Το σκάνδαλο των ομολόγων (το οποίο ως διά μαγείας «ξεχάστηκε» αμέσως μετά τις εκλογές), πέρα από τους τριγμούς που προκάλεσε στο επίπεδο των πολιτικών και ποινικών ευθυνών, ανέδειξε ως ένα βαθμό και τις συνέπειες που έχει η πολιτική του τζόγου με τα αποθεματικά και συνολικά τις ασφαλιστικές εισφορές των εργαζομένων. Στη συγκάλυψη αυτής της πραγματικότητας έπεσαν «με τα μούτρα» τόσο η ΝΔ, όσο και το ΠΑΣΟΚ. Σε πλήρη σύμπλευση, άφησαν στο απυρόβλητο την πολιτική του τζόγου, που δε σχετίζεται μόνο με τα αποθεματικά των επικουρικών ταμείων, αλλά με το σύνολο του ασφαλιστικού συστήματος και τους σχεδιασμούς του κεφαλαίου και των κομμάτων του.

Ενόψει ενός ακόμα γύρου «κοινωνικών διαλόγων» για το Ασφαλιστικό, ένα πράγμα παραμένει σίγουρο: Οτι, άσχετα με το εύρος, την ταχύτητα εφαρμογής και τη σφοδρότητα των μέτρων, η κυβέρνηση θα επιχειρήσει την παραπέρα ιδιωτικοποίηση του συστήματος της Κοινωνικής Ασφάλισης, τη λειτουργία του με καθαρά κεφαλαιοποιητικά και ανταποδοτικά κριτήρια, την απαλλαγή του κράτους και της εργοδοσίας από τις υποχρεώσεις τους απέναντι στους εργαζόμενους. Το βασικότερο εργαλείο για την επίτευξη αυτών των στόχων είναι ο νόμος 3029/02 του ΠΑΣΟΚ (νόμος Ρέππα), την πλήρη εφαρμογή του οποίου επιδιώκει η κυβέρνηση της ΝΔ.