Κάνε τη σύγκριση: Ανάμεσα σ' αυτούς που παράγουν (εδώ το καπνεργοστάσιο ΣΕΚΕ) και σ' αυτούς που παριστάνουν το σοσιαλιστή στο σβέρκο των εργατών

Κατά τ' άλλα, βάσανα που 'χει η σοσιαλδημοκρατία στον καιρό του ιμπεριαλισμού... Οσο είχε να αντιμετωπίσει το σοσιαλισμό που γνωρίσαμε μπορούσε να εμφανίζεται με κοινωνικό προσωπείο, χωρίς ποτέ να πάψει να εκτελεί τη βασική αποστολή της: Να πείθει μεγάλες μάζες εργαζομένων πως σοσιαλισμός είναι ο καπιταλισμός με ανθρώπινο πρόσωπο. Μετά το '90 ελλείψει αντίπαλου δέους και όξυνσης των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων, το κοινωνικό προσωπείο της σοσιαλδημοκρατίας - ειδικά εκεί που ασκούσε κυβερνητική εξουσία - πήγε περίπατο. Τότε είναι που ανέλαβαν ρόλο - έτοιμες από καιρό - και διάφορες Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις τύπου «χωρίς σύνορα» για να καλύψουν δήθεν το «ανθρωπιστικό κενό». Αυτό που κάλυψαν πράγματι είναι τα συμφέροντα του ιμπεριαλισμού.

Σήμερα, όλοι μαζί, αναζητούν ρόλο σε μια εποχή που ο ενδοκαπιταλιστικός ανταγωνισμός βάζει τη σφραγίδα του με τέτοιο τρόπο που δε σηκώνει «μισή» διαχείριση, σε μια εποχή που οι ίδιοι οι καπιταλιστές επιβάλλουν αυθεντική πολιτική εκπροσώπηση των συμφερόντων τους.

Σε μια τέτοια στιγμή ορισμένοι απλά βρίσκονται σε αδιέξοδο. Δικό τους είναι, θα το διαχειριστούν. Οι εργάτες γιατί να ανησυχούν; Οσο πιο πολλά τα αδιέξοδα στην αστική πολιτική σκηνή τόσο καλύτερα.

Πιο ύπουλα είναι επιχειρήματα του τύπου «μέσα στη γενική χαβούζα κάποιοι συμπολίτες μας επέλεξαν ΚΚΕ γιατί αναπολούν την αθωότητα». Υποβιβάζει έτσι μια ταξική - πολιτική επιλογή στο επίπεδο της ηθικολογίας. Αρκεί, δηλαδή, να εμφανιστεί ένας πολιτικός Ντι Πιέτρο να καθαρίσει τη χαβούζα και παύει η ανάγκη των εργατών να επιλέγουν ΚΚΕ. Κούνια που τους κούναγε, αλλά το επιχείρημα είναι ενδεικτικό ορισμένων ανησυχιών που πρέπει να κρατάμε στα υπόψη καθώς στη νέα Βουλή διάφοροι θα εμφανιστούν να παριστάνουν και τον Ρομπέν των δασών προκειμένου να κοντρολάρουν τη λαϊκή δυσαρέσκεια και να την περιορίσουν στα όρια μιας «δημιουργικής κριτικής».

Για να μην ξεχνιόμαστε: Οταν το κεφάλαιο παριστάνει την κοινωνία και στο όνομά της αξιώνει να επιταχυνθούν διάφορα, τότε είναι η ώρα που μια ακόμα πρόβλεψη του ΚΚΕ επιβεβαιώνεται. Ερχονται χρόνια δύσκολα: Παιδεία, χρόνος εργασίας, Ασφαλιστικό, όλα στο μεϊντάνι. Και το μεϊντάνι είναι το κεντρικό σημείο της αγοράς!