Σε συνθήκες καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης, θεωρείται περιττή πολυτέλεια η συνέχιση της λειτουργίας επιχειρήσεων - όπως η «Ολυμπιακή», η ΔΕΗ, ο ΟΤΕ και άλλες επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας - κάτω από δημόσιο έλεγχο. Γι' αυτό και τα τελευταία 17 χρόνια, άρχισε ο δραστικός περιορισμός του κοινωνικού ρόλου του κράτους, με το ξεπούλημα πρώην ΔΕΚΟ, σε ευρωπαϊκά ή άλλα μονοπώλια.

Οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, πρόσφεραν πολλά σ' αυτή την κατεύθυνση. Αρκετές πρώην ΔΕΚΟ και προβληματικές - που είχαν εξυγιανθεί με τα χρήματα των φορολογουμένων και έγιναν κερδοφόρες - ξεπουλήθηκαν (μερικά ή ολικά) στους ιδιώτες. Παρά τις φιλότιμες προσπάθειες που κατέβαλαν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, δεν κατάφεραν να ξεπουλήσουν ή να κλείσουν και την «Ολυμπιακή».

Και έλαχε ο κλήρος, στον Κ. Καραμανλή το νεότερο, που αυτή την περίοδο κυβερνά τη χώρα, να κλείσει ή να ξεπουλήσει την «Ολυμπιακή Αεροπορία», την οποία είχε κρατικοποιήσει ο θείος του. Ενα είναι βέβαιο. Οτι η «Ολυμπιακή» - με τις φιλότιμες προσπάθειες απαξίωσης που καταβάλλει από το Μάρτη του 2004 η κυβέρνηση της ΝΔ - αν δεν κλείσει θα εκποιηθεί αντί πινακίου φακής. Αυτή είναι η δεύτερη όψη του κρατικομονοπωλιακού καπιταλισμού, όπου η πολιτική ιδιωτικοποιήσεων θέλει τους κυβερνώντες να πουλάνε το άλογο (δηλαδή τις κρατικές επιχειρήσεις) σε τιμή γαϊδάρου.