Χέρι βοηθείας στην παραπέρα ανατροπή των εργασιακών σχέσεων, με την προώθηση της υποαπασχόλησης και της μερικής απασχόλησης σε τοπικό επίπεδο, ενάντια στις σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων για σταθερή και μόνιμη δουλιά με πλήρη δικαιώματα, δίνει η ηγεσία της Κεντρικής Ενωσης Δήμων και Κοινοτήτων Ελλάδας (ΚΕΔΚΕ).

Το ανώτατο όργανο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης (ΤΑ) προτείνει οι δήμοι να αναλάβουν αποφασιστικές αρμοδιότητες στην υπόθεση της απασχόλησης, την οποία θα προωθήσουν μέσα από «τοπικά εταιρικά σχήματα». Με λίγα λόγια, η ΚΕΔΚΕ ζητά να υποκατασταθεί το δικαίωμα στη σταθερή δουλιά από την εργασία με ημερομηνία λήξης, χωρίς ασφαλιστικά και εργασιακά δικαιώματα, στο πλαίσιο και της γενικότερης κατεύθυνσης της ΕΕ.

Πιο συγκεκριμένα, προτείνει η κεντρική διοίκηση να «αποκεντρώσει τις αρμοδιότητες λήψης αποφάσεων, τις εθνικές δομές απασχόλησης (ΟΑΕΔ κ.λπ.), δημιουργώντας ευέλικτα πλαίσια πολιτικής για την απασχόληση και μεταφέροντας αρμοδιότητες σε τομείς πολιτικής που σχετίζονται με την απασχόληση». Οι δε παρεμβάσεις προτείνεται να σχεδιάζονται και να υλοποιούνται από τοπικά εταιρικά σχήματα. Ενώ ζητείται ενθάρρυνση της συμμετοχής του ιδιωτικού τομέα «για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων».

Στις αρμοδιότητες που προτείνεται να προωθηθούν οι λεγόμενες δράσεις απασχόλησης είναι και αυτές της Κοινωνικής Πρόνοιας, η χρηματοδότηση των οποίων παρατάθηκε μεν μέχρι τον Αύγουστο του 2008, (σ.σ. το πρόγραμμα «Βοήθεια στο σπίτι» πήρε μια μεγαλύτερη παράταση μέχρι και το 2010) αλλά - όπως είναι προφανές - δε λύνει την ανάγκη ύπαρξης σταθερών δομών προς όφελος των εργαζομένων.

Μάλιστα, οι τοπικές δράσεις απασχόλησης θα εφαρμοστούν στις λεγόμενες ευπαθείς κοινωνικές ομάδες, οι οποίες πλήττονται περισσότερο από την εφαρμοζόμενη αντιλαϊκή πολιτική. Δηλαδή, μακροχρόνια άνεργοι, νέοι άνεργοι, γυναίκες, κλπ. Κι αυτό για να επιτευχθεί η λεγόμενη, κατά την ΕΕ, «κοινωνική συνοχή», να καμφθούν δηλαδή οι αντιδράσεις στην ανεργία, στη λιτότητα, γενικά στην υποβάθμιση της ποιότητας ζωής, με το μοίρασμα κάποιων ψίχουλων και τον εγκλωβισμό χιλιάδων ανέργων στις μυλόπετρες των «ενεργητικών πολιτικών για την απασχόληση», μέσω των οποίων το κεφάλαιο εξασφαλίζει τζάμπα εργατική δύναμη.

Χαρακτηριστικά, στις προτάσεις της ΚΕΔΚΕ - που επικρότησαν στο πρόσφατο ετήσιο συνέδριό τους οι δήμαρχοι του δικομματισμού και του ΣΥΝ - ενσωματώνονται οι ευρωπαϊκές στρατηγικές κατευθύνσεις για τη λεγόμενη πολιτική συνοχής, κατά την προγραμματική περίοδο του Εθνικού Στρατηγικού Πλαισίου Αναφοράς 2007 - 2013, «με τον περιορισμό των ανισοτήτων και του κοινωνικού αποκλεισμού καθώς και την κοινωνική ενσωμάτωση». Δηλαδή, δεν αίρονται οι ανισότητες αλλά συντηρούνται, ελέγχοντάς τες, ώστε να μην υπάρξουν κοινωνικές εκρήξεις.

Βέβαια, η προσκείμενη σε ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΣΥΝ ηγεσία της ΚΕΔΚΕ έχει ήδη βρει τη «λύση» στη λειτουργία τέτοιων κοινωνικών δομών και γενικά κρατικών αρμοδιοτήτων τις οποίες ζητά, μέσα από την επιβολή φόρων, δηλαδή μέσα από την παραπέρα αφαίμαξη του λαϊκού εισοδήματος.

Αλλωστε, και η νέα διοικητική δομή που πρότεινε η ΚΕΔΚΕ στο συνέδριό της, με λιγότερες και ισχυρότερες διοικητικές μονάδες, υπηρετεί και αυτό το στόχο, να παίξουν δηλαδή πιο αποτελεσματικό ρόλο σε τέτοιες αρμοδιότητες. Χαρακτηριστικά, ο δημοτικός σύμβουλος Καρδίτσας, Χρ. Τέγος σημείωσε, μιλώντας στο συνέδριο εκ μέρους της Δημοτικής Αγωνιστικής Συσπείρωσης: «Ο νέος Καποδίστριας θα σημάνει περιορισμό δαπανών από τον κρατικό προϋπολογισμό, αφού οι νέες μονάδες θα είναι υποχρεωμένες να εφαρμόζουν μορφές διαχείρισης με κριτήρια αποκλειστικά την εμπορευματοποίηση των κοινωνικών αγαθών, την ανταποδοτικότητα σε όλα τα επίπεδα και πάνω απ' όλα την κερδοφορία».

Πρέπει να θυμίσουμε ότι δήμαρχοι που πρόσκεινται στο δικομματισμό και τον ΣΥΝ είχαν πρωτοστατήσει στην ανατροπή των εργασιακών σχέσεων, με την υλοποίηση των περίφημων Τοπικών Συμφώνων Απασχόλησης (ΤΣΑ), τα οποία επιδότησαν τους ιδιώτες για την ανάπτυξη δραστηριοτήτων σε τοπικό επίπεδο και την απασχόληση ανέργων, για όσο διαρκούσε η επιδότηση, με πάμφθηνα μεροκάματα και χωρίς ουσιαστική ασφάλιση.

Η εφαρμογή των ΤΣΑ στη χώρα μας ανακοινώθηκε επίσημα στις 18 Φλεβάρη του 1997 ως ένα «εθελοντικό σχήμα συνεργασίας» - όπως περιγραφόταν στα κείμενα της ΕΕ - στο οποίο συμπράττουν τοπικές αρχές, κοινωνικοί και παραγωγικοί φορείς, με στόχο την ανάπτυξη τοπικών πρωτοβουλιών προώθησης της απασχόλησης. Τα ΤΣΑ εφαρμόστηκαν σε περιοχές όπου έκλεισαν εργοστάσια και παραγωγικές μονάδες, αφήνοντας πίσω τους αρκετούς άνεργους και εξαθλιωμένους.

Στην Αθήνα, εφαρμόστηκαν στους δήμους Αγ. Βαρβάρας, Αγ. Αναργύρων, Αιγάλεω, Ιλίου, Καματερού, Περιστερίου και Χαϊδαρίου και στην υπόλοιπη Ελλάδα σε περιοχές των νομών Κοζάνης, Φλώρινας, Αχαΐας, Μαγνησίας, Δράμας, Ημαθίας και Βοιωτίας.