Αγαπητοί φίλοι και σύντροφοι, το Νέο Κομμουνιστικό Κόμμα της Βρετανίας χαίρεται πάρα πολύ που μπορεί να συνεισφέρει στις συζητήσεις που λαμβάνουν χώρα στην Αθήνα σήμερα.

Συναντιόμαστε στην αρχή ενός νέου αιώνα και είναι καιρός να αναλογιστούμε τις επιτυχίες και τα προβλήματα του κομμουνιστικού κινήματος στο παρελθόν, όπως επίσης είναι καιρός να κοιτάξουμε και προς το μέλλον, στην πρόοδο που σίγουρα θα επιτελεστεί τα επόμενα χρόνια.

Το κομμουνιστικό κίνημα υπήρξε διεθνές από την αρχή, όταν ο Μαρξ και ο Ενγκελς κάλεσαν στο μανιφέστο όλο τον κόσμο, η Επανάσταση του Οχτώβρη έφερε το πρώτο σοσιαλιστικό κράτος, το επαναστατικό κύμα εξαπλώθηκε σε όλη την Ευρώπη, δημιούργησε το τέλος του 1ου Παγκοσμίου Πολέμου το 1918 και έτσι μπόρεσε να δημιουργηθεί η Κομιντέρν.

Τα κομμουνιστικά κόμματα, κόμματα νέου τύπου, είναι εμπνεόμενα από τους μπολσεβίκους και από το κίνημα. Πρόκειται για μια διεθνή οργάνωση με κόμματα κομμουνιστικά και εργατών όλων των χωρών. Είχαμε από το 1917 μέχρι το 1935 συνέδρια. Το 1943 με το τέλος του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου διαλύθηκε η Κομιντέρν.

Αργότερα δημιουργήθηκε το «communist information Bureo» που αφορούσε μόνο τα Κομμουνιστικά Κόμματα της Γαλλίας, της Ιταλίας, της Σοβιετικής Ενωσης και του ανατολικού μπλοκ. Η Γιουγκοσλαβία αποβλήθηκε και μετά διαλύθηκε το όλο σύστημα το 1956.

Μετά το 20ό Συνέδριο του ΚΚΣΕ και μετά από την αποσταλινοποίηση που έγινε από το Χρουστσόφ, οι δυνάμεις οι ρεφορμιστικές όλο και περισσότερο άρχισαν να εξαπλώνονται στην ηγεσία. Φάνηκε λοιπόν, ότι δεν υπήρχε προσπάθεια κατά των ρεφορμιστικών προσπαθειών του ευρωκομμουνισμού. Μετά από πολλούς μεταρρυθμιστές ή ρεφορμιστές ηγέτες, σε διάφορα συνέδρια φάνηκε η προσπάθεια υποστήριξης των ενεργειών κατά της Κίνας.

Η διασπαστική φύση αυτών των συναντήσεων, που δεν επέτρεπαν τη συμμετοχή πολλών κομμουνιστικών κομμάτων, οδήγησε στα προβλήματα για τη δημιουργία μιας νέας κομμουνιστικής διεθνούς σήμερα. Οπως υπήρξε αύξηση του ρεβιζιονισμού μέσα στην ηγεσία του ΚΚΣΕ, άνοιξε ο δρόμος για τις αντεπαναστατικές δυνάμεις οι οποίες τελικά απέκτησαν τον έλεγχο.

Στη διάρκεια αυτής της περιόδου, οι πολιτικές αυτές αποξένωσαν ένα μέρος των εργαζομένων. Είχαμε πολιτικές που υπονόμευαν την οικονομική ανάπτυξη της Σοβιετικής Ενωσης. Το 1990 κέρδισε η αντεπανάσταση και τελικά υπήρξε η άνευ όρων παράδοση στον ιμπεριαλισμό, διάλυση της Σοβιετικής Ενωσης, η προσάρτηση της Λαϊκής Δημοκρατίας της Ανατολικής Γερμανίας στη Δυτική Γερμανία, η διαίρεση της Τσεχοσλοβακίας και η επέκταση του ΝΑΤΟ στην Ανατολική Ευρώπη.

