελευταία χρόνια τη ραγδαία αύξηση τόσο των στεγαστικών όσο και των καταναλωτικών δανείων στην προσπάθεια των θιγόμενων από τις αντιλαϊκές πολιτικές να αμυνθούν με δανεικά στην υποβάθμιση του βιοτικού τους επιπέδου.

Στη συνέχεια, θα παραθέσουμε στοιχεία για την εξέλιξη της αποδοτικότητας ιδίων κεφαλαίων (ΡΟΕ), όπως αυτά αποτυπώθηκαν στους ισολογισμούς των ελληνικών τραπεζών του α' τριμήνου του 2007. Σύμφωνα με τα στοιχεία αυτά, ο δείκτης αποδοτικότητας ιδίων κεφαλαίων (ΡΟΕ), στο α' τρίμηνο του 2007 είναι:

• Της Εθνικής Τράπεζας διαμορφώθηκε στο 25%, έναντι 18,5% (στα τέλη του 2004), 27% το 2005 και 21,2% το 2006. Η κάμψη που εμφάνισε ο ΡΟΕ της Εθνικής το 2006, οφείλεται και στην εξαγορά της Finansbank.
• Της Alpha Bank ανήλθε στο 24,3%, από 18,3% στα τέλη του 2004, 23,4% στα τέλη του 2005 και 25,2% στα τέλη του 2006.
• Της Eurobank που εκτινάχτηκε στο 28,8%. Ηταν 17,2% στα τέλη του 2004, ανέβηκε σε 21,7% στα τέλη του 2005 και έφτασε στο 24,9% στα τέλη του 2006.
• Της Τράπεζας Πειραιώς, που σκαρφάλωσε στο 23,7%. Είχε ξεκινήσει από 13,3% στα τέλη του 2004, εκτινάχτηκε στο 23,1% στα τέλη του 2005 και έκλεισε στο 22,5% στα τέλη του 2006.
• Της Marfin Bank, ανήλθε στο 21,8%, από 16,7% που ήταν στα τέλη του 2006.
• Του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου που διαμορφώθηκε στο 17,9%, από 12,1% που ήταν στα τέλη του 2005 και 15,8% στα τέλη του 2006.

Με βάση τα παραπάνω στοιχεία, προκύπτει ότι οι μεγαλομέτοχοι των παραπάνω τραπεζών, μέσα σε 5,5 έως 5 χρόνια πήραν πίσω τα κεφάλαια που είχαν τζιράρει (βάλει από την τσέπη τους). Εννοείται, πως μετά την 4ετία - 5ετία, τα παχυλά μερίσματα που εισπράττουν (μιλάμε για δισεκατομμύρια ευρώ κάθε χρόνο) είναι καθαρό κέρδος.

Εντυπωσιακή είναι η βελτίωση που εμφανίζουν τα τελευταία χρόνια οι ελληνικές τράπεζες και στη σχέση εξόδων προς έσοδα. Σύμφωνα με τα τελευταία διαθέσιμα στοιχεία, η σχέση έξοδα προς έσοδα που κατάφεραν οι ελληνικές τράπεζες - για τους λόγους που προαναφέραμε - ακολούθησε την εξής πορεία:

Συγκεκριμένα, ο δείκτης εξόδων προς έσοδα:

• Της Εθνικής Τράπεζας από 72% που ήταν στα τέλη του 2005, περιορίστηκε στο 50,4% (τέλη 2006) και στο 48% (στο α' τρίμηνο 2007).
• Της Alpha Bank από το 51,4% το 2005 έπεσε στο 45,7% (τέλη 2006) και στο 44,9% (στο α' τρίμηνο 2007).
• Της Eurobank, από το 51,9% που ήταν στο τέλος του 2005, συρρικνώθηκε στο 47,6% (τέλη 2006) και στο 46,3% (α' τρίμηνο 2007).
• Της Τράπεζας Πειραιώς, από το 59,6% που ήταν στο τέλος του 2005 μειώθηκε στο 48,4% (στο τέλος του 2006) και στο 34% στα τέλη α' τριμήνου 2007.
• Της Marfin ήταν 40% στα τέλη 2006 και 35,4% στο α' τρίμηνο 2007.
• Του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου ο δείκτης εξόδων προς έσοδα, που ήταν χαμηλός, ανέβηκε από 43% το 2005 στο 48,5% το 2006 για να υποχωρήσει στη συνέχεια στο 44,3% το α' τρίμηνο 2007.

Από τα παραπάνω στοιχεία είναι ολοφάνερο πως οι κυβερνήσεις τόσο του ΠΑΣΟΚ όσο και της ΝΔ - υλοποιώντας με ευλαβική συνέπεια τις οδηγίες της Ευρωπαϊκής Ενωσης για την πλήρη απελευθέρωση και στο τραπεζικό κεφάλαιο - συνέβαλαν καθοριστικά στη μεγιστοποίηση των κερδών και υπερκερδών των τραπεζών που λειτουργούν στην Ελλάδα. «Μεθυσμένες» από το γλυκό ποτό της «υψηλής κερδοφορίας», οι διοικήσεις των ελληνικών τραπεζών - ελληνικών και ξένων, κρατικών ή ιδιωτικών - δεν κρύβουν τη φιλοδοξία τους, δηλώνοντας δημόσια πως στόχος τους είναι να εξασφαλίσουν τη συνέχιση της υψηλής κερδοφορίας μέχρι το 2010, καταγράφοντας ετήσια ποσοστά αύξησης κερδών με διψήφιο αριθμό! Εννοείται, πως η συνέχιση της τρελής κούρσας ανόδου των κερδών των τραπεζών θα προέλθει από την καταλήστευση των λαϊκών εισοδημάτων, την οποία «υπόσχονται» οι αντιλαϊκές (νομισματοπιστωτικές, εισοδηματικές και γενικότερες οικονομικές) πολιτικές, που υπηρετούν με την ίδια συνέπεια τόσο η ΝΔ όσο και το ΠΑΣΟΚ.

Οι εργαζόμενοι και τα πλατιά λαϊκά στρώματα, που πληρώνουν τα σπασμένα των πολιτικών, οι οποίες τροφοδοτούν την προκλητική κερδοφορία του μεγάλου κεφαλαίου με την καταλήστευση των λαϊκών εισοδημάτων, έχουν τη δύναμη να βάλουν τη δική τους σφραγίδα. Αρκεί να πάρουν την υπόθεση στα χέρια τους και - παράλληλα με το μακροχρόνιο αγώνα για μια κοινωνία όπου θα απαγορεύεται η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο - να διεκδικήσουν σ' αυτή τη φάση την ουσιαστική ενίσχυση της αγοραστικής τους δύναμης και την αναβάθμιση του βιοτικού τους επιπέδου. Και αυτό μπορούν να το πετύχουν, αν περιορίσουν δραστικά την πολιτική δύναμη των δύο μεγάλων κομμάτων (ΝΔ και ΠΑΣΟΚ), που εναλλάσσονται στην κυβερνητική εξουσία και των κάθε είδους συνοδοιπόρων τους.