«Η Ημερη» του Φ. Ντοστογιέφσκι ανεβαίνει αύριο, στο «Θέατρο Οδού Κυκλάδων». Τη σκηνική επεξεργασία, που υπογράφει ο Λευτέρης Βογιατζής μαζί με τον Γιώργο Σκεύα, την ονόμασαν έργο για έναν ηθοποιό, δύο προβολικά συστήματα και τέσσερα LCD monitors, για να τονίσουν τον αλληλένδετο χαρακτήρα των μέσων που χρησιμοποιούν στην προσέγγισή τους.

Το έναυσμα για την «Ημερη» είναι η αυτοκτονία μιας νεαρής κοπέλας, στα ψιλά των εφημερίδων. Το ιδιαίτερο στοιχείο είναι ότι στην περίπτωση της «Ημερης» παρακολουθούμε βήμα προς βήμα το μετασχηματισμό μιας είδησης, ενός πραγματικού γεγονότος, από τα ψιλά των εφημερίδων, σε λογοτέχνημα.

Στην παράσταση της νέας ΣΚΗΝΗΣ, ο Λευτέρης Βογιατζής μαζί με τον Γιώργο Σκεύα ακολουθούν παράλληλη διαδρομή: Μετασχηματίζουν, βήμα προς βήμα το φανταστικό μονόλογο του Ντοστογιέφσκι και τον μετατρέπουν σε παράσταση μπροστά στα μάτια των θεατών.

Μετάφραση (από τα ρώσικα) Λευτέρης Βογιατζής, (από τα γαλλικά) Ειρήνη Λεβίδη). Σκηνοθεσία Λευτέρης Βογιατζής. Βίντεο Γιώργος Σκεύας. Σκηνικά και κοστούμια Χλόη Ομπολένσκι. Φωτισμοί Λευτέρης Παυλόπουλος. Στο ρόλο του ενεχυροδανειστή ο Λευτέρης Βογιατζής και θεατή, η Ελενα Τοπαλίδου.

Το έργο γράφτηκε το 1876. Στην εισαγωγή του, ο Ντοστογιέφσκι συνοψίζει το έργο ως εξής: «Φανταστείτε ένα σύζυγο - και σ' ένα τραπέζι απάνω να κείτεται η γυναίκα του που αυτοκτόνησε - παν κάτι ώρες, πηδώντας από το παράθυρο. Είναι ανάστατος, δεν μπορεί να μαζέψει το μυαλό του. Πηγαινοέρχεται από τη μια κάμαρα στην άλλη, πασχίζοντας να συλλάβει το τι έγινε, "να μαζέψει τις σκέψεις του σ' ένα σημείο". Χώρια όλα τ' άλλα, έχουμε να κάνουμε και μ' έναν αρρωστημένα υποχόνδριο, από εκείνους που μιλάνε μόνοι τους με τον εαυτό τους. Και νάτον που μονολογεί, ξετυλίγει την όλη υπόθεση, την ξεδιαλύνει ο ίδιος στον εαυτό του. Παρότι ο λόγος του φαινομενικά έχει συνοχή, οι αντιφάσεις ανάμεσα στη λογική και το συναίσθημα είναι απανωτές. Πότε πιάνει να δικαιολογεί τον εαυτό του, πότε να κατηγοράει εκείνη (...) Σ' αυτόν το δύσμοιρο φανερώνεται η αλήθεια αρκετά καθαρά και οριστικά, σε ό,τι αφορά τουλάχιστον τον ίδιον».