Μια αρκετά καλή ταινία τινάχτηκε στον αέρα από την επιπολαιότητα των δημιουργών της! Μια νεαρή γυναίκα, που περπατάει στο πάρκο με τον αρραβωνιαστικό της, δέχεται μια ξαφνική επίθεση από μια άγρια συμμορία. Ο άντρας πεθαίνει στο νοσοκομείο που μεταφέρεται και η ίδια μένει για μεγάλο διάστημα για νοσηλεία. Οταν βγει προσπαθεί να ξεπεράσει το σοκ και να επιστρέψει στη ζωή της. Σε κάθε της βήμα, όμως, συναντάει τη βία. Θεωρώντας ότι τα επίσημα μέτρα που παίρνονται είναι ανύπαρκτα, αγοράζει ένα όπλο και μετατρέπεται σε τιμωρό!

Αν η παραπάνω υπόθεση αφορούσε στην πρώτη περίοδο της Αμερικής, όταν το πιστόλι ήταν το μόνο μέσο συνεννόησης των ανθρώπων, ίσως θα μπορούσες να την κατανοήσεις. Σήμερα, όμως, ακόμα και στην Αμερική, πιστεύω ότι θα υπάρχουν καλύτεροι τρόποι συνεννόησης! Αλλά και να μην υπάρχουν, πρέπει να αναζητηθούν. Η πρόταση της ταινίας, πιάστε ένα όπλο και καθαρίστε μόνοι σας, είναι σίγουρο ότι όχι μόνον δε λύνει το πρόβλημα, αλλά οδηγεί σε περισσότερη βία!

Ο λανθασμένος προσανατολισμός της ταινίας και η επικίνδυνη ιδεολογία της, δε μου επιτρέπουν να ασχοληθώ με τα προτερήματά της. Με την πολύ καλή φωτογραφία της, με την ενδιαφέρουσα ατμόσφαιρά της. Ακόμα και με την κεντρική της ιδέα. Η νεαρή τιμωρός πριν δεχτεί την επίθεση στη ραδιοφωνική εκπομπή της (είναι ραδιοφωνικός παραγωγός και παρουσιάστρια) ασυνείδητα παρουσίαζε μια ψεύτικη πόλη. Εχοντας κατανοήσει λάθος την πραγματικότητα μετέδιδε λάθος πληροφορίες. Δεν ένιωθε ότι καθόταν πάνω σε ένα ηφαίστειο. Ελεγε στους ακροατές της «τρυφερά» και «αγαπημένα» στιγμιότυπα από τη Νέα Υόρκη. Μετέφερε «αγαπημένους ήχους» και «τρυφερές ιστορίες». Αλλα λόγια να αγαπιόμαστε, δηλαδή! Η επίθεση τής άνοιξε τα μάτια! Η Νέα Υόρκη δεν είναι μια ασφαλής πόλη. Η ηρωίδα μας, αποκτώντας προσωπική πείρα και γνώση, αλλάζει το περιεχόμενο της εκπομπής της. Αρχίζει να μεταδίδει την αλήθεια...

Ολο αυτό το θαυμάσιο «σκηνικό» τινάζεται στον αέρα με την ιδεολογία της ταινίας. Πυροβολήστε πριν σας πυροβολήσουν! Αυτή η πρόταση ακούγεται ακόμα χειρότερη όταν συμμετέχει σε αυτή και αστυνομικός. Ο οποίος όχι μόνο δικαιολογεί την τιμωρό, αλλά την προστατεύει κιόλας! Σκέφτεστε καμιά δεκαριά άντρες της δικής μας Δίωξης Κοινού Εγκλήματος να πιάσουν τα μυδράλια; Γι' αυτό σας λέω! Οι άνθρωποι είναι, το λιγότερο, επιπόλαιοι! Κρίμα την πολύ καλή ερμηνεία της Τζόντι Φόστερ.

Παίζουν: Τζόντι Φόστερ, Τέρενς Χάουαρντ, Νίκι Κατ, Νάβιν Αντριους.