Αυτό που «κατεξοχήν» (sic) «υπενθυμίζει» το νέο μουσείο Ακρόπολης κατά τον πρωθυπουργό, Κ. Καραμανλή, ο οποίος το επισκέφθηκε χτες, είναι «το χρέος της επανένωσης των γλυπτών του Παρθενώνα, του κορυφαίου αυτού μνημείου της Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς». «Με την κατασκευή και λειτουργία του Νέου Μουσείου καταρρίπτεται και το τελευταίο επιχείρημα εκείνων που αρνούνται την ικανοποίηση ενός δίκαιου αιτήματος, της Ελλάδας, των Ελλήνων, αλλά και κάθε ανθρώπου που μετέχει στις αξίες που ενέπνευσαν και διαχρονικά εμπνέουν τον ελληνικό πολιτισμό».

Δηλαδή, καταστρέψαμε τον αρχαιολογικό χώρο του Μακρυγιάννη με την κατασκευή ενός, τουλάχιστον, συζητήσιμου αισθητικά κτιρίου, με πλήθος σημαντικών περιβαλλοντικών και συγκοινωνιακών παραμέτρων να παραμένουν άλυτες... επειδή οι Αγγλοι δε μας επέστρεφαν τα κλεμμένα Γλυπτά διότι δεν είχαμε πού να τα βάλουμε;! Ελπίζουμε πραγματικά να ήταν αυτό το «τελευταίο επιχείρημα» και να επιστρέψουν τα κλεμμένα, αλλά τα μεγάλα μουσεία δε σκέφτονται έτσι. Και αυτό το ξέρει και η κυβέρνηση. Ας βρει, λοιπόν, κάτι καλύτερο να δικαιολογήσει την εξαφάνιση του Μακρυγιάννη.