Η εμπορευματοποίηση των ακτών | ΡΕΠΟΡΤΑΖ

ΡΕΠΟΡΤΑΖ

Η εμπορευματοποίηση των ακτών

Παγκόσμια Μέρα των Ακτών η σημερινή, μετά από απόφαση των Ηνωμένων Εθνών και έρχεται στο προσκήνιο η κατάσταση που επικρατεί με τις ακτές στη χώρα μας. Οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, συνεχίζοντας και συμπληρώνοντας η μία το έργο της άλλης, σε αγαστή συνεργασία με την ηγεσία της Τοπικής Αυτοδιοίκησης (ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΣΥΝ), παραχωρούν στο μεγάλο κεφάλαιο τις δημόσιες ακτές της χώρας, φράζοντας το δρόμο στο λαό, που αναγκάζεται να πληρώνει «χαράτσια» για ένα μπάνιο.

Οι κυριότεροι σταθμοί στο «έργο» αυτό της παράδοσης των ακτών, που εγκαινίασαν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και συνεχίζουν με μεγαλύτερη ένταση αυτές της ΝΔ, είναι οι εξής:

Ο 2971/2001 (ΠΑΣΟΚ) επιτρέπει την τσιμεντοποίηση των αιγιαλών και των παραλιών της χώρας από συμφέροντα, που μπορούν πλέον να ασκήσουν πάνω τους μια σειρά από δραστηριότητες, όπως τουριστικές, βιομηχανικές κλπ. Επιτρέπεται, επίσης, η αποκλειστική χρήση τους από τους επιχειρηματίες - όπως και των βραχονησίδων - έναντι ...ενοικίου.
Ο νόμος 3105/2003 (ΠΑΣΟΚ) επιτρέπει στην «Εταιρεία Τουριστικά Ακίνητα ΑΕ» να αίρει την προστασία μεγάλων τμημάτων του αιγιαλού και των παραλιών γύρω από τουριστικές μονάδες του ΕΟΤ και να τις παραχωρεί στο ιδιωτικό κεφάλαιο.
Ο νόμος 3342/2005 (ΝΔ) για την «αξιοποίηση» των Ολυμπιακών Ακινήτων επιτρέπει οι ακτές του Σαρωνικού να εκχωρούνται στο μεγάλο κεφάλαιο για μαρίνες, ξενοδοχεία κ.ά.
Σύμφωνα με νομοσχέδιο, που ήδη έχει στα «συρτάρια» της η κυβέρνηση για τον «αιγιαλό και την παραλία», επιχειρείται η επαναχάραξη του αιγιαλού και της παραλίας στην κατεύθυνση της παραπέρα ενίσχυσης των επενδυτικών κινήτρων.

Ο ΣΥΝ, από την πλευρά του, δεν είναι αμέτοχος. Χαρακτηριστικό είναι ότι στις 28 Ιούνη 2006, σε συνάντηση του υπουργού ΠΕΧΩΔΕ Γ. Σουφλιά και του τότε προέδρου της ΤΕΔΚΝΑ Π. Φιλίππου (στέλεχος του ΣΥΝ), είχε αποφασιστεί μεταξύ άλλων και να προχωρήσουν οι περιβόητες Συμπράξεις Δημόσιου - Ιδιωτικού Τομέα για έργα σε παραλίες και αιγιαλό, δάση και δασικές εκτάσεις.

Το αποτέλεσμα της παραπάνω πολιτικής είναι οι εργαζόμενοι όχι μόνο να μην έχουν πρόσβαση σε παραλίες και ακτές, αλλά και για να μπορέσουν να χαρούν ένα μπάνιο πρέπει να πληρώνουν ακόμη και ένα ...μεροκάματο!

Κ. Τ.