Μυστήρια εβδομάδα. Μόνον αδιάφορη δεν μπορείς να την πεις! Και, ωστόσο, καμία ταινία δε σπάει κόκαλα. Ακόμα και η ρουμάνικη «4 Μήνες, 3 εβδομάδες και 2 μέρες», του Κριστιάν Μουνγκίου, η οποία απέσπασε το Χρυσό Φοίνικα και το βραβείο των κριτικών στο φετινό φεστιβάλ των Κανών, και είναι, πράγματι, μια πολύ ενδιαφέρουσα ταινία, δε σε πετάει στα σύννεφα! Είναι πολύ καλή στην καταγραφή των γεγονότων αλλά μεροληπτική στην ανάλυσή τους. Θίγει το ζήτημα των εκτρώσεων στη Ρουμανία κατά την τελευταία περίοδο του Τσαουσέσκου. Η «Εκτός εαυτού», του Νιλ Τζόρνταν, βγαίνει εκτός... εαυτού καθώς παροτρύνει στην αυτοδικία. Νεαρή γυναίκα που μόλις διασώθηκε (όχι, όμως, και ο άντρας της) από συμμορία που τους επιτέθηκε χωρίς λόγο οπλίζεται και σκοτώνει τους κακούς!

Οι «Επικίνδυνες Σχέσεις» του Ντέιβιντ Κρόνενμπεργκ παίρνουν πολύ καλό βαθμό στη φόρμα, σχεδόν τίποτα στο περιεχόμενο! Ρώσικη μαφία στο Λονδίνο και... βία και αίμα. Η «Αστερόσκονη», του Μάθιου Βον είναι καλύτερη από τον Χάρι Πότερ, αν αυτό σημαίνει κάτι, που δε σημαίνει! Την ταινία προσπαθούν να στηρίξουν πολλοί γνωστοί και καλοί ηθοποιοί! Αντιδραστική και αντιφεμινιστική η «ρομαντική κομεντί» «Νταντά υψηλής κοινωνίας», της Σάρι Σπρίνγκερ Μπέρμαν. Νεαρή προλετάρια παραδίδεται!

Α, να μην ξεχάσουμε την καρτουνίστικη «Ωρα για σερφ», των Ας Μπράνον και Κρις Μπακ. Πιγκουίνοι και κοτόπουλα κάνουν σερφ και ερωτεύονται. Δε βλάπτει τα παιδιά!

Αφήσαμε τελευταία την ταινία - θρύλο του Γκρεγκ Τάλας, «Ξυπόλυτο Τάγμα» (1953). Από τα πρώτα δείγματα του νεορεαλισμού στην Ελλάδα. Οι φίλοι του κινηματογράφου «απαγορεύεται» να μην τη δούνε! Αληθινή ιστορία ορφανών που αντιστέκονται στους ναζί και επιβιώνουν! Προβάλλεται, επίσης, το ντοκιμαντέρ του Στεφάν Χάαπτ «Ενα τραγούδι για τον Αργύρη». Μια προσωπική ιστορία με φόντο τη σφαγή του Διστόμου.