Με τη σφραγίδα της Δικαιοσύνης, ναυτιλιακή εταιρεία προσπαθεί να φάει τεράστια ποσά από δεδουλευμένα ναυτεργατών που ήταν ναυτολογημένοι σε δύο ρυμουλκά της! Η υπόθεση αυτή που βρίσκεται σε εξέλιξη από το 2000, ήρθε στο φως με καταγγελία που κατατέθηκε από ναυτεργάτες των πληρωμάτων στην Πανελλήνια Ενωση Μηχανικών Εμπορικού Ναυτικού (ΠΕΜΕΝ) και κρούει τον κώδωνα για ολόκληρο τον κλάδο των ναυτεργατών και όχι μόνο. Το σκεπτικό της απαράδεκτης σχετικής δικαστικής απόφασης δημιουργεί νομικό προηγούμενο, ανατρέπει την πάγια νομολογία, τα ελάχιστα και εντελώς ανεπαρκή άρθρα της ναυτεργατικής νομοθεσίας που προβλέπουν το αυτονόητο. Οτι δηλαδή, πρέπει να τηρείται η Συλλογική Σύμβαση Εργασίας και οι ναυτεργάτες που δουλεύουν να πληρώνοντα!

Πρόκειται για τα πληρώματα των ρυμουλκών «ΔΕΛΦΙΝΙ Ι» και «ΔΕΛΦΙΝΙ ΙΙ», τα οποία ανήκουν στη ναυτιλιακή εταιρεία «ΝΕΟΣ ΛΙΜΕΝΑΣ ΠΑΤΡΩΝ», η οποία είχε αναλάβει την κατασκευή έργων στο νέο λιμάνι της Πάτρας. Οι ναυτεργάτες, ναυτολογημένοι από το 1998 μέχρι το Σεπτέμβρη του 2000 που απολύθηκαν, όταν πήγαν να πληρωθούν δεδουλευμένα τους, πήραν μόνο ένα μέρος από αυτά! Για να γίνουν αντιληπτά τα μεγέθη, μόνο ένας από τους ναυτεργάτες πρέπει να πάρει ακόμα 10.796.051 δραχμές από τα δεδουλευμένα του!

Οι εργαζόμενοι ξεκίνησαν αγώνα, ενώ κατέθεσαν και αγωγές εναντίον της εταιρείας. Οι πρώτες από τις αγωγές εκδικάστηκαν στις 14 Μάρτη του 2002, στο Μονομελές Πρωτοδικείο της Πάτρας. Η πρόεδρος του δικαστηρίου πρωτοδίκης Ελένη Κατσούλη απέρριψε τις αγωγές και όλα τα στοιχεία (ΣΣΕ, ναυτολόγια, έγγραφα του Κεντρικού Λιμεναρχείου Πειραιά, ακόμα και υπηρεσιών του ΥΕΝ) που έδειχναν ότι τα ρυμουλκά ανήκουν στη ναυτιλιακή εταιρεία «Νέος Λιμένας Πατρών» και ότι αυτή τα εκμεταλλεύεται ως εφοπλίστρια εταιρεία. Αποφάνθηκε ότι η ναυτιλιακή εταιρεία είναι μόνο «κύριος» των ρυμουλκών και κακώς οι ναυτεργάτες διεκδικούσαν τα λεφτά τους από αυτήν και ότι εφοπλίστρια εταιρεία, δηλαδή αυτή που τα εκμεταλλεύεται, είναι η Κοινοπραξία «Christiani & Nielsen LTD - Τεχνική Εταιρεία Γενικών Κατασκευών ΑΕ - Bachy LTD»!

Ωστόσο, ως την ημέρα του δικαστηρίου, ουδείς γνώριζε την ύπαρξη αυτής της κοινοπραξίας, παρά το γεγονός ότι το άρθρο 105 του Κώδικα Ιδιωτικού Ναυτικού Δικαίου προβλέπει ότι μόλις ο εφοπλιστής αναλάβει την εκμετάλλευση του ξένου πλοίου γίνεται αμέσως δήλωση στη Λιμενική Αρχή του τόπου νηολόγησης, διαφορετικά κύριος και εφοπλιστής είναι ένα και το αυτό. Επί της ουσίας, το δικαστήριο υποδεικνύει στους ναυτεργάτες να διεκδικήσουν τα δεδουλευμένα τους από μια εταιρεία που εμφανίστηκε από το πουθενά. Να εμπλακούν δηλαδή εκ νέου σε έναν μακρόχρονο και πολυδάπανο δικαστικό λαβύρινθο, με αμφίβολο, αν όχι προδιαγεγραμμένο από τώρα, αποτέλεσμα.

Ομως, το πιο εξοργιστικό είναι το γεγονός ότι το ιδιωτικό συμφωνητικό που προσκόμισε η ναυτιλιακή εταιρεία «Νέος Λιμένας Πατρών» στο δικαστήριο για να αποδείξει ότι τα ρυμουλκά της είναι ναυλωμένα από την κοινοπραξία, όχι μόνο δείχνει ότι η κοινοπραξία και η ναυτιλιακή εταιρεία στεγάζονται στο ίδιο γραφείο, αλλά ότι έχουν και το ίδιο φυσικό πρόσωπο ως εκπρόσωπο, που είναι κάποιος Ιωσήφ Παπαδάκης!