Ολα αυτά συνοδεύτηκαν από μία καταστροφική μείωση του επιπέδου ζωής και των δημοκρατικών δικαιωμάτων των εργαζομένων στις χώρες αυτές. Ενθαρρύνθηκε από τον παγκόσμιο ιμπεριαλισμό, κυρίως από την ηγεσία του ιμπεριαλισμού των Ηνωμένων Πολιτειών, που προσπαθούσαν να δημιουργήσουν μια νέα πολιτική οικονομική κυριαρχία με το όνομα νέα τάξη πραγμάτων και παγκοσμιοποίηση.

Ενας στρατός υπό το ΝΑΤΟ προσπάθησε να καταστρέψει το Ιράκ το 1991 και έχουμε αυτό το σκληρό εμπάργκο, που σκοτώνει αθώους πολίτες. Ο αγγλοαμερικανικός ιμπεριαλισμός σήμερα συνεχίζει να βομβαρδίζει το Ιράκ μέχρι να το κάνει να γονατίσει. Πέρσι μόλις, ο βρετανικός και ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός βομβάρδισαν για να τρομοκρατήσουν τα Βαλκάνια σε μια προσπάθεια να καταστρέψουν τη Γιουγκοσλαβία εγκαταλείποντας κάθε πρόσχημα διεθνούς δικαίου και εξασφαλίζοντας ότι και πάλι μπορούν οι ιμπεριαλιστές να παρεμβαίνουν σε ένα κράτος εάν αυτό τους βολεύει.

Και ο βρετανικός ιμπεριαλισμός έστειλε μόλις τον προηγούμενο μήνα, στρατεύματα στη Σιέρα Λεόνε, για να παρέμβει στον εμφύλιο πόλεμο εκεί και να μπορέσουν πάλι τα διεθνή μονοπώλια να ελέγχουν τα ορυχεία διαμαντιών.

Τι γίνεται τώρα όσον αφορά την αντίσταση; Ο λαός στο Ιράκ αρνείται να υποταχθεί. Ο λαός στη Γιουγκοσλαβία ήταν ανυπότακτος και συνέχισε να αντιστέκεται στα σχέδια των ιμπεριαλιστών στα Βαλκάνια. Ο λαός στο Λίβανο τον προηγούμενο μήνα μόλις πέτυχε μια μεγάλη νίκη, αναγκάζοντας τους τελευταίους Ισραηλινούς στρατιώτες να φύγουν από τα τελευταία χιλιόμετρα του Νοτίου Λιβάνου που κατείχαν. Στην Ασία ο σοσιαλισμός συνεχίζει να οικοδομείται στη Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας, στη Λαϊκή Δημοκρατία της Κορέας, στο Βιετνάμ και στο Λάος.

Στην Κούβα ενώθηκε για να υπερασπιστεί την επανάστασή του, κατά των προκλήσεων του ιμπεριαλισμού των Ηνωμένων Πολιτειών. Μας απέδειξαν ότι ο σοσιαλισμός είναι ένα σύστημα που χειραφετεί την εργατική τάξη και όλες τις άλλες τάξεις μέσω της επαναστατικής αλλαγής.

Με την εμπειρία και την πράξη δείχνουν ότι ο βομβαρδισμός είναι η μόνη λύση για να αντιμετωπίσουμε την εκμετάλλευση, τη βαρβαρότητα και τον πόλεμο. Στην καρδιά του ιμπεριαλισμού στις Ηνωμένες Πολιτείες, στη Βρετανία και στην υπόλοιπη Ευρωπαϊκή Ενωση, οι κομμουνιστές βρίσκονται στο μέτωπο αγωνιζόμενοι για τα δικαιώματα των εργαζομένων.

Στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες της Ανατολικής Ευρώπης και της πρώην Σοβιετικής Ενωσης, οι κομμουνιστές αγωνίζονται για νέες επαναστάσεις και στις αναπτυσσόμενες χώρες, αναπτύσσεται ένα νέο κύμα αντίστασης στον ιμπεριαλισμό. Το είδαμε στη Σομαλία, το βλέπουμε στη Ζιμπάμπουε και στη Σιέρα Λεόνε και είμαστε σίγουροι, ότι θα το δούμε οπουδήποτε υπάρχει καταπίεση.

Τώρα, το κομμουνιστικό κίνημα σίγουρα έχει ανακτήσει δυνάμεις από το 1990, ξεκινήσαμε με την πρωτοβουλία από το Κόμμα της Κορέας υπό τον Κιμ Ιλ Σουνγκ το '92 και είχαμε το συνέδριο της Πιονγκ Γιανγκ και το σχετικό ψήφισμα. Το κόμμα μας συμμετείχε και συνυπέγραψε τη διακήρυξη της Πιονγκ Γιανγκ η οποία τώρα έχει συνυπογραφεί από 240 κόμματα και προοδευτικά κινήματα σε όλο τον κόσμο.

Το κόμμα μας επίσης υποστήριξε τις πρωτοβουλίες κομμουνιστικών κομμάτων συμπεριλαμβανομένου του Βελγικού Κόμματος Εργαζομένων για τα συνέδρια της Πρωτομαγιάς που από το 1992 έχουν αποτελέσει εστία ανταλλαγής πληροφοριών και συζήτησης.

Επίσης, χαιρετίζουμε και υποστηρίζουμε την πρωτοβουλία του ΚΚΕ που τα διεθνή του συνέδρια πέτυχαν να φέρουν κοντά ένα μεγάλο αριθμό κομμουνιστικών κομμάτων και εργατικών κομμάτων σε γόνιμη συζήτηση.

Πιστεύουμε ότι η ανταλλαγή απόψεων και εμπειριών δεν μπορεί παρά να ενισχύσει το παγκόσμιο κίνημα. Αλλά επίσης πιστεύουμε ότι οι προσπάθειες για τη δημιουργία μιας νέας Κομμουνιστικής Διεθνούς είναι πρόωρες.

Υπήρξαν κάποιες κινήσεις τα τελευταία δέκα χρόνια, να προσπαθήσουμε να αναβιώσουμε το πνεύμα της Κομιντέρν, αλλά όλες αυτές οι προσπάθειες απέτυχαν, γιατί ήταν κυρίως μικρές ομάδες αυτές που τις υποστήριζαν και δεν μπορούσαν, ή δεν είχαν την προθυμία να καλύψουν το ευρύ φάσμα των απόψεων που υπάρχουν στο εργατικό κίνημα.

Το κόμμα μας πιστεύει ότι η πρώτη προτεραιότητα είναι η δημιουργία διμερών σχέσεων μεταξύ κομμουνιστικών κομμάτων με ανταλλαγή δημοσιευμάτων, μηνυμάτων, αντιπροσωπειών και διεθνείς, αλλά και σε περιφερειακό επίπεδο, κομμουνιστικές συναντήσεις.

Η άποψή μας είναι ότι θα πρέπει στο μέλλον να βασιζόμαστε σε κάποιες αρχές και η πρώτη να είναι, ότι θα πρέπει να έχουμε την υποστήριξη και των κυβερνητικών κομμάτων, της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας, της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κορέας, του Βιετνάμ, του Λάος και της Κούβας.

Πρέπει να βασιζόμαστε στο μαρξισμό - λενινισμό, όπως επίσης και στην αρχή της ισότητας μεγάλων και μικρών κομμάτων.

Πρέπει να αναγνωρίζουμε την αρχή μιας κοινής γραμματείας ή προεδρείου που θα αντικατοπτρίζει τις απόψεις των κομμάτων μελών και όχι ενός μεγάλου κόμματος.

Πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι σε χώρες όπου υπάρχουν περισσότερα από ένα κομμουνιστικά κόμματα και αυτό ισχύει στις περισσότερες σήμερα, οι διαφορές τους είναι θέμα μόνο μεταξύ αυτών των κομμάτων, για να επιλυθούν.

Πιστεύουμε ότι έχουμε καθήκον, τα κλασικά έργα του μαρξισμού - λενινισμού να είναι διαθέσιμα και γι' αυτή τη γενιά, αλλά και για τις επερχόμενες γενιές. Τα κλασικά έργα των Μαρξ και Ενγκελς, Λένιν και Στάλιν, μαζί με τα έργα του Μάο Τσε Τουνγκ, του Κιμ Ιλ Σουνγκ, του Χο Τσι Μινχ και του Φιντέλ Κάστρο δεν αποτελούν μόνο τμήμα της κληρονομιάς μας, αποτελούν σημαντικά πρακτικά και θεωρητικά μαθήματα για τους κομμουνιστές σήμερα. Αμεσο καθήκον μας θα πρέπει να είναι να ενθαρρύνουμε τακτικές ανταλλαγές απόψεων μέσω διμερών ανταλλαγών και διεθνών συνεδρίων.

Χαιρετίζουμε την αυξημένη χρήση του ΙΝΤΕΡΝΕΤ για να ευκολυνθούμε στην προσπάθεια αυτή. Οι προσπάθειες των Ελλήνων συντρόφων και των Αμερικανών με το RED NET, είναι παραδείγματα.

Πρέπει να δούμε εάν υπάρχει η δυνατότητα να έχουμε μια κοινή γραμμή για κάποια ζητήματα. Το θέμα της Ευρωπαϊκής Ενωσης για παράδειγμα, είναι ένα ζήτημα το οποίο κυρίως αφορά τα κόμματα σε αυτή την Ηπειρο, όπως επίσης και το πρόβλημα πώς να αντιμετωπίσουμε τις δημοκρατικές και ρεβιζιονιστικές ιδέες, ενώ παράλληλα προσπαθούμε να δημιουργήσουμε την ενότητα της εργατικής τάξης σε ολόκληρο τον κόσμο, γύρω από το πρωτοποριακό μας κόμμα.

Τέλος η ειρήνη. Δε θέλουμε να υπάρχει πλέον διαίρεση στην Ιρλανδία, στην Κορέα ή στην Κύπρο. Θέλουμε μια δίκαιη ειρήνη στη Μέση Ανατολή και στα Βαλκάνια και ένα τέλος στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις.

Θέλουμε να δούμε την πλήρη απαγόρευση και την απόλυτη καταστροφή όλων των πυρηνικών. Μια θέση, που αυτή τη στιγμή υποστηρίζει μόνο η Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας, μεταξύ αυτών που έχουν πυρηνικά όπλα. Μόνο η κυρίαρχη τάξη μπορεί να κερδίσει από τον πόλεμο.

Ετσι λοιπόν, είναι δυνατόν, να ενώσουμε τον ευρύτερο δυνατό αριθμό όλων των στρωμάτων της κοινωνίας γύρω από τα αιτήματα της ειρήνης και του αφοπλισμού. Ταυτόχρονα θα πρέπει να εξακολουθήσουμε να εργαζόμαστε για να έχουμε την ηγεσία της εργατικής τάξης, να τη βοηθήσουμε να γίνει πιο αποφασιστική και να έχει πρόσβαση στις μάζες, για τους αγώνες του μέλλοντος.

Τέλος, θα ήθελα να ακούσω το ΚΚΕ που διοργάνωσε αυτό το συνέδριο και μας κάλεσε να παρουσιάσουμε μερικές από τις απόψεις μας στους συντρόφους από όλο τον κόσμο. Είμαστε σίγουροι ότι το συνέδριο αυτό θα μας προχωρήσει ακόμα παραπέρα στα πλαίσια του προλεταριακού διεθνισμού και της κομμουνιστικής συνεργασίας. Σας ευχαριστώ.