Οι δηλώσεις του υπουργού Οικονομίας Γ. Αλογοσκούφη, αλλά και του επικεφαλής της «Επιτροπής Εμπειρογνωμόνων» Ν. Αναλυτή, δείχνουν καθαρά ποιο θα είναι το περιεχόμενο της λεγόμενης ασφαλιστικής μεταρρύθμισης. Κυβέρνηση και «Σοφοί» ουσιαστικά ομολογούν ότι αυτό που επιδιώκουν είναι ένα ασφαλιστικό σύστημα, όπου όλους θα τους ρίξουμε στον «πάτο του βαρελιού». Τι μας είπε ο Γ. Αλογοσκούφης; Οτι «το ΙΚΑ είναι ένα καλό μοντέλο για τους μισθωτούς»..! Δηλαδή ο θεματοφύλακας και πρωτεργάτης της οικονομικής πολιτικής της κυβέρνησης λέει στους εργαζόμενους ότι «μοντέλο» είναι εκείνη η πραγματικότητα, που, σύμφωνα με τα στοιχεία του ίδιου του ΙΚΑ για το 2006, το 58,5% των συνταξιούχων του, μισό και πλέον δηλαδή εκατομμύριο συνταξιούχοι, είχαν σύνταξη μέχρι 480 ευρώ.

Αυτός είναι ο στρατηγικός στόχος της κυβέρνησης, αυτή την εξαθλίωση και τη μιζέρια ετοιμάζουν πλέον για το σύνολο των εργαζομένων. Σ' αυτή την κατεύθυνση έχουν ήδη έτοιμες τις κατάλληλες μελέτες. Την Εκθεση Σπράου του 1997, τη μελέτη των Αγγλων αναλογιστών στην οποία στηρίχτηκε το «πακέτο Γιαννίτση», τις οποίες απλώς θα «επικαιροποιήσουν», όπως είπε και ο Ν. Αναλυτής, με τη νέα μελέτη που έχουν παραγγείλει στο Διεθνές Γραφείο Εργασίας.

Ταυτόχρονα όμως έχουν ήδη έτοιμη και μια μεγάλη υποδομή, που δημιουργήθηκε με τους αλλεπάλληλους αντιασφαλιστικούς νόμους που ψηφίστηκαν από το 1990 μέχρι το 2005 και από τη ΝΔ και από το ΠΑΣΟΚ. Τι έκαναν αυτοί οι νόμοι; Σταδιακά και τμηματικά πετσόκοβαν ασφαλιστικά δικαιώματα. Με αλλεπάλληλα χτυπήματα μείωσαν τις συντάξεις όλων των ταμείων, αύξησαν τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης, μείωσαν τις παροχές, επέβαλαν αμοιβές που βάρυναν τους ασφαλισμένους στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Και ταυτόχρονα στον αντίποδα, δηλαδή για τις επιχειρήσεις, εξασφάλισαν την εισφοροδιαφυγή και τις εισφοροαπαλλαγές, μείωσαν τις εισφορές τους, ενώ το κράτος και αυτό μείωσε τις εισφορές του στο σύστημα της κοινωνικής ασφάλισης και δεν πλήρωνε αυτά που τυπικά είχε αναλάβει να πληρώνει.

Στη νέα φάση, η επίθεση της κυβέρνησης επικεντρώνεται σε ορισμένα κρίσιμα ζητήματα που θα τη φέρουν πιο κοντά στο στρατηγικό της στόχο, που είναι και στόχος της πλουτοκρατίας. Στην απόλυτη εφαρμογή του νόμου Ρέππα, δηλαδή ενοποιήσεις ταμείων, υπαγωγή στο ΙΚΑ και συγχώνευση επικουρικών. Παραπέρα μείωση των συντάξεων μέσω του υπολογισμού τους σε ένα μεγαλύτερο διάστημα από την πενταετία, που μπορεί να φτάσει μέχρι και τον μισό εργάσιμο βίο. Περιορισμός των λεγόμενων πρόωρων συνταξιοδοτήσεων ώστε όσο γίνεται πιο πολλοί εργαζόμενοι να δουλεύουν τουλάχιστον μέχρι το 65ο έτος της ηλικίας τους και παραπέρα μέχρι το 67ο, όπως νομοθετήθηκε και με τον νόμο Ρέππα. Η αναθεώρηση της λίστας των ΒΑΕ, και η χειροτέρευση των όρων απονομής των αναπηρικών συντάξεων εξυπηρετούν τον ίδιο ακριβώς στόχο. Την αύξηση του πραγματικού εργάσιμου χρόνου συνταξιοδότησης. Τα λεγόμενα νέα «κίνητρα» και τα «αντικίνητρα» θα εξυπηρετούν και αυτά τον ίδιο σκοπό.

Απέναντι σ' αυτή τη νέα επίθεση οι εργαζόμενοι, όλα τα λαϊκά στρώματα πρέπει να σταθούν ενωμένοι και με αποφασιστικότητα. Καθοριστικός παράγοντας σ' αυτή την οργανωμένη αντίσταση και πάλη θα είναι η εκ των προτέρων και άνευ όρων απόρριψη του «κοινωνικού διαλόγου», που επιζητεί η κυβέρνηση.