Του Τάσου Αναστασίου από τα ΝΕΑ

Οι μόνοι νόμιμοι, τελικά, σ' αυτόν τον τόπο είναι κάτι τραπεζίτες και οι ιδιοκτήτες των σούπερ μάρκετ;

Ψάχνουν οι «δημοσιογράφοι» να βρουν τον ένοχο κι αρχίζουν και υπογράφουν όποιο «νον πέιπερ» τους πλασάρουν. Μέρες τώρα, κυκλοφορεί το ίδιο κείμενο από εφημερίδα σε εφημερίδα με διαφορετική υπογραφή. Και όσοι το υπογράφουν καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι φταίει η ...Παπαρήγα!

Ρε, «συνάδελφοι»! Αμα έχετε τέτοιο πρόβλημα με τον «επάρατο κομμουνισμό», δε χρειάζεται να κάνετε κωλοτούμπες. Οι κομμουνιστές είναι άνθρωποι με κατανόηση. Καταλαβαίνουν πως η ταξική θέση του καθενός ορίζει το «είναι του».

Πέρα από το καλαμπούρι: Μοιάζει απλό κι ίσως γι' αυτό και δύσκολο: Μπορείς να περιγράψεις με κάθε τρόπο την πραγματικότητα κι αυτή να συνεχίζει να είναι αβίωτη. Το κρίσιμο είναι να την αλλάζεις.

Εκεί είμαστε: Καιρό τώρα, οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ με μια καθημερινή δουλιά μέρμηγκα οργανώνουν την αντίσταση εργάτη τον εργάτη, χώρο δουλιάς με χώρο δουλιάς και, το σπουδαιότερο, διαμορφώνουν συμμαχία στην πράξη γύρω από αιτήματα που τείνουν να κάνουν τον κόσμο καλύτερο.

Αυτή η δράση του ΠΑΜΕ με εμφανώς ορατά αποτελέσματα ενοχλεί σφόδρα την αστική τάξη. Ο εργάτης, μέσα από την ίδια του την εμπειρία, ξέρει πια πως Παναγόπουλος ίσον εργατοπατέρας. Ακούει ΓΣΕΕ και δικαίως μουντζώνει. Ρωτάει: Πότε είναι η επόμενη κινητοποίηση του ΠΑΜΕ, ψάχνει, βρίσκει τρόπο να μετέχει κι αυτός, να μπορεί να κοιμηθεί το βράδυ ήσυχος πως έκανε ό,τι περνούσε απ' το χέρι του, να μπορεί να πει με περηφάνια στο παιδί του ήμουνα κι εγώ εκεί.

Η αστική τάξη κάνει την ανάγκη φιλοτιμία και επισπεύδει την αναπαλαίωση του πολιτικού συστήματος. Εχουν επενδύσει πολλά στη διαμόρφωση συντηρητικής - φοβισμένης συνείδησης, τέτοιας που να τους επιτρέπει να κυβερνάνε ως δημοκράτες, ενώ είναι νέτα σκέτα δυνάστες. Γνωρίζουν, όμως, πως αυτή η συνείδηση, η τρομαγμένη, η υποταγμένη, είναι μια ρέουσα συνείδηση, καθώς ο άνθρωπος κάθε φορά είναι οι κοινωνικές του σχέσεις.

Αυτές ακριβώς τις κοινωνικές σχέσεις, που διαμορφώνει η καθημερινή πολύμορφη δράση του ΠΑΜΕ, είναι που θέλει να εμποδίσει η αστική τάξη.

Ορθώνει αναχώματα, παρουσιάζει κλόουν με λιλιά και με βραχιόλια να παριστάνουν το Νέο. Τζάμπα κόπος. Χτες στο υπουργείο Μεταφορών, προχτές στη ΔΕΗ, παράλληλα στις πανεπιστημιακές σχολές, λίγο καιρό πριν στα Λύκεια, πραγματικότητα που αλλάζει συνειδήσεις διαμορφώνουν μόνο οι δυνάμεις που έχουν βάλει πλώρη για ανατροπή.

Οι αστοί κατανοούν πως δεν αρκεί μια καλή διαφημιστική εταιρεία και μερικές πιασάρικες φράσεις. Ασε που πάνω στην κρίση παθαίνει εγκεφαλικό ο κλόουν που είχε αναλάβει να παριστάνει το Νέο και δεν έχουν προλάβει να ροντάρουν τον διάδοχο...

Ασχετο: Περισσεύουν οι κροκόδειλοι που κλαίνε για την έλλειψη της κοινωνίας των πολιτών, αλλά μόλις πατήσει πόδι το εργατικό κίνημα ξεσπάνε σε κραυγές για την κατάλυση του νόμου και της τάξης. Ποιος θυμάται ότι οι οικοδόμοι μέσα από το συνδικάτο τους επέβαλαν την ασφάλιση των μεταναστών και αυτονόητα ανέδειξαν συνδικαλιστές μετανάστες στη διοίκησή του; Οι κροκόδειλοι δεν έμαθαν τίποτα για τις κοινές αντιιμπεριαλιστικές δραστηριότητες στο 5ο Διαμέρισμα της Αθήνας, ούτε για την άμεση παρέμβαση των κομμουνιστών στο Αιγάλεω και το Περιστέρι. Αλλος είναι ο καημός τους...