Οι βλέψεις του κεφαλαίου | ΕΚΛΟΓΕΣ 2007

ΕΚΛΟΓΕΣ 2007

Οι βλέψεις του κεφαλαίου

Τέσσερα σημεία αποτελούν ένδειξη νέων δραστηριοτήτων του ευρωπαϊκού καπιταλισμού: 1) Οι μεγάλες πυρκαγιές σ' όλη τη Νότια Ευρώπη από τις αρχές του καλοκαιριού, με έντονη αιτιολογία πως πρόκειται για εμπρησμούς. 2) Το ταξίδι της Ελληνίδας υπ.Εξ. Ντόρας Μπακογιάννη στην Ευρωπαϊκή Ενωση για τη συγκρότηση ενιαίας ευρωπαϊκής πυροσβεστικής δύναμης. 3) Η από ετών προβληματική λειτουργία του ευρωπαϊκού βιομηχανικού κεφαλαίου με χαρακτηριστικό παράδειγμα την αυτοκινητοβιομηχανία και τις αερομεταφορές. 4) Ο προγραμματισμός επενδύσεων από την ισχυρότερη μορφή κεφαλαίου, που είναι το χρηματιστικό κεφάλαιο, με κύριο εργαλείο τις τράπεζες.

Είναι γνωστό ότι στη Νότια Ευρώπη βρίσκεται ο κύριος όγκος της ευρωπαϊκής αγροτικής παραγωγής. Το κάψιμο αυτών των περιοχών δίνει τη δυνατότητα ανασύνταξης του κεφαλαίου σε νέες δραστηριότητες. Αυτό αναλαμβάνει το χρηματιστικό κεφάλαιο με τη μορφή επενδύσεων. Οι διάφορες επενδυτικές μορφές, προσαρμοσμένες στην ιδιαιτερότητα κάθε περιοχής, προσπαθούν να δώσουν διέξοδο στο λιμνάζον βιομηχανικό κεφάλαιο.

Αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία για την αστική τάξη διότι ο κύριος όγκος, αν όχι ο μοναδικός, στη δημιουργία της υπεραξίας πραγματοποιείται στον τομέα της παραγωγής ανταλλακτικών αξιών - εμπορευμάτων, δηλ. στη λειτουργία του βιομηχανικού κεφαλαίου. Ανάλογη σημασία έχει κι η άμεση αποδοχή του αιτήματος της Ντόρας Μπακογιάννη π.χ. από την ιταλική και γαλλική κυβέρνηση που προσδοκούν να αναλάβουν τον τεχνικό εξοπλισμό. Ταυτόχρονα το ζήτημα αυτό είναι και λιθαράκι στην ολική συγκρότηση της ενιαίας ευρωπαϊκής δύναμης άμυνας και ασφάλειας.

Ολα δείχνουν ότι η δηλωμένη αναθεώρηση του χωροταξικού σχεδίου των καμένων εκτάσεων από τον ΥΠΕΧΩΔΕ Γιώργο Σουφλιά κι η ένταξή του στο ανάλογο νέο εθνικό χωροταξικό σχέδιο εντάσσεται στο ευρύτερο ευρωενωσίτικο σχέδιο για την καμένη Νότια (τουλάχιστον) Ευρώπη. Το έργο αναλαμβάνει η ισχυρότερη μορφή κεφαλαίου στην εποχή του ιμπεριαλισμού, το χρηματιστικό κεφάλαιο.

Εχει σημασία να υπενθυμιστεί ότι η ιμπεριαλιστική πολιτική είναι η επεκτατική πολιτική του χρηματιστικού κεφαλαίου για την κατάκτηση ή αναδημιουργία αγορών και στρατηγικών περιοχών. Με δεδομένη την υπάρχουσα μεγάλη δυνατότητα της κεφαλαιοκρατικής βιομηχανίας και την ανάγκη διεξόδου της από μια λιμνάζουσα κατάσταση οι επενδύσεις του χρηματιστικού κεφαλαίου παίρνουν πλείστες παρασιτικές, δηλ. μη παραγωγικές μορφές, όπως θέρετρα αναψυχής για τους μεγιστάνες κλπ. Ο,τι απομένει από την αγροτική παραγωγή συγκεντρώνεται στο μεγαλύτερο μέρος της σε μεγάλες κεφαλαιοκρατικές εκμεταλλεύσεις, που κι αυτές δίνουν δυνατότητες διεξόδου στο βιομηχανικό κεφάλαιο.

Η σύνθετη αυτή λειτουργία στο σύνολό της έχει ένα αποτέλεσμα με δυο πλευρές. Η μια πλευρά είναι η συνεχής ανασυγκρότηση του κεφαλαίου με την αναπαραγωγή της υπεραξίας. Μέσα απ' αυτή την ανασυγκρότηση κι αναπαραγωγή, ανασυγκροτείται κι ανανεώνεται η ίδια η αστική τάξη κι η κυριαρχία της. Η άλλη πλευρά είναι η αναδιαμόρφωση της ιμπεριαλιστικής πολιτικής του χρηματιστικού κεφαλαίου στις διεθνείς αγορές και στους στρατηγικούς χώρους. Το ζήτημα υπερβαίνει τα στενά εθνικά πλαίσια και αποκτά πλανητικό χαρακτήρα.

Αντώνης ΔΑΜΙΓΟΣ

ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΘΕΜΑΤΑ

Για το ρόλο του τραπεζικού συστήματος(2012-12-04 00:00:00.0)

Η «διεθνής των τοκογλύφων»(2009-12-25 00:00:00.0)

«Χάρτης» για επενδύσεις σε κάθε σπιθαμή(2007-08-12 00:00:00.0)

Οι αντιθέσεις στην ΕΕ(2007-07-01 00:00:00.0)

Οι μορφές εκδήλωσης της βασικής αντίθεσης στο μηχανισμό των οικονομικών κρίσεων(2003-12-28 00:00:00.0)

Ολοκληρωτική ενσωμάτωση;(1998-02-08 00:00:00.0